k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
| (22 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 1:
[[Bestand:
De '''Tabernakel, '''tijdens Israëls woestijnreis gemaakt in opdracht van God (Ex. 26 – 40), was een vervoerbaar [[heiligdom]], een Woning met een Voorhof, waardoor de Woning aan alle kanten was omgeven. Rondom de tabernakel waren de legerkampen van Israëls stammen. God woonde te midden van Zijn volk. De tabernakel in de woestijn was een schaduw van de ware tabernakel in de hemel. Het heiligdom en de dienst ervan bevatten geestelijke lessen voor de [[gemeente]] van Christus.
<blockquote>''Ro 15:4 Want alles wat tevoren geschreven is, is tot onze lering geschreven, ...'' (Telos).</blockquote>
'''Woord'''. Het Nederlandse woord''' '''<nowiki/>'tabernakel' is afgeleid van het Latijnse woord "tabernaculum", dat in de Latijnse [[Vulgaat|Vulgaatvertaling]] van de Bijbel wordt gebruikt en dat "hut" of "tent" betekent (vgl. Ps. 78:60).
'''Andere benamingen.''' De tentwoning heet ook de ''tent der samenkomst, ''omdat God daar Zijn volk ontmoet, en het volk voor Zijn aangezicht verschijnt (Ex. 20 :24b). <blockquote>''2Kr 1:6 En Salomo offerde daar, voor het aangezicht des HEEREN, op het koperen altaar, dat aan <u>de tent der samenkomst</u> was; en hij offerde daarop duizend brandofferen. (...) 2Kr 1:13 Alzo kwam Salomo te Jeruzalem, van de hoogte, die te Gibeon is, van voor <u>de tent der samenkomst</u>; en hij regeerde over Israël. (SV'')</blockquote>Sommige vertalingen hebben "tent van ontmoeting" (Herziene Statenvertaling), "openbaringstent" (Petrus Canisius-vertaling), "verbondstent" (Groot Nieuws vertaling) of "ontmoetingstent" (Nieuwe Bijbelvertaling).
Een andere benaming is "tent der getuigenis" ("tent van de getuigenis"), omdat daarin de getuigenis, d.i. de tafels met de tien geboden, bewaard werden in de verbondskist. <blockquote>''Nu 9:15 Op de dag dat de tabernakel werd opgebouwd, bedekte de wolk de tabernakel, de tent van de getuigenis; en ‘s avonds was hij op de tabernakel als een verschijning van vuur, tot de [volgende] morgen.'' (HSV) </blockquote>De Petrus Canisius-vertaling heeft in Numeri 10:11 'verbondstabernakel', waar de Statenvertaling heeft 'tabernakel der getuigenis'.
De tabernakel was het “huis van God” (Richt. 18:31), waarin Hij woonde te midden van zijn volk.
Regel 10 ⟶ 14:
'''Beschrijving.''' De Tabernakel en toebehoren worden in [[Exodus]] twee malen beschreven, in de hoofdstukken 25 -27 en in hoofdstuk 30. Over de inwijding van de tabernakel handelen Ex . 40; vgl . 30:25 vv.; Lev. 8, 10 vv.; Num. 7. Over het transport van de Tabernakel gaan Num. 1: 50v; 2:17; 3:21vv; 4: 4 vv; 7:3-9; 10: 17, 21). Over de wolk, die als het zichtbare merkteken van 's Heeren tegenwoordigheid, de tent der samenkomst bedekte, zie Ex. 40: 34 vv.; Num. 9: 15-23; 10:11, 34.
'''Aanwijzing en voorbeeld voor de bouw'''. De gewijde beschrijving legt grote nadruk op de omstandigheid, dat de gehele woning van God tot in de kleinste bijzonderheden niet gebouwd was volgens een menselijk plan, maar volgens de wil en de aanwijzing van God, ten gevolge waarvan zij een heilige woonstede was, beantwoordend aan de hoge Majesteit van God. Zelfs zag Mozes op de berg [[Horeb]] een model van de tabernakel met toebehoren (Ex . 25:9, 40; 26: 30; 27:8). Dit model is een afbeelding van hemelse dingen. In de hemel is de ware tabernakel, die door God Zelf is opgericht.<blockquote>''Heb 8:1 De hoofdzaak nu van wat wij zeggen is, dat wij zo’n hogepriester hebben, die is gaan zitten aan de rechterzijde van de troon van de Majesteit in de hemelen,'' ''Heb 8:2 een bedienaar van het heiligdom en van de ware tabernakel, die de Heer heeft opgericht, niet een mens. Heb 8:3 Want iedere hogepriester wordt aangesteld om zowel gaven als slachtoffers te offeren; daarom was het nodig dat ook Deze iets had om te offeren. Heb 8:4 Als Hij evenwel op aarde was, zou Hij niet eens priester zijn, daar er zijn die naar de wet de gaven offeren. Heb 8:5 Dezen dienen een zinnebeeld en schaduw van de hemelse dingen, zoals Mozes een Goddelijke aanwijzing ontving toen hij de tabernakel zou vervaardigen; want: ‘Zie erop toe’, zegt Hij, ‘dat u alles maakt naar het voorbeeld dat u op de berg getoond is’.'' (TELOS)</blockquote>De tabernakel was het '''werk''' van het hele volk, waarbij een ieder met grote blijmoedigheid de vereiste materialen leverde (Ex. 25:1 vv.; 35: 4 vv., 20 vv.; 36: 4 vv.; 38, 21 vv.), terwijl het benodigde zilver verkregen word door een algemene, hoofdelijke heffing (Ex. 30:11 vv.; 38:25 vv.) en voorts alle zaakkundigen, zelfs de vrouwen, bereidwillig hun medewerking verleenden (Ex. 28: 3; 31:6; 35:10, 25v; 36: 2, 4, 8; 39:42v.).
