Oude kerkgeschiedenis: verschil tussen versies

2.122 bytes toegevoegd ,  3 jaar geleden
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
De '''oude kerkgeschiedenis '''is hier de geschiedenis van de Christelijkechristelijke kerkKerk, of de geschiedenis van de christenheid, vanaf haar ontstaan bij de komst van de Heilige Geest rond het jaar 30, tot paus Gregorius I 590 na Chr. 
 
Voor een inleidend artikel over de kerkgeschiedenis, zie art. [[Kerkgeschiedenis]]
Regel 8:
De stichting van de gemeente en haar ontwikkeling in de tijd der apostelen.
2. 100 – 323: De tijd van de vervolging en de wording van de katholieke kerk
Het ontstaan en de ontwikkeling van de katholieke kerk tot op Constantijn de Grote (323 na Chr.)
3. 323 – 590<ref>H.A. van der Mast, ''Beelden en schetsen uit de kerkgeschiedenis'' (Amsterdam: H.A. van Bottenburg, 1924) laat dit tijdvak eindigen in 594.</ref>: De dogmatische tijd in de Grieks-Romeinse rijkskerk (of Grieks-Romaanse Staatskerk)
3. 323 – 590: Grieks-Romeinse rijkskerk.
Van het jaar 323 tot Gregorius I 590 na Chr..
 
== De Apostolischeapostolische eeuw (c. 30 - c. 100 n.C.) ==
Het eerste tijdvak van de oudeOude kerkgeschiedenisKerkgeschiedenis is de '''apostolische eeuw''' (30 - c. 100 n.C.), van de tijdgeboortedag van Christus' gemeente op de Pinksterdag tot circa 100. Deze periode heeft door het werk van de apostelen en de teboek­stelling van de Nieuw-Testamentische geschriften een grondleggend karakter gehad. Het boek „[[De Handelingen der Apostelen|De Handelingen van de apostelen]]", dat naast de apostolische brieven de oudste bron van de Kerkgeschiedenis is, tekent met sobere doch treffende woorden het ontstaan en het leven van de Jeruzalemse gemeente. De kerkgeschiedenis begint met de geboorte van de gemeente van Jezus Christus: de samenvoeging van de gelovigen, door de Heilige Geest, tot één lichaam, met als Hoofd de verheerlijkte Heer in de hemel. 
± 30 n.C. Stichting van de Christelijke kerk.
44 n.C. Jacobus, de broeder van johannes, gedood.
Regel 28:
70 n.C. Verwoesting van jeruzalem.
81-96 n.C. Domitianus, keizer te Rome.
'''Verbreiding.''' In het Bijbelboek "De Handelingen van de apostelen" wordt ons verhaald van de arbeid der apostelen en hun helpers tot verbreiding van het Evangelie eerst onder de Joden en daarna ook onder hen, die buiten het Jodendom stonden (de heidenen). Vooral het zendingswerk van Paulus onder de heidenen wordt uitvoerig geschetst en de heerlijke zegen, waarmee God deze arbeid kroonde. Gedurende deze eerste eeuw heeft zich het Christendom uitgebreid over het gehele Romeinse rijk. Spanje en Brittannië (Engeland) beweren het zelfs van de apostel Paulus ontvangen te hebben. Klein-Azië was het brandpunt der evangelisatie die zich naar Europa, Africa en Azië uitstrekte.
Gedurende deze eerste eeuw heeft zich het Christendom uitgebreid over het gehele Romeinse rijk. Spanje en Brittannië (Engeland) beweren het zelfs van de apostel Paulus ontvangen te hebben. Klein-Azië was het brandpunt der evangelisatie die zich naar Europa, Africa en Azië uitstrekte. De werkzaamheden der '''apostelen '''behalve wat het boek der [[Handelingen van de Apostelen|Handelingen]] meldt, zijn weinig bekend. Overleveringen van welke enigen weinig geloof verdienen, doen Petrus te Rome sterven, Mattheus in Ethiopië (Abyssinië) met de kamerling van Candacé arbeiden, Marcus Egypte evangeliseren, Andreas naar Scythië reizen, Stachys aanstellen als eerste bisschop van Byzantium (Constantinopel) en te Patras in Achaïa de marteldood ondergaan, Filippus van Bethsaïda in Gallië prediken, en te Hiërapolis in Phrygië gedood worden, Bartholomeus naar Indië (anderen zeggen Arabië) reizen en te Albanopolis in Armenië gekruisigd worden, Thomas Didymus, te Edessa in Mesopotamië de Koning Abgar bekeren, naar Arabië, Perzië, Indië ja tot Ceylon toe het evangelie brengen, en de kerken stichten der zogenoemde Christenen van St. Thomas op de kust van Malabaar, Jacobus de zoon van Alpheus in Spanje arbeiden, Judas Thaddeus na Arabië en Mesopotamië geëvangeliseerd te hebben, in Perzië de marteldood ondergaan, Matthias Macedonië en Simon Cananites het noorden van Africa tot arbeidsveld kiezen. Er zijn er die menen dat de Simon zoon van Cleopas die gedood werd in 106, deze Simon de Cananiter geweest is. 
 
