Richteren 8: verschil tussen versies

De Efraïmieten murmureren tegen Gideon, maar worden door hem gestild (1-3). Hij vervolgt de twee koningen der Midianieten over de Jordaan, waar de inwoners van Sukkoth en Pnuël smadelijk weigeren zijn leger te spijzigen (4-10). Hij overvalt en vangt de twee koningen der Midianieten en verstrooit hun overige manschappen (11-12). Wederom komend,Teruggekomen straft hij de oudsten van Sukkoth en dooddedoodt de inwoners van Pnuël (11-17). Hij doodt de twee koningen, Zeba en Tsalmuna (18-21). Gideon weigert heer te zijn over de noordelijke stammen (22-23). Hij eist een geschenk van de roof, en maakt daarvan een ergerlijke Efod, en stelt die te Ofra (24-27). Het land heeft 40 jaren rust (28-29). Gideons zonen, vrouwen, dood en begrafenis (30-32). Israël wordt weer afvallig van God, en is ondankbaar tegenover Gideons huis (33-35).

'''En naamnam de maantjes, die aan de halzen van hun kamelen waren.''' Deze maantjes waren maanvormige sieraden van zilver en goud, die aan de halzen van hun kamelen waren en hem als buit ten deel vielen. Gideon neemt de maantjes af, waaruit blijkt dat Zebah en Tsalmuna tot zo lang als koninklijke gevangenen behandeld zijn en dat de maantjes hier bijzondere tekenen van de koninklijke waardigheid waren (vgl. vs. 26)<ref name=":1">Karl August Dächsel; F. P. L. C. van Lingen; H. van Griethuijsen, Antz. et al, ''Bijbel, of De geheele Heilige Schrift, bevattende al de kanonieke boeken van het Oude en Nieuwe Testament (volgens de Staten-overzetting) : met in den tekst ingelaschte verklaringen en aanmerkingen van de beroemdste godgeleerden uit alle tijden'' (Kampen: Bos, 1893-1901), commentaar op Richt. 8. </ref>. Wellicht hielden ze verband met de verering van de maan.

'''Daar zij Ismaëlieten waren.''' Ismaëlieten is de algemene naam voor de nomadische volken, die in de woestijn van Arabië woonden. Tot hen behoorden ook de [[Midianieten]]<ref name=":1" />.

{{Tijdbalk Israël 13401300-10421100 v.C.}}