Wij lezen dat twee ervaren '''arbeiders,''' Bezaleël en Aholiab, door God tot deze taak uitverkoren en met Zijn Geest vervuld werden (Ex . 31: vv.), alsmede dat Hij alle arbeiders Zijn Goddelijke wijsheid verleende (Ex. 28: 3; 31: 6; 36: 2).
Regel 25 ⟶ 29:
== De stijlen van de Woning ==
'''Terminologie.''' De wanden van de Woning waren samengesteld uit 48 stijlen (planken of schotten) (Ex. 26:15v). Wat de terminologie betreft, de Statenvertaling heeft 'berderen'. De Canisius-vertaling heeft 'schotten'. In het Hebreeuws ''kéresch;'' in de Griekse [[Septuagint]] ''styloi''; bij [[Philo van Alexandrië|Philo]] en [[Josephus]] ''kiones''. ▼
=== Terminologie ===
'''Materiaal.''' Deze stijlen waren, naar het Hebreeuwse woord, van sittimhout (= acaciahout). Deze houten stijlen waren met goud overtrokken. ▼
▲
=== Materiaal ===
'''Maten.''' Hun maten waren elk 1½ el breed en 10 el hoog (ex. 26:16). De ''dikte ''van de stijlen of berderen wordt niet opgegeven<ref>Volgens Josephus (''Ant''. 3, 6, 3) was een stijl 4 vingers dik, volgens de juistere, latere Joodse overlevering (Raschi) een el.</ref>. De inwendige ruimte was 30 ellen lang en 10 ellen hoog en breed; de breedte van de uitwendige achterzijde bedroeg 12 ellen, waarbij dus 2 ellen overschoten, welke ingenomen werden door de aangrenzende planken, zodat deze dus een el dik moeten geweest zijn.▼
▲
=== Maten ===
'''Aantal, plaatsing.''' Wat hun aantal en plaatsing betreft, van deze berderen of stijlen waren er aan elk van de lange zijwanden 20, en aan de achterwand of westzijde 8 geplaatst. Twintig stijlen stonden er aan de noordzijde; evenzovele aan de zuidzijde; zes aan de westkant en de oostzijde, die de ingang vormde, was open.▼
▲
=== Aantal en plaatsing ===
'''Voetstukken.''' De stijlen waren beneden in twee tegenover elkaar geplaatste zilveren voetstukken vastgemaakt. Aan het benedeneinde had ieder berd twee houvasten of pennen (Hebr. ''jadoth''), waarmee zij in voetstukken (Hebr . ''<nowiki/>'adanim''; Gr. ''baseis''), ieder vervaardigd van een talent zilver (Ex. 38:27), vastgezet werden. Hoe de berderen in de grond vaststonden, weten wij niet . De pilaren, waaraan de Voorhangsels van de ingang en van het Voorhof opgehangen waren, hadden ieder een voetstuk - van houvasten of pennen lezen wij hierbij niet - ; zij moeten dus op de een of andere wijze in de grond bevestigd zijn geweest. Sommigen menen, dat de voetstukken, anderen dat - althans bij de berderen - de pennen in de grond bevestigd waren ; volgens de eerste geleerden zullen de zilveren en koperen voetstukken spits toelopende pennen geweest zijn, die in de grond geslagen werden en van boven een opening hadden, waarin de voot van de pilaar sloot . Het beroep op Job 38: 6 (“Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?”) gaat echter niet op . Ook moeten de zilveren voetstukken tot versiering van het heiligdom gediend hebben, zodat zij niet geheel in de grond verborgen kunnen geweest zijn (vgl. ook Ex. 30, 16).▼
▲
Op de beide hoeken van de achterwand stonden twee hoekstijlen (Ex. 36:28), zodat men aan de achterzijde 1 + 6 + 1 = 8 stijlen (Ex. 36:30) zag. De stijlen op de hoek waar twee wanden samenkwamen, waren met hun beneden- en hun boveneinde als tweelingen samengevoegd met een ring (Ex. 36:29) of een kram (Canisius-vertaling). De 8 stijlen aan de achterwand stonden op 16 zilveren voeten (Ex. 36:30).
