k
→De Apostolische eeuw (c. 30 - c. 100 n.C.)
k (Versie 10760 van Kees Langeveld (overleg) ongedaan gemaakt) |
|||
Regel 15:
== De Apostolische eeuw (c. 30 - c. 100 n.C.) ==
Het eerste tijdvak van de oude kerkgeschiedenis is de '''apostolische eeuw''' (30 - c. 100 n.C.), de tijd van de Pinksterdag tot circa 100. Deze periode heeft door het werk van de apostelen en de teboekstelling van de Nieuw-Testamentische geschriften een grondleggend karakter gehad. De kerkgeschiedenis begint met de geboorte van de gemeente van Jezus Christus: de samenvoeging van de gelovigen, door de Heilige Geest, tot één lichaam, met als Hoofd de verheerlijkte Heer in de hemel.
44 n.C. Jacobus, de broeder van johannes, gedood.
50 n.C. Apostelconvent te Jeruzalem.
48-50
52
54-68 n.C. Nero, keizer te Rome.
61 n.C. Paulus komt te Rome.
62 n.C. Steniging van Jacobus de Rechtvaardige.
64 n.C. Vervolging der Christenen onder Nero. Paulus en Petrus (?) gedood.
Regel 91 ⟶ 92:
313. Edict van Milaan.
314-335. Sylvester I, bisschop van Rome.
323-337. Constantijn, eerste christelijke keizer; alleenheerser.
== De Grieks-Romeinse rijkskerk (323-590 n.C.) ==
| |||