Megiddo
Megiddo was een versterkte stad in de halve stam Manasse, op de grens van Issaschar en Manasse, vroeger een Kanaänitische koningsstad, Joz. 12: 21; 17: 11.
De naam betekent ‘plaats van menigten’[1] of ‘plaats van troepen’, d.w.z. een stad waarin vele krijgslieden liggen[2], van het werkwoord gadad of gadod[3], dat ‘samenrotten, zich bij hopen verzamelen’ of ook ‘snijden, insnijdingen maken’ betekent.
De stad wordt 12 x in het Oude Testament genoemd. In één vers heet zij Megiddon, Zach . 12:11. De Statenvertaling heeft ‘Megiddon’, de Naardense vertaling heeft ‘Megidon’.
Megiddo lag op de zuidelijke rand van de vlakte van Jizreël of Esdralon, op 10 km van de berg Karmel en 18 km van Nazareth.
Het lag in de buurt van Taänach.
Ri 5:19 De koningen kwamen, zij streden. Toen streden de koningen van Kanaän bij Taänach, aan het water van Megiddo, [maar] buit aan zilver namen zij niet mee. (HSV)
- ↑ Hebreeuws-Nederlands Lexicon; op basis van Strong-coderingen. Onderdeel van de Online Bible, een uitgave van Importantia. Het is gebaseerd op het Engelstalige Online Bible Hebrew-Englisch Lexicon van Larry Pierce.
- ↑ S.J. van Ronkel, Woordenboek der eigennamen, naar hunne eerste spelling en oorspronkelijke uitspraak met eene korte beschrijving de personen, landen en plaatsen, in het Oude Testament voorkomende, en voor het grootste gedeelte ook etymologisch behandeld. (Groningen: M. Smit, 1835) s.v. Megiddo. Hieruit is op 12 dec. 2014 tekst genomen en verwerkt. Van Ronkel was destijds hoofdonderwijzer aan een Joodse school en beëdigd vertaler.
- ↑ Gadôd is de overschrijving door S.J. van Ronkel in zijn aangehaald werk.