k
geen bewerkingssamenvatting
k (Kop "Voetnoten" toegevoegd. Kopje "Pagina" was toegepast op toegepast op paragraaftitels en daarom veranderd inclusief subkopjes.) |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
Het '''wereldbeeld van de Bijbel''' is de voorstelling die de Bijbel van de wereld geeft.
De Bijbel verdeeld een driedelige wereld, met de hemelen erboven, de aarde in het midden en de onderwereld hieronder. De aarde was voor de schepping woest en leeg en de duisternis lag over de watervloed.<ref>Genesis1:2 HSV</ref> De driedelige wereld van [[hemel]], aarde en onderwereld dreef in Tehom, de mythologische kosmische oceaan, die de aarde bedekte totdat God het uitspansel op de tweede dag schiep om het water in hogere en lagere delen te verdelen. Op de derde scheppingsdag wordt het droge land onthult.<ref>Genesis 1:9</ref> De wereld is sinds de schepping beschermd tegen de kosmische oceaan door de solide koepel van het uitspansel.<ref>Ryken, Leland; Wilhoit, Jim; Longman, Tremper; Duriez, Colin; Penney, Douglas; Reid, Daniel G., eds. (1998). "Cosmology". Dictionary of Biblical Imagery. InterVarsity Press.</ref> [[File:Early Hebrew Conception of the Universe.png|thumb|right|300px|"Oud Hebreeuwse concept van het Universum". The White and Blue. Vol XIII # 11, Dec. 24 1909. pp. 84-88]] Aan de hemelkoepel, het firmament, zijn de sterren bevestigd. Boven het firmament is de hemel der Hemelen. In de Bijbel staat niets vermeld over de aarde als planeet of als bol.<Ref>[https://www.gutenberg.org/files/55387/55387-h/55387-h.htm One Hundred Proofs that the Earth is Not a Globe] William Carpenter (1885) P 17</ref> Het idee dat de aarde een bol was, werd ontwikkeld door de Grieken in de 6e eeuw voor onze jaartelling. <ref> Christelijke encylopadie, tweede deel EBAL-HYZOP, Samengesteld door Prof. DR F. W. Frosheide. uitgave J. H. Kok te Kampen. Blz:496 uitgave:najaar 1925</ref> In de 3e eeuw voor Christus werd dit algemeen aanvaard door ontwikkelde Romeinen en Grieken en zelfs door sommige joden.<ref>Dahl|Gauvin|2000|p=17</ref> De auteur van het boek [[Openbaring van Johannes|Openbaring ]] nam echter een platte aarde aan. <ref> Openbaring7:1</ref><ref> Farmer, Ronald L. (2005). Revelation. Chalice Press</ref>▼
'''Drieërlei wereldvoorstellingen.''' Een voorstelling van de wereld kan van drieërlei aard zijn:
# Een voorstelling op grond van de alledaagse waarneming. Het schijnt ons en het scheen ook de ouden toe dat de zon om de aarde draait. Daarom spreken wij nog altijd van “de ondergaande zon”, “zonsondergang”, “zonsopgang”, "de zon komt op in het oosten", "een lekker zonnetje", "vallende ster". Dergelijk woordgebruik is fenomenaal, het verwijst naar de verschijnselen die zich aan ons voordoen. Het is de taal van het verschijnsel of van de indruk, de taal van de alledaagse waarneming.
# Een voorstelling door vergelijking. Het is ons soms, in de Nederlandse taal, alsof de regen “in bakken” van de hemel stort. Of dat het “pijpenstelen” regent. Bepaalde verschijnselen doen ons denken aan iets anders (het leegstorten van bakken) en woorden voor dat andere gebruiken we om de verschijnselen te beschrijven. Zo wordt in het Oude Testament gezegd dat God 'sluizen' of 'vensters' in de hemel heeft, waardoor water wordt neergestort. Het Hebreeuwse woord is, in het enkelvoud, ארבה, ''aroebbah'', dat de betekenis heeft van 'sluis, 'venster' of 'schoorsteen'. Het is de taal van de gelijkenis, van de beeldspraak.
# Een oudwetenschappelijke ('primitieve', 'verouderde') of eigentijdse wetenschappelijke voorstelling.
Degenen die de taal van de indruk of gelijkenis spreken, kunnen de mening zijn toegedaan dat het letterlijk toegaat zoals zij zeggen, dus bijvoorbeeld dat de zon werkelijk, dat is astronomisch gezien, om de aarde draait, maar evengoed kunnen zij die mening niet zijn toegedaan of geen bepaalde (astronomische) mening hebben. Iemand die bijvoorbeeld tijdens een strandwandeling tegen zijn geliefde zegt: "mooie zonsondergang, hè?", verkondigt daarmee geen geocentrisch model<ref>Zie [https://nl.wikipedia.org/wiki/Geocentrisme Geocentrisme] op nl.wikipedia.org</ref> van ons zonnestelsel, waarin de zon en de andere hemellichamen om de aarde draaien.
