Pergamus: verschil tussen versies

'''Pérgamus''' (= hoogte), het huidige Bergama in Turkije, was een oude en vermaarde stad in Klein-Azie. Daar was een christelijke gemeente, aan wie de apostel [[Johannes (apostel)|Johannes]] in opdracht van de Heer een brief moest schrijven. Daar was ook een centrum van heidendom en de troon van Satan. [[Antipas]], een getuige van Christus, werd er vermoord.

 

 

'''Ligging.''' Pergamus was een stad in het dal van de Caicus (thans ''Bakyr-Tschai'' genoemd), waarmee zich hier de rivieren Selinus en de Cetius (thans ''Berghama-Tschai'' genoemd) verenigen aan de zuidelijke voet van een berg. De Selinus stroomde door de stad en de Cetius liep er langs. De stad lag 6 uren gaans van de Elaïetische zeeboezem verwijderd in het zuiden van het Klein-Aziatisch landschap Mysië.

'''Geschiedenis.''' Na het uiteenvallen van het rijk van Alexander de Grote ontwikkelde Pergamus zich tot een van de rijkste en machtigste steden. Zij bereikte haar hoogste bloei eerst als hoofd- en residentieplaats van het rijk Pergamus van 283 tot 133 v. Chr. alsmede onder de Romeinse heerschappij als hoofdstad van de gehele provincie Azië en als zetel van een Romeins gerechtshof.

Peragmus was de hoofdplaats van de koningshuizen van Attalus en Eumenes. Onder Attalus I en Eumenes II bereikte de stad een hoge bloei.

 

Ongeveer twee eeuwen vóór Chr. werd het door de Romeinen met een groot gedeelte Klein-Azië vermeerderd, en nauwelijks 70 jaren later tot een Romeins wingewest gemaakt. De Romeinse stadhouder zetelde er.

[[Bestand:Pergamonmuseum Pergamonaltar.jpg|miniatuur|777x777px|''Het uit Pergamus afkomstig Zeusaltaar in het Pergamonmuseum in Berlijn'']]

'''Heidendom.''' Pergamus ( ‘hoogte’) was een burcht van heidense religiositeit. Hier bevond zich een oude wereldberoemde tempel van Asclepius (Asklepios, Aesculapius, vroeger in het Nederlands ook Eskulaap genoemd), de god van de geneeskunst, met een toevluchtsoord (asiel, ''asylum''), waarheen men uit geheel Azië zich begaf.

Toen de apostel Johannes de Openbaring schreef, was er een christelijke gemeente. Wanneer en door wie deze gemeente gesticht werd, is niet bekend. Pergamus was de derde, en wel de meest noordelijke van de zeven gemeenten, waaraan Johannes de Openbaring zenden en een zendbrief moest richten (Opb. 1:11; 2:12-17).<blockquote>''Opb 2:12 En schrijf aan de engel van de gemeente in Pergamus: Dit zegt Hij die het scherpe, tweesnijdende zwaard heeft: Opb 2:13 Ik weet waar u woont, daar waar de troon van de satan is; en u houdt vast aan mijn naam en het geloof in Mij hebt u niet verloochend, zelfs niet in de dagen waarin Antipas mijn trouwe getuige was, die gedood werd bij u waar de satan woont. Opb 2:14 Maar Ik heb enkele dingen tegen u: dat u daar hebt die aan de leer van Bileam vasthouden, die Balak leerde de zonen van Israel een strik te spannen, om afgodenoffers te eten en te hoereren. Opb 2:15 Zo hebt ook u er die op dezelfde wijze aan de leer van de Nicolaieten vasthouden. Opb 2:16 Bekeer u dan; maar zo niet, Ik kom spoedig naar u toe en Ik zal oorlog tegen hen voeren met het zwaard van mijn mond. Opb 2:17 Wie een oor heeft, laat hij horen wat de Geest tot de gemeenten zegt. Wie overwint, die zal Ik geven van het verborgen manna, en Ik zal hem een witte steen geven en op de steen een nieuwe naam geschreven, die niemand kent dan hij die hem ontvangt.'' (TELOS)</blockquote>Overeenkomstig de scherpte, die de Heer Jezus hier moest uitoefenen, kiest Hij daarin de bijnaam van het tweesnijdend zwaard dat hij draagt. Ten eerste wordt van de gemeente geroemd, dat zij in deze hoofdzetel van het heidendom, waar de Satan met heel- en toverkrachten inzonderheid de gemoederen wist te ketenen, onder zware vervolgingen de getrouwheid had bewaard.

 

 

'''Nicolaïeten.''' Te midden van de gemeente zelf was het heidendom binnengedrongen door de sekte van de [[Nicolaïeten]], die zich aan de haar omgevende wereld gelijkvormig stelden en heidense wellusten en afgodische offermaaltijden met het Christendom wilden verenigen.