k
→15e eeuw
k (→15e eeuw) |
k (→15e eeuw) |
||
Regel 245:
Op 21 augustus werden samen in één vat gesloten en verbrand Martin Loquis en Procopius Jednooky. Een half jaar eerder, op 26 februari, was Martinus gevangen genomen. Hij werd beschuldigd "''dat hij de dwalingen van de Waldenzen betreffende het sacrament van het avondmaal invoerde; en dat hij met ergerlijke ontheiliging leerde dat het brood van het avondmaal en de drinkbeker gegeven moest worden in de handen van de avondmaalgangers.''" Op de voorbede van de gelovigen te Tabor, een stad in de Tsjechische regio Zuid-Bohemen, werd hij uit de gevangenis ontslagen. Om de haat en het woeste geweld van zijn tegenstanders te ontgaan, vatte hij het voornemen op, om met een andere leraar, Procopius Jednooky, naar Moravië te gaan. Toen zij door Chrudim trokken, werden zij herkend, en door de bevelhebber van de stad, Dionysius, gevangen genomen en in boeien geklonken, terwijl men hun vroeg hoe zij over het sacrament van het altaar dachten. Daarop antwoordde Martinus antwoordde: "''Het lichaam van Christus is in de hemel; Hij heeft één lichaam en geen meerdere gehad''". De bevelhebber, die zulk een zogenaamde godslastering niet kon verdragen, gaf hem een slag in het gezicht en beval aan de scherprechter zich gereed te houden om de ketter te verbranden.
Ambrosius echter, pastoor te Hiadisko , die daar tegenwoordig was, verzocht dat zij aan hem zouden overgegeven worden. Hij nam hen mee naar Hiadisko, hield hen daar vijftien dagen gevangen, en poogde op verschillende wijzen hen tot bekentenis en herroeping van hun dwalingen , zoals hij meende, te brengen. Maar hij bevond dat zij standvastiger waren dan hij dacht, en zond hen naar de Tsjechische stad Raudnitz. Daar werden zij in een duistere gevangenis gezet, waar zij gedurende twee maanden, zonder dat iemand toegang tot hen had, vertoefden, en op onderscheidene wijzen werden gepijnigd. Men brandde hun gaten in het lichaam, totdat de ingewanden er gedeeltelijk uithingen, opdat zij bekennen zouden waar zij deze dwalingen hadden geleerd, wie hun geestverwanten te Praag waren, terwijl men hen trachtte te dwingen enige namen van de zodanigen bekend te maken. Toen zij aangespoord werden, dat zij van de weg der dwaling tot de waarheid zouden terugkeren, antwoordden zij al lachende: "''Niet wij, maar jullie moeten er aan denken om terug te keren; want jullie zijn van Gods Woord tot de bedriegerijen van de antichrist afgedwaald, en jullie bidden het schepsel aan in plaats van de Schepper''".
Als zij tot de strafplaats, waar het vuur ontstoken was, werden geleid; vermaanden de mispriesters hen dat zij het volk zouden verzoeken voor hen te bidden, waarop zij ten antwoord gaven: "Wij hebben die gebeden niet nodig. Doch christenen, bidt voor uzelf en voor hen die u verleiden, dat de allergenadigste Vader geve, dat u de duisternis mag verlaten". Op de gerechtsplaats aangekomen werden zij beiden in één vat gesloten en verbrand. Dit gebeurde op de 21ste augustus in het jaar van onze Heer 1421.<ref>Adrianus Haemstede, ''Historie der martelaren; Die, om de getuigenis der evangelische waarheid, hun bloed gestort hebben, van Christus onze Zaligmaker af tot het jaar 1655''. Amsterdam: 1671. Herziene druk 1881. Tekst hiervan is onder wijziging verwerkt. </ref>
'''1423.''' 2 maart. [https://en.wikipedia.org/wiki/William_Taylor_(Lollard) William Taylor], godgeleerde en priester, wordt te Smithfield, Engeland, als ketter ([[lollard]]) verbrand. [[Bestand:The burnyng of William White.gif|miniatuur|De verbranding van William White (1428)|418x418px]]
'''1424.''' Jan Draandorp, een edelman uit de Duitse stad Meissen, in Saksen, wordt om de belijdenis van de goddelijke waarheid, te Worms omgebracht.<ref name=":1" />
Regel 258:
'''1430.''' Richard Hoveden, een eenvoudige ambachtsman te Londen, wordt als ketter ([[lollard]]) veroordeeld en bij de Tower te Londen verbrand.