=== Pennen en voetstukken ===
De stijlen waren beneden in twee naast elkaar geplaatste zilveren voetstukken vastgemaakt. Aan het benedeneinde had elke stijl twee 'houvasten' (Statenvertaling) of 'pennen' (Canisius-vertaling) (Hebr. ''jadoth''), recht naast elkaar, waarmee zij in voetstukken (Hebr. ''<nowiki/>'adanim''; Gr. ''baseis''), ieder vervaardigd van een talent zilver (Ex. 38:27), vastgezet werden (Ex. 26:17, 19, 21; 36:22, 24, 26). Hoe de stijlen in de grond vaststonden, weten wij niet.
▲
Op grond van Hoogl. 5:15, waar voor de gouden voeten van wit marmeren pilaren dezelfde Hebr. uitdrukking gebezigd wordt, heeft men bij de zilveren en koperen voetstukken aan lage en dus voor de hoogte van het gebouw niet in aanmerking komende, iets vooruitspringende onderstellen te denken, welke de vorm van voetstukken hadden. Ook de voetstukken van de Egyptische pilaren zijn zeer laag, terwijl ook Hoogl. 5:15 zeer lage voetstukken veronderstelt.
Veel aannemelijker is de andere voorstelling, dat de pennen niet alleen dienden om de berderen met de voetstukken te verbinden, maar ook om de laatste in de grond te bevestigen. De zilveren voetstukken waren dan waarschijnlijk vierkante platen met een groot gat in het midden, waar de pennen of nagels doorgestoken werden. De pilaren, waaraan de Voorhangsels van de ingang en van het Voorhof hingen, moeten in elk geval van onderen smal
=== Ringen en bindbalken ===
Ieder stijl (berd, schot) had aan de buitenzijde gouden ringen; hoeveel ringen wordt niet gezegd. Door deze in rijen aangebrachte ringen werden bindbalken (bindlatten, richels, dwarshouten, dwarsbalken) gestoken, als sluitbomen, waardoor de stijlen tot stevige wanden werden samengevoegd en bijeengehouden.
Er waren vijf van zulke dwarshouten aan de stijlen van de zijwanden en de achterwand van de tabernakel (Ex. 36:31-32). De
Deze bindbalken (Statenvertaling: ''richels)'' waren vervaardigd van acaciahout (Ex. 36:31). De bindbalken en de houten stijlen waren met goud overtrokken, met dunne gouden platen bekleed (Ex. 36:34).
Het middelste dwarshout, de middelste van deze driemaal vijf bindbalken, ging midden dóór de doorboorde stijlen heen dan wel liep midden over de stijlen (Canisius-vertaling), van het ene einde tot het andere einde (Ex. 36:33).
== De dekkleden ==
▲[[Bestand:Tabernacle Camp.jpg|miniatuur|855x855px|Dekkleden van de tabernakel]]
Van boven was de Woning met vier over elkaar gespreide dekkleden overdekt:
*
*
*
*
[[Bestand:Tabernacle Camp.jpg|miniatuur|855x855px|Dekkleden van de tabernakel|geen]]
De Schrift maakt onderscheid tussen het onderste (linnen) kleed, 'de tent' en het 'deksel van de tent' (SV):<blockquote>''Ex 40:19 En hij spreidde de tent uit over den tabernakel, en hij zette het deksel der tent daar bovenop, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.'' (SV)</blockquote><blockquote>''Ex 40:19 spreidde de tent uit over de tabernakel, en legde het dekkleed van de tent erbovenop, zoals de HEERE Mozes geboden had.'' (HSV)</blockquote>De [[Nieuwe Bijbelvertaling (2004)|Nieuwe Bijbelvertaling]] (2004) brengt dit onderscheid tot uitdrukking in haar 'verklarende' overzetting: <blockquote>''Ex 40:19 Over de tabernakel werd de tweede tent gespannen en daaroverheen werden de buitenste tentkleden gelegd, zoals de HEER Mozes had opgedragen.'' (NBV)</blockquote>'De tweede tent' verwijst naar het tentkleed van geitenhaar, 'de buitenste tentkleden' verwijst naar de twee buitenste dekkleden.
=== Het onderste dekkleed ===
[[Bestand:Kitto Setting Up the Tabernacle.jpg|miniatuur|850x850px|Opzetten van de tabernakel|geen]]
Het onderste dekkleed was zeer prachtig en wordt de „woning" of „tabernakel" genoemd (Ex. 26: 1, 6, 12, 13: 35: 11 e. e.). Het bestond niet uit één stuk maar uit 10 tapijten of banen (Statenvertaling: "gordijnen"), ieder 28 [[El (lengtemaat)|ellen]] lang en 4 ellen breed. Dit dekkleed was geweven uit getweernd (getwijnd) wit linnen garen (de grondstof) en uit hemelsblauw (blauwpurper), purper (roodpurper) en scharlaken (karmozijnrood) garen en met afbeeldingen van [[cherubs]] doorwerkt. Dezelfde stof, kleuren en motief zijn ook toegepast in de Voorhang van het Allerheiligste.