Gedurende deze eerste eeuw heeft zich het Christendom uitgebreid over het gehele Romeinse rijk'''Apostelen.''' SpanjeDe en Brittannië (Engeland) beweren het zelfswerkzaamheden van de apostel Paulus ontvangen te hebben. Klein-Azië was het brandpunt der evangelisatie die zich naar Europa, Africa en Azië uitstrekte. De werkzaamheden der '''apostelen '''zijn, behalve wat het boek der [[''Handelingen van de Apostelen|Handelingen]]'' meldt, zijn weinig bekend. Overleveringen van welke enigenenige weinig geloof verdienen, doen Petrus te Rome sterven, Mattheus in Ethiopië (Abyssinië) met de kamerling van Candacé arbeiden, Marcus Egypte evangeliseren, Andreas naar Scythië reizen, Stachys aanstellen als eerste bisschop van Byzantium (Constantinopel) en te Patras in Achaïa de marteldood ondergaan, Filippus van Bethsaïda in Gallië prediken, en te Hiërapolis in Phrygië gedood worden, Bartholomeus naar Indië (anderen zeggen Arabië) reizen en te Albanopolis in Armenië gekruisigd worden, Thomas Didymus, te Edessa in Mesopotamië de Koning Abgar bekeren, naar Arabië, Perzië, Indië ja tot Ceylon toe het evangelie brengen, en de kerken stichten dervan de zogenoemde Christenen van St. Thomas op de kust van Malabaar, Jacobus de zoon van Alpheus in Spanje arbeiden, Judas Thaddeus na Arabië en Mesopotamië geëvangeliseerd te hebben, in Perzië de marteldood ondergaan, Matthias Macedonië en Simon Cananitesde Kanaäniet het noorden van AfricaAfrika tot arbeidsveld kiezen. Er zijn er die menen dat de Simon de zoon van Cleopas die gedood werd in 106, deze Simon de CananiterKaäniet geweest is. 
 
'''<nowiki/>'Kerkvaders'.''' Naast en na de apostelen zijn de oudste ''''kerkvaders'''<nowiki/>' en bepaaldelijk de vijf 'apostolische kerkvaders' tot deze eeuw te brengen, namelijk
 
 
 
Naast en na de apostelen zijn de oudste ''''kerkvaders'''<nowiki/>' en bepaaldelijk de vijf 'apostolische kerkvaders' tot deze eeuw te brengen, namelijk
* Clemens (Filip. 4:3), ouderling te Rome, onder wiens naam wij twee brieven aan de Corinthiërs bezitten van welke de eerste waarschijnlijk echt is,
* Hermas (Rom. 16:14) onder wiens naam een later geschreven boek de herder bekend is,
Regel 38 ⟶ 43:
Zij zijn schrijvers van brieven (waarvan sommigen voor onecht zijn aangemerkt).
 
'''Dwalingen, ketters en sekten.''' Het was niet enkel licht en groei in de eerste eeuw ; de schaduwzijden vertoonden zich toen ook reeds. Er kwam verschil van mening. Er waren onder de christenen mensen, die meenden dat men verplicht was de Joodse wetten te onderhouden. Dat waren de joods-christenen, die tamelijk scherp stonden tegenover Paulus en zijn volgelingen, de christenen uit de Heidenen, die deze noodzakelijkheid ontkenden.
Reeds tot de eerste eeuw behoren '''ketters '''en ketterse sekten, als Doceten, Gnostieken van verschillende benamingen, Ebionieten, Nazareërs, Nazoreërs, Nicolaïeten.
 