'''1431.''' [https://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Bagley_(priest) Thomas Bagley], een [[vicaris]]-priester van de parochie te Momenden (thans Manuden), in het Engelse graafschap Essex, was een voortreffelijk leerling en aanhanger van John Wyclif. Hij werd in 1431 door de bisschoppen te Londen veroordeeld en ontwijd. Hij "werd ervan beschuldigd te hebben verklaard dat als een priester in het sacrament brood tot God maakte, hij een God maakte die door ratten en muizen kan worden gegeten; dat de farizeeën van die tijd, de monniken en de nonnen en de broeders en alle andere bevoorrechte personen die door de kerk werden erkend, ledematen van Satan waren; en die oorbiecht aan de priester was niet de wil van God maar van de duivel."<ref>Aangehaald in: https://www.executedtoday.com/2019/03/10/1431-thomas-bagley-lollard-martyr/</ref>. De [[lollard]] Beglay werd levend op het Smitsveld (Smithfield) te Londen verbrand op 10 maart 1431. [[Bestand:The burning of Tho. Rhedonensis.gif|miniatuur|Verbranding van Thomas Rhedon|links]]'''1433.''' Pavel Kravař, ook genoemd Paul Craw of Paulus Craw, een arts<ref name=":5">Bron: https://blog.historicenvironment.scot/2021/04/trial-of-pavel-kravar/</ref>, geboren in het koninkrijk Bohemen, werd in de nabijheid van de stad St. Andries, in Schotland, gevangen genomen en beschuldigd, dat hij daar gekomen was om de leer van [[John Wyclif]] en [[Johannes Hus]] te verbreiden; om welke reden hij door de bisschop Hendrik (Henry Wardlaw<ref name=":5" />) veroordeeld werd, en aan de wereldlijke rechter overgegeven, om als ketter te worden verbrand. Dit gebeurde in het jaar 1433<ref>Zie https://www.jstor.org/stable/25529680. Andere genoemde jaartallen zijn 1431 en 1432. Het jaar is 1433 schijnt het meest waarschijnlijk. </ref>. De reden waarom hij veroordeeld werd was, aldus Haemstede<ref name=":4" />, dat hij moedig verwierp en verachtte het boze, afgodische denken van de pausgezinden, aangaande het sacrament van het avondmaal, de aanroeping van gestorven heiligen, de [[oorbiecht]] en andere dingen , die zij op schandelijke wijze in de christelijke gemeente hadden ingevoerd.▼
'''1436.''' Te Rome wordt de Franse monnik en priester [[Thomas Rhedon]], die Frankrijk had verlaten in de hoop in de godsdienstige hoofdstad een beter geestelijke leven te vinden, maar er vleselijke, goddeloze toestanden aantrof en deze in zijn toespraken bestraffend aanwees, daar werd hij wegens ketterij veroordeeld, gepijnigd en levend verbrand.▼
▲'''1433.''' Pavel Kravař, ook genoemd Paul Craw of Paulus Craw, een arts<ref name=":5">Bron: https://blog.historicenvironment.scot/2021/04/trial-of-pavel-kravar/</ref>, geboren in het koninkrijk Bohemen, werd in de nabijheid van de stad St. Andries, in Schotland, gevangen genomen en beschuldigd, dat hij daar gekomen was om de leer van [[John Wyclif]] en [[Johannes Hus]] te verbreiden; om welke reden hij door de bisschop Hendrik (Henry Wardlaw<ref name=":5" />) veroordeeld werd, en aan de wereldlijke rechter overgegeven, om als ketter te worden verbrand. Dit gebeurde in het jaar 1433<ref>Zie https://www.jstor.org/stable/25529680. Andere genoemde jaartallen zijn 1431 en 1432. Het jaar is 1433 schijnt het meest waarschijnlijk. </ref>. De reden waarom hij veroordeeld werd was, aldus Haemstede<ref name=":4" />, dat hij moedig verwierp en verachtte het boze, afgodische denken van de pausgezinden, aangaande het sacrament van het avondmaal, de aanroeping van gestorven heiligen, de [[oorbiecht]] en andere dingen , die zij op schandelijke wijze in de christelijke gemeente hadden ingevoerd.
[[Bestand:Foxe's Book of Martyrs - Tyndale.jpg|miniatuur|445x445px|William Tyndale's einde op aarde. ]]
▲'''1436.''' Te Rome wordt de Franse monnik en priester [[Thomas Rhedon]], die Frankrijk had verlaten in de hoop in de godsdienstige hoofdstad een beter geestelijke leven te vinden, maar er vleselijke, goddeloze toestanden aantrof en deze in zijn toespraken bestraffend aanwees, daar werd hij wegens ketterij veroordeeld, gepijnigd en levend verbrand.
== 16e eeuw ==
| |||