Regel 59 ⟶ 82:
=== Het geitenharen kleed ===
Het '''tweede''' dekkleed (Statenvert. ''gordijn)'' was geweven van geiten- of kameelhaar (Ex. 26:7; 35:26) en was waarschijnlijk zwart of zwart en wit, niet uitsluitend wit, daar de gewone kleur van een tent, zoals het kleed in Ex. 35:26 en 36:14 heet, zwart of zwart en wit was
De beide grote stukken waren, evenals die van het eerste kleed en op dezelfde plaats, elk met 50 lusjes ('lisjes', 'striklisjes' in ouder Nederlands), waarvan de stof en kleur niet medegedeeld wordt, en koperen haakjes verbonden (Ex. 26:10-11; 36:17-18). Hierbij zij herinnerd, dat het uit 6 tapijten bestaande bredere stuk over het Heilige hing; het 6de was aan de ingang omgeslagen, zodat het nog 2 ellen breed maar dubbel lag; deze omslag moest het inscheuren voorkomen en verhoeden, dat het niet te spoedig door de wind opgelicht werd. De verbinding door middel van de lussen en haken was niet vlak boven de verbinding van het eerste of onderste kleed, maar iets naar achteren
=== Rode ramsvellen en tachashuiden ===
Over het geitenharen kleed lag een kleed van rode, roodgeverfde ramsvellen - het derde -, ten einde het tweede tegen het weer te beschutten (Ex. 26:14; 36:19); en daarover
'Tachas' is een onvertaalde overschrijving van het Hebreeuwse woord ''tachasj.'' Men denkt aan een dassenvel (Statenvertaling), een gelooide huid (Canisius-vertaling), een zeekoeienvel (NBV'04) of zeekoeienhuid of zeekalfshuid, of marokijn = geitenleer (Leidse vertaling). In elk geval gaat om een vel of huid van een diersoort.
Beide kleden worden niet nader omschreven; het Hebreeuwse woord ''(mikhseh)'' duidt het dak van de ark van Noach (Gen. 8: 13) en voorts kleden aan, waarin voorwerpen gewikkeld werden (Num. 4: 8, 10 vv.). Volgens Ex. 40:19 en Num. 4:25 waren deze beide dekkleden niet zo groot als het geitenharen kleed en dienden zij als dak, misschien iets vooruitspringend en naar boven spits toelopend.
== Voorhangsels ==
Voor het Heilige en voor het Allerheiligste hingen voorhangsels, doeken. Het voorhangsel van het Heilige der Heiligen had afbeeldingen van cherubs en scheidde
<blockquote>''Zie [[Voorhangsel]] voor het hoofdartikel over dit onderwerp''</blockquote>
== Het Heilige der Heiligen ==
Regel 84 ⟶ 113:
De [[Tafel der toonbroden|'''Tafel''' '''der''' '''Toonbroden''']] stond in het Heilige aan de noordzijde, tegenover de gouden kandelaar, dus rechts wanneer men het Heilige binnentrad. Zij stond, gezien van het standpunt van de ark van het verbond, 'buiten de voorhang'. <blockquote>''Ex 40:22 Hij zette ook de tafel in de tent der samenkomst, aan de zijde des tabernakels tegen het noorden, buiten den voorhang.'' ''Ex 40:23 En hij schikte daarop het brood in orde, voor het aangezicht des HEEREN, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.'' (SV)</blockquote>De tafel was gemaakt van sittimhout met goud overtrokken. Zij had vier poten, en aan elke poot een gouden ring, waardoor de met goud overtrokken handbomen of draagstokken gestoken werden om de tafel te dragen. Er lagen 12 ongezuurde broden op, in twee rijen van zes, die elke sabbat door verse broden werden verwisseld, terwijl de oude broden alleen door de priesters, en dan alleen in het Heiligdom zelf, mochten worden gegeten.
Aan de vier hoeken van het gouden altaar verhieven zich de hoornen, terwijl aan de, het gehele altaar omgevende rand, ringen bevestigd waren, waardoor handbomen gestoken werden om het altaar te dragen.