ReedsUit totde apostolische brieven van het Nieuwe Testament blijkt, dat reeds in de eerste eeuw ketterijen en dwalingen de Kerk waren binnengeslopen, waartegen de apostelen met ernst en kracht optraden. Reeds tot deze eeuw behoren ketters'''ketters '''en ketterse sekten, als Doceten, Gnostieken van verschillende benamingen, [[Ebionieten]], Nazareërs, Nazoreërs, [[Nicolaïeten]].
 
'''Vervolging.''' Ook wordt in dit eerste tijdvak reeds het voorspel gezien van de bloedige vervolging, waaraan de Kerk in de volgende eeuwen zou blootstaan. Men denke aan [[Stefanus]], [[Jakobus (naam en verwijzing)|Jacobus]], [[Paulus]], [[Petrus]] en [[Johannes (apostel)|Johannes]]. Paulus was eerst zelf een vervolger van de Gemeente.
 
== Wording van de Katholieke kerk (100-323 n.C.) ==
Het tweede tijdvak van de oude kerkgeschiedenis is de tijd van de '''wording van de Katholieke kerk''' (100-323 n.C.): het ontstaan en de ontwikkeling van deze kerk. Dit tijdvak kenmerkt zich door strijd. Het oude Jodendom en het oude Heidendom riepen een strijd in het leven ''binnen ''de kerk en het geweld van dende Romeinse staat en de Hei­dense wetenschap bekampten haar ''van buiten. ''Uit deze strijd kwam de kerk als de ''Katholieke ''zegevierend te voorschijn. Haar overwinning werd bekroond, toen Constantijn (later bijgenaamd ''de Grote'') aan de regering kwam.
98-117 n.C. Trajanus, keizer te Rome.
115. Ignatius van Antiochië martelaar geworden.
Regel 60 ⟶ 69:
192-194. Strijd over het Paasfeest tussen Victor en Polycrates.
193-211. Regering van Romeins keizer Septimius Severus. Vervolging in Africa.
± 200. [[Origenes]]. Dood van Perpetua en Felicitas.
203. Dood van [[Perpetua van Carthago|Perpetua en Felicitas]].
Uit de getuigenissen van Justinus Martyr, Irenaeus, Tertullianus blijkt dat zich het Christendom gedurende de tweede eeuw niet slechts in het Romeinse rijk maar ook in de omliggende landen heeft uitgebreid, ofschoon de stichting van de meeste gemeenten in duisterheid ligt. Niettegenstaande de zware vervolgingen vermeerdert het aantal Christenen steeds en vormt in de staat een zeer machtige minderheid, zoals de Israëlieten door natuurlijke aanwas in Egypte.
 
Regel 252 ⟶ 262:
590-604. Gregorius I, de Grote, bisschop te Rome.
== Bronnen ==
* J.H. Landwehr, ''Handboek der Kerkgeschiedenis''. Vier delen. Kampen: J.H. Kok, 1922, 2e druk. Hieruit is tekst genomenverwerkt.
* J. W. van Loon, ''Beknopt chronologisch overzigt der Kerkgeschiedenis''. Amsterdam, 1863. Google e-book. Hieruit is tekst genomenverwerkt.
*H.A. van der Mast, ''Beelden en schetsen uit de kerkgeschiedenis.'' Amsterdam: H.A. van Bottenburg, 1924. Hieruit is tekst verwerkt.
*H.M.H. Bartels, ''Geschiedenis der Katholieke Kerk'' (Venloo: G. Mosmans senior, 1926) blz. 47-57. Tekst hiervan, onder andere betreffende de jaren 313, 316 en 323, is onder wijziging verwerkt.
*H.P. Hoffmann, D.A.M. Timmermann, J.B. Uytterhoeven, ''De jonge Kerk. De geschiedenis van het christendom, voor jonge mensen verhaald en getekend''. Beveren: Orbis Boekhandel, Orbis en Orion Uitgevers N.V., 1982. Hieraan zijn enkele tijdaanduidingen en gebeurtenissen ontleend.