'''Verouderd wereldbeeld?''' Wijd verspreid is het idee dat de Bijbel een verouderd wereldbeeld geeft. Daartegen stellen Bijbelgetrouwe uitleggers dat de Bijbel de taal van de indruk (alledaagse waarneming) en van de gelijkenis spreekt en ons niet een primitief, verouderd wereldbeeld geeft.
Vrijzinnige uitleggers echter menen een primitief wereldbeeld in de Bijbel op te merken. “De Bijbel leert dat het uitspansel een metalen koepel is.” “De Bijbel leert een antieke wereldvoorstelling.” De taal van dit wereldbeeld is volgens hen de verpakking van kernboodschappen. De verpakking (het wereldbeeld) is onbetrouwbaar, de boodschap is betrouwbaar. Het gezag van Gods Woord is bijgevolg beperkt tot die van de kernboodschap. De Bijbelse beschrijvingen van de wereld en de geschiedenis zijn niet bedoeld om kennis te verstrekken die van belang is voor onze wetenschapsbeoefening.
Enkele uitleggers nemen een standpunt in tussen het gangbare Bijbelgetrouwe stand en het gangbare vrijzinnige standpunt. Zij nemen aan dat de Bijbel een betrouwbaar geologisch en astronomisch beeld van de aarde geeft, waarbij de aarde plat is en in het middelpunt van het heelal staat.
Zij die in de Bijbel een verouderd wereldbeeld, een primitieve voorstelling van de kosmos lezen, zeggen dat de Bijbel ons de aarde voorstelt als plat en rustend op pilaren in het water. Boven de aarde is een harde koepel met hemellichamen. Vanaf het einde van de negentiende eeuw wordt afbeeldingen gemaakt van 'het wereldbeeld van de Bijbel' of 'het wereldbeeld van de Israëlieten'. [[File:Early Hebrew Conception of the Universe.png|thumb|right|604x604px|"Oud-Hebreeuwse voorstelling van het Universum". The White and Blue. Vol XIII # 11, Dec. 24 1909. pp. 84-88]]Een voorbeeld is de voorstelling (1909) die hiernaast wordt weergegeven. Een ander voorbeeld is de afbeelding van Alexandra Schrober (1960)<ref>J. Edward Wright, The Early History of Heaven (2002), [https://books.google.nl/books?id=lKvMeMorNBEC&pg=PA91#v=onepage&q&f=false blz. 91]. De tekening is uit 1960.</ref>, waarin zij een 'hemelse oceaan' met zes voorraadkamers heeft getekend, die respectievelijk bevatten: hagel, wolken, wind, regen, nevel, sneeuw. Daaronder is het firmament met de zon, de maan en de sterren. De winden bevinden zich boven de sterren. Aan weerzijden staan de pilaren waarop de hemelen rusten. De aarde zelf heeft ook pilaren. Onder de aarde is de onderwereld en daaronder bevindt zich de oervloed (Tehom). Waarop de zuilen van de aarde rusten is in deze afbeelding onduidelijk. Een derde voorbeeld is de afbeelding van Nahum Sarna (1966)<ref>J. Edward Wright, The Early History of Heaven (2002), [https://books.google.nl/books?id=lKvMeMorNBEC&pg=PA90#v=onepage&q&f=false blz. 91]. De tekening is uit 1966.</ref>. In deze voorstelling en in de hiernaast afgebeelde valt de symmetrie op.
Critici van dergelijke voorstellingen werpen tegen dat (1) zulke tekeningen berusten op uit hun verband gehaalde metaforen van Hebreeuwse dichters, en (2) de beeldspraak te letterlijk opgevat wordt.
De Bijbel laat een driedelige wereld zien, met de hemelen erboven, de aarde in het midden en de onderwereld hieronder. De aarde was voor de schepping woest en leeg en de duisternis lag over de watervloed.<ref>Genesis1:2 HSV</ref> De driedelige wereld van [[hemel]], aarde en onderwereld dreef in Tehom, de mythologische kosmische oceaan, die de aarde bedekte totdat God het uitspansel op de tweede dag schiep om het water in hogere en lagere delen te verdelen. Op de derde scheppingsdag wordt het droge land onthult.<ref>Genesis 1:9</ref> De wereld is sinds de schepping beschermd tegen de kosmische oceaan door de solide koepel van het uitspansel.<ref>Ryken, Leland; Wilhoit, Jim; Longman, Tremper; Duriez, Colin; Penney, Douglas; Reid, Daniel G., eds. (1998). "Cosmology". Dictionary of Biblical Imagery. InterVarsity Press.</ref>
▲
==Hemel==
| |||