Op dit altaar brandde de hogepriester op de Grote Verzoendag, en de priesters alle dagen, ’s morgens en ’s avonds, een reukwerk (Ex. 30 :34v.), dat als een liefelijke reuk voor de Heer opwaarts steeg. Op de Grote Verzoendag moest de hogepriester de hoornen met bloed bestrijken. <blockquote>''Zie verder bij [[Reukaltaar]] voor het hoofdartikel over dit onderwerp''</blockquote>
==
In de Voorhof, ook gezegd ''het'' Voorhof, bevonden zich het brandofferaltaar en het koperen wasvat. In de Voorhof stond het volk, sommigen met schuld en zonde beladen. Het volk kon alleen door tussenkomst van de priester tot God naderen. ▼
'''Omvang.''' Het Voorhof, dat de Tabernakel van alle kanten omringde, was een open ruimte van 100 ellen (ongeveer 50 meter) lang (Ex. 27:9, 18; 38:9) en 50 ellen (ongeveer 25 meter) breed (Ex. 27:12, 13, 18; 38:12) en een omheining van 5 ellen (ongeveer 2½ meter) hoog (Ex. 27:18).
Over de zilveren haken aan de kapitelen (Ex. 27:10, 17; 38: 10-12, 17, 28) lagen zilveren dwarsstaven, waaraan gordijnen van getweernd wit byssus bevestigd waren, welke van onderen door middel van koperen pennen en strikken aan de grond vastgemaakt waren (Ex. 27:19: 35:18; 38: 20, 31; 39: 40; Num. 3: 37; 4: 26, 32).▼
'''Pilaren en schermdoeken.''' De voorhof was ingesloten of omtuind door 20 koperen - volgens sommigen houten - pilaren aan elk der lange en door 10 aan elk der korte kanten (Ex. 27:9 vv.; 38:10). De pilaren waren 5 ellen hoog, stonden even ver van elkaar; de bind- of dwarsstangen, die de pilaren aan de bovenkant verbonden, waren van zilver (Ex. 27:17); de voetstukken waren van koper (Ex. 27:17; 38:10, 17, 19).
Aan de oostkant, waar de '''ingang''' was, waren de gordijnen aan elke hoek niet breder dan 15 ellen, zodat in het midden een opening bleef van 20 ellen, welke als ingang diende.▼
De 'hoofden' (Statenvertaling) of 'koppen' (Canisius-vertaling) van de pilaren waren met zilver overtrokken, beslagen (Ex. 38:17).
De ingang van het voorhof was gesloten door een '''voorhangsel''' van dezelfde stof en hetzelfde maaksel als dat, hetwelk het Heilige van het Heilige der Heiligen afscheidde; het hing aan verzilverde houten staven (Ex. 38:19), die op zilveren haken rustten en aan 5 pilaren bevestigd waren.▼
▲Over de zilveren haken aan de zilveren kapitelen (Ex. 27:10, 17; 38: 10-12, 17, 28) lagen de zilveren
▲In het Voorhof stond het volk, sommigen met schuld en zonde beladen. Het volk kon alleen door tussenkomst van de priester tot God naderen.
▲'''Ingang.''' Aan de oostkant, waar de
▲'''Voorhangsel.''' De ingang van het voorhof was gesloten door een
Het '''brandofferaltaar''' was van sittimhout, met koper overtrokken, aan de 4 hoeken met koperen hoornen versierd, en van ringen voorzien, waardoor met koper beslagen handbomen ter verplaatsing gestoken werden. Dit altaar was hol, en werd met stenen of aarde gevuld, zodat deze vulling het eigenlijke altaar uitmaakte. Op dit altaar werden alle offers gebracht, die in vuur opgingen, waarom het heilige vuur er voortdurend op brandde. Dit altaar was het middelpunt van de gemeenschapsoefening met God, tot welke het volk zich in het Voorhof zag aangewezen. Alle gaven, waarmee Israël hier tot de Heere naderde, waren bestemd om geheel of gedeeltelijk op dit altaar geofferd te worden. <blockquote>''Zie verder bij [[Brandofferaltaar]] voor het hoofdartikel over dit onderwerp. ''</blockquote>Het koperen '''wasvat''' stond tussen het altaar en het Heilige. Het was een grote koperen ketel, op een koperen voetstuk, met de nodige kranen, waardoor het water er uit liep. Het diende niet alleen om het vlees van de offers te wassen, maar ook voor de reiniging van de priesters, die vóór en na het offeren hun handen en voeten daarin konden wassen. Deze lichamelijke reiniging was symbool van de inwendige reiniging, van de heiligmaking van het gemoed; daarom werd het nalaten daarvan met de dood gestraft.▼
▲
==
De plaatsing van het hele Heiligdom was overeenkomstig de vier hemelstreken, zodat de ingang en voorkant naar het oosten, de achterkant naar het westen en de beide lengte-zijden naar het noorden en zuiden gericht waren. De tabernakel stond in het midden van het leger en de tenten van de twaalf stammen stonden er in een bepaalde orde omheen.
[[Bestand:Tabernakel en legerkamp.jpg|miniatuur|
De Tabernakel zelf stond echter zeker niet midden in het Voorhof, maar meer naar de westkant, en wel hoogstwaarschijnlijk zo dat, gelijk reeds Philo meende, de achterkant van de woning even ver van de omheining van het Voorhof verwijderd was als de beide lengtezijden, n.l. 20 of, de stijlen er afgetrokken, 19 ellen. Voor de ingang van Tabernakel bleef dientengevolge een open ruimte over, 50 ellen lang en breed; de hele verdeling was dus zuiver symmetrisch.
