k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 12:
[[Bestand:Rouwklacht van de Israëlieten, RP-P-OB-52.994.jpg|miniatuur|638x638px|De Israëlieten bewenen de dood van Mozes. ]]
Uitingen van rouw treffen wij aan in het huis van de synagogebestuurder Jaïrus, wiens dochter was gestorven.<blockquote>''Mt 9:23 En toen Jezus in het huis van de overste kwam en de fluitspelers zag en de menigte die misbaar maakte, Mt 9:24 zei Hij: Gaat weg, want het meisje is niet gestorven, maar slaapt. En zij lachten Hem uit. Mt 9:25 Toen nu de menigte was uitgedreven, ging Hij naar binnen en greep haar hand, en het meisje stond op.'' (Telos)</blockquote>De Joden waren gewend over een dode allerlei soorten van rouw te bedrijven, met wenen, kermen, op de borst slaan en ander misbaar te maken. Ook zong men treurzangen en huurde daartoe klaagsters (vgl. Jer.9:17). Deze worden hier mede bedoeld, wanneer Mattheüs spreekt van "de menigte die misbaar maakte". De menigte zal klaagvrouwen, vrienden en bloedverwanten hebben geteld, die tot het ten grave dragen van het lijkje waren samengeroepen. Verder had men mensen, die op de fluit bliezen en het treurgezang met een dof geluid vergezelden.<ref>Karl August Dächsel; F. P. L. C. van Lingen; H. van Griethuijsen, Antz. et al, ''Bijbel, of De geheele Heilige Schrift, bevattende al de kanonieke boeken van het Oude en Nieuwe Testament (volgens de Staten-overzetting): met in den tekst ingelaschte verklaringen en aanmerkingen van de beroemdste godgeleerden uit alle tijden'' (Kampen: Bos, 1893-1901), commentaar op Matth. 9:23. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 4 nov. 2022. </ref>
Bij aanhoudende rouw over doden had men de volgende gewoonten:▼
▲Bij ''aanhoudende'' rouw over doden had men de volgende gewoonten:
* vasten
* rouwkleren aantrekken
Regel 24 ⟶ 25:
<blockquote>''Jer 48:37 Want alle hoofden zijn kaal, en alle baarden afgekort; op alle handen zijn insnijdingen, en op de lenden is een zak. (SV)''</blockquote>Enkele heidense rouwgebruiken waren aan Israël door God verboden: zichzelf kaal maken en zichzelf insnijden. Desondanks werden heidense rouwgebruiken in het oude Israël uitgeoefend.<blockquote>''Jer 16:6 Zodat groten en kleinen in dit land zullen sterven, zij zullen niet begraven worden; en men zal hen niet beklagen, noch zichzelven insnijden, noch kaal maken om hunnentwil. Jer 16:7 Ook zal men hun niets uitdelen over den rouw, om iemand te troosten over een dode; noch hun te drinken geven uit den troostbeker, over iemands vader of over iemands moeder.'' (SV)</blockquote><blockquote>''Jer 41:5 Zo kwamen er lieden van Sichem, van Silo, en van Samaria, tachtig man, hebbende den baard afgeschoren, en de klederen gescheurd, en zichzelven gesneden; en spijsoffer en wierook waren in hun hand, om ten huize des HEEREN te brengen. (SV)''</blockquote>Hieronder worden enkele rouwgebruiken geïllustreerd door Schriftplaatsen.
== Klaagvrouwen ==
Men zong treurzangen en huurde daartoe klaagsters. <blockquote>''Jer 9:17 Zo zegt de HEERE van de legermachten: Let op en roep de klaagvrouwen, dat ze komen, stuur [boden] naar de kundige [vrouwen], dat zij komen,'' (SV)</blockquote>
== Hoofd kaal maken, baard afscheren ==
Regel 51 ⟶ 55:
Ondanks het verbod kwam zelfinsnijding in het oude Israël voor.
<blockquote>''Jer 41:5 Zo kwamen er lieden van Sichem, van Silo, en van Samaria, tachtig man, hebbende den baard afgeschoren, en de klederen gescheurd, en zichzelven gesneden; en spijsoffer en wierook waren in hun hand, om ten huize des HEEREN te brengen. (SV)''</blockquote>De rampspoed die Juda zou treffen zou zelfsnijding verhinderen. <blockquote>''Jer 16:6 Zodat groten en kleinen in dit land zullen sterven, zij zullen niet begraven worden; en men zal hen niet beklagen, noch zichzelven insnijden, noch kaal maken om hunnentwil.'' (SV)</blockquote>
== Bronnen ==
| |||