Piet de Rover: verschil tussen versies

Hij was een rasverteller, die duizenden kinderen boeide met zijn kinderuurtjes voor de radio. Zijn stem kreeg zo'n bekendheid, dat men hem op de klank van zijn stem af bij de naam noemde. A. Vogelaar van Amersfoort, schrijfster van jeugdboeken, herinnert zich als leerling aan de school voor voortgezet onderwijs in Wageningen, waar De Rover les gaf: "Hij droeg vaak voor uit eigen werk, op een heel dramatische manier, precies zoals hij schreef."<ref>Bron van het citaat: Jan Kees Karels, [http://www.refdag.nl/nieuws/binnenland/peerke_las_je_met_tranen_in_de_ogen_1_250876 "Peerke" las je met tranen in de ogen], op RefDag.nl, 14 maart 2008.</ref>

 

 

De Rover schreef onder de titel ''Naar 't Heilig Blad'' een bijbelvertelling en -verklaring 'voor de rijpere jeugd', waarvan de eerste druk dateert van ca. 1945. Ook schreef hij over zending en kerkgeschiedenis. In 1947 verscheen 'de strijdende kerk', een vijfdelig vertelboek der kerkgeschiedenis. Als aanvulling hierop schreef de onderwijzer ”De kerk op mars” (1958), een 'vertel- en voorleesboek van de geschiedenis der zending'. Dit boek werd een begrip. Duizenden leerlingen maakten daardoor kennis met de geschiedenis van de zending.  I.A. Kole herschreef en vulde het aan, onder de nieuwe titel 'De kerk die werft' (2008). In deze editie is een aantal verhalen uit de recente zendingsgeschiedenis toegevoegd en zijn alle verhalen aan huidige spellingsnorm in Nederland aangepast. Verder schreef De Rover 'De weg der kleine mensen', een driedelige roman over de gelovige, moedige strijd der 'kleine luyden', die Abraham Kuiper aanhingen, en een levensroman over de kerkhervormer Calvijn (1962).