In het midden van deze open ruimte stond op één lijn met de Ark van het Verbond en het Reukaltaar het Brandofferaltaar. Tussen dit en de Tabernakel zelf stond, waarschijnlijk iets naar het zuiden, het koperen Wasvat.
==
De symboliek van de Tabernakel is zeer eenvoudig en mooi. Zijn bestemming is neergelegd in het woord Ex. 25: 8 „zij zullen mij een heiligdom maken, dat ik (Jahweh) in het midden van hen wone." De Tabernakel was dus de woonstede van God in het midden Zijn volk. Dit volk bestond uit nomaden, dientengevolge was de Tabernakel een „vervoerbare tent"; hij was de woning Gods, dientengevolge had hij de vorm van een tempel, waarin tevens de verwachting van een blijvende vestiging in het Heilige Land uitgedrukt was. Aan de idee van tempel beantwoorden de vierhoekige vorm, de vergulde houten wanden, het platte dak, de pilaren of kolommen aan de ingang, alsmede de plaatsing, krachtens welke het Heilige der Heiligen altijd naar het Westen en de ingang naar het oosten lag - waarschijnlijk niet, zoals Josephus wil ''(Ant.'' 3, 6, 3), opdat het licht van de opgaande zon in het heiligdom zou schijnen, want de ingang was bedekt, maar omdat in het oosten de zon opgaat en bij de Semieten de Oostkant de voorkant was.
[[Bestand:The tabernacle in the wilderness, and plan of the encampment. Exod. XI. 2 - lith'y. of A. Kollner Phila ; H. Camp's lith'c. press. LCCN2013650019.jpg|miniatuur|939x939px|Andere weergave van het kampement rondom de tabernakel|geen]]
De in het midden van
Aan deze symboliek beantwoorden de
▲De in het midden van Israel wonende God was intussen een heilig God, wiens heiligheid ook in het verkeer met Zijn volk openbaar werd; vandaar het Voorhof, het Heilige en Heilige der Heiligen, van welke eerst de laatste, binnenste ruimte de plaats van Zijn hoge tegenwoordigheid was waar de Hogepriester eenmaal 's jaars met Jahweh verkeerde, terwijl het Heilige bestemd was voor de priesters en het Voorhof voor het volk, - de drie trappen van wederkerige toenadering van Jahweh en Israël.
▲Aan deze symboliek beantwoorden de Nieuwstestamentische toespelingen op het Oudtestamentische heiligdom. Als de woonstede van God te midden van Zijn volk was het eensdeels een profetisch type van Hem, in wie de volheid van God lichamelijk woonde (Joh. 1:14; 2:19, 21; Kol. 1:19; 2: 9), anderdeels van de uit levende stenen bestaande geestelijke tempel van God, de gemeente van Jezus Christus (1 Kor. 3: 16 vv; Ef. 2: 21; 1 Petr. 2: 5). En voor de auteur van de brief aan de Hebreeën was het Heilige zelfs een type van de Oudtestamentische tijd en van de onvolkomenheid van de Oudtestamentische Godsopenbaring (Hebr. 9: 8 vv).
Aan de bestemming der drie delen beantwoorden ook de tot de oprichting aangewende '''stoffen.''' Hoe meer men de plaats van Gods tegenwoordigheid naderde, des te kostbaarder werden de stoffen, des te kunstiger het werk. In het Heilige der Heiligen waren de troon van de genade en het overtreksel der Ark van zuiver goud; van goud was alles wat tot de Ark behoorde; van goud het overtreksel van de stijlen, richels en pilaren, de ringen aan de stijlen, de haken aan de pilaren, de spangen aan het byssus-kleed; alleen de voetstukken van de stijlen en pilaren warm van zilver.
Regel 125 ⟶ 157:
Voor het Voorhof is volstrekt geen goud gebruikt; alles was van zilver ; de voetstukken waren allen van koper evenals de spangen van het geitenharen dekkleed en de pennen, waarmede het eerste en de laatste in de grond bevestigd waren.
In het Heilige des Heiligen waren het binnenste dekkleed en het Voorhangsel van kunstig geweven werk, met Cherubs; in het Heilige was het Voorhangsel aan de ingang van geborduurd werk, zonder Cherubs; insgelijks van geborduurd werk was het Voorhangsel, dat tegenover het aangezicht van de Heer was . Bij de vier
Ook bij de '''maatverhoudingen''' valt ons een dergelijke afdaling op. De kubieke vorm van het Heilige der Heiligen, de meest regelmatige vorm, beantwoordde, krachtens deze haar regelmatigheid, het meest aan de idee van een volkomen woning van God. Het Heilige, eens zoo lang als breed, even breed en hoog, kwam de kubieke vorm het meest nabij. Het Voorhof eindelijk gaf weder iets minder de indruk van regelmatigheid dan het Heilige; wel was zijn grondvlak ook een rechthoek, eens zo lang als breed, maar daar het open was, viel hierbij de indruk van de gelijkmatigheid van de breedte en hoogte weg.
Regel 133 ⟶ 165:
Aan het getal ''drie ''beantwoorden de indeling van het hele heiligdom, de lengte van de woning (3 x 10 ellen) en het aantal gereedschappen van het Heilige.
Het getal ''vier'' is zichtbaar in de
Bij het Voorhof speelde het getal ''vijf ''een grote rol. De pilaren stonden 5 ellen van elkaar; de breedte van het Voorhof bedroeg 5 x 10 ellen; voorts waren er 5 pilaren aan de ingang van het Heilige enz. enz. Het getal vijf heeft echter in de H. Schrift geen bijzondere betekenis, ook niet die van halve voleindiging; de toepassing van dit getal is uit de lengte- en breedte verhoudingen zeer natuurlijk verklaarbaar.
Regel 139 ⟶ 171:
Behalve het getal 10 zijn nog de getallen 7 en 12 in de H . Schrift bijzonder belangrijk, maar in dit verband weinig: de Luchter had 7 armen. Zeven is het getal van de volmaaktheid. Het getal 12 kwam, behalve bij het aantal toonbroden, bij de Tabernakel verder niet voor.
Wat de symbolische betekenis van de '''stoffen''' en '''kleuren''' betreft, de woning van
De lampen van de '''Kandelaar''' werden met olijfolie gevuld, symbool van de gaven en krachten van de Heilige Geest. De lichtende vlammen symboliseerden de werking van de Heilige Geest in de gemeente met Zijn gaven en krachten.
Regel 147 ⟶ 179:
Het reukwerk op het '''reukaltaar''' symboliseert het gebed en de dankzegging van de gemeente.
==
[[Bestand:The Levites carrying the tabernacle.jpg|miniatuur|833x833px|Levieten vervoeren de tabernakel|geen]]
De Tabernakel, eerst in de nabijheid van de Sinaï opgericht, werd daarna op de reis naar Kanaän door de woestijn meegevoerd. Bij de inkomst in het Beloofde Land zal de Tabernakel te Gilgal, waar geruime tijd het hoofdkwartier van Jozua was, opgeslagen zijn, hoewel dit niet uitdrukkelijk gezegd wordt.
Wel uitdrukkelijk wordt vermeld dat de tent is geweest, na Jozua's
Sinds Saul al de bewoners van de priesterstad Nob (1 Sam. 22: 19) liet ombrengen, verliezen wij het vaste spoor van het vervoerbare heiligdom uit het oog. Wel bericht de Kroniekschrijver dat het te Gibeon gestaan heeft, totdat de tempel van Salomo gereed was en dat Salomo en het volk aldaar plachten te offeren op het door Bezaleël vervaardigde, koperen Brandofferaltaar (2 Kron. 1:3-6, 13; 1 Kron. 21: 29).
Regel 157 ⟶ 189:
Onder Eli, Samuël, David en Salomo zijn Tabernakel en Ark gescheiden geweest, misschien als teken van het ongenoegen van de Heer daarover, dat het volk van het Verbond niet leefde naar Zijn Wet.
David bracht de Ark in de stad van David “op haar plaats", in het binnenste van de tent, welke hij daartoe had opgeslagen (2 Sam. 6:17).<blockquote>''2 Sam. 6:17 Toen zij de ark van de HEERE [de stad] binnenbrachten, zetten zij die op zijn plaats, midden in de tent die David ervoor gespannen had. En David bracht brandoffers voor het aangezicht van de HEERE, en dankoffers.'' (HSV)</blockquote>Bedoeld wordt zonder
Vooreerst, dat David in 2 Sam. 7: 2 van zijn tent dezelfde uitdrukking bezigt, waarmede in de beschrijving van de Mozaïsche Tabernakel de afzonderlijk tapijten aangeduid worden (Statenvert, ''gordijnen''); ten tweede, dat in het woord van God tot Nathan, 2 Sam. 7:6, de Godswoning met twee woorden (tent en woning) aangeduid wordt, welke in de beschrijving van de Mozaïsche Tabernakel de gewone uitdrukkingen
Toen Salomo’s tempel voltooid was, kregen de overblijfsels van de tabernakel een plaats in één van de zijvertrekken van de tempel (1 Kon. 8 :4, 2 Kron. 5 :5.)
Regel 165 ⟶ 197:
De door Mozes opgerichte tabernakel was eenvoudiger dan de door Salomo gebouwde tempel, die Gods tentwoning als heiligdom verving. De tempel week op allerlei punten van de Tabernakel af.
==
In de toekomst zal Israël in het beloofde land één verenigd volk zijn onder één koning en herder, David (= de zoon van David, onze Heer Jezus Christus). Gods tabernakel zal voor altijd bij hen zijn.<blockquote>''Eze 37:26 Ik zal met hen een verbond van vrede sluiten. Het zal een eeuwig verbond met hen zijn, Ik zal hun [een plaats] geven en hen talrijk maken, en Ik zal Mijn heiligdom in hun midden zetten tot in eeuwigheid. Eze 37:27 Mijn <u>tabernakel</u> zal bij hen zijn, Ik zal een God voor hen zijn en zíj zullen een volk voor Mij zijn.'' ''Eze 37:28 Dan zullen de heidenvolken weten dat Ik de HEERE ben, Die Israël heiligt, wanneer Mijn heiligdom voor eeuwig in hun midden zal zijn.'' (HSV)</blockquote>
==
In de '''hemel''' is ook een tabernakel. Dit is ten opzichte van de aardse tabernakel ‘de ware tabernakel’ (Hebr. 8:2),<blockquote>''Heb 8:1 De hoofdzaak nu van wat wij zeggen is, dat wij zo’n hogepriester hebben, die is gaan zitten aan de rechterzijde van de troon van de Majesteit in de hemelen,'' ''Heb 8:2 een bedienaar van het heiligdom en van de ware tabernakel, die de Heer heeft opgericht, niet een mens.'' (TELOS)</blockquote>De aardse tabernakel was een zinnebeeld en schaduw van de hemelse tabernakel (Hebr. 8:5); een tegenbeeld van de ware tabernakel (Hebr. 9:24).<blockquote>''Heb 8:5 Dezen dienen een zinnebeeld en schaduw van de hemelse dingen, zoals Mozes een Goddelijke aanwijzing ontving toen hij de tabernakel zou vervaardigen; want: ‘Zie erop toe’, zegt Hij, ‘dat u alles maakt naar het voorbeeld dat u op de berg getoond is’.'' (TELOS)</blockquote><blockquote>''Heb 9:24 Want Christus is niet ingegaan in het met handen gemaakte heiligdom, een tegenbeeld van het ware, maar in de hemel zelf, om nu te verschijnen voor het aangezicht van God voor ons'' (TELOS)</blockquote>De tabernakel in de hemel is ‘de grotere en volmaaktere tabernakel’ (Hebr. 9:11).<blockquote>''Heb 9:11 Maar Christus, gekomen als hogepriester van de komende goederen, door de grotere en volmaaktere tabernakel, niet met handen gemaakt (dat is niet van deze schepping), Heb 9:12 ook niet door het bloed van bokken en kalveren, maar door zijn eigen bloed, is eens voor altijd ingegaan in het heiligdom na een eeuwige verlossing verworven te hebben.'' (TELOS)</blockquote>De hemelse tabernakel is niet met mensenhanden gemaakt, dus niet van deze aardse schepping (Hebr. 9:11, 24).
Christus is als hogepriester door zijn eigen bloed ingegaan in de hemelse tabernakel (Hebr. 9:11-12). Hij is eens voor altijd het hemelse heiligdom ingegaan (Hebr. 9:12; vgl. 9:24).
==
Tussen de aardse Tabernakel van Israël en de heiligdommen van andere volkeren bestaat in de grond alleen deze overeenkomst, dat voor het ''adyton'' (het Heilige der Heiligen) van de laatsten twee of meerdere gewijde ruimten lagen en dat de heiligdommen van vele nomaden insgelijks „tenten" waren.
==
Het eerste model van de tabernakel was het voorbeeld dat God Mozes toonde op de berg Horeb. Naar dit voorbeeld moest de aardse tabernakel gemaakt worden. Recente modellen zijn onder meer:
#
#
[[Bestand:Stiftshuette Modell Timnapark.jpg|geen|miniatuur|800x800px|''Foto: model van de tabernakel in het Timnapark te Timna, permanent opgesteld en te bezoeken. '']]
==
Video
*
*
*
*
*
Boeken
*
*
*
* Kris Tavernier, ''Jezus vinden in de tabernakel''. Vaassen: Medema, 2008. Pagina's: 236. ISBN10: 90 6353 520 1.
*
*
*
Artikelen
*
Voordracht
*
==
Ed. Rhiem, C.H. van Rhijn (red.), ''Bijbelsch woordenboek voor ontwikkelde lezers der Heilige Schriften'', s.v. Tabernakel. Utrecht: Kemink & Zoon, z.j. Hieruit is in juli 2012 tekst gebruikt.
C. Lindeboom, ''Bijbelgids, of Handleiding tot het verkrijgen van Bijbelkennis ''(Middelburg: Stichting de Gihonbron, 2009; bewerking door J. Pluimers van de uitgave uit 1929), blz. 127. Hieruit is onder toestemming in juli 2012 tekst gebruikt.
<references />
▲== Voetnoten ==
| |||