k
geen bewerkingssamenvatting
k (→Onvolkomen ) |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 45:
Een [[Apologetiek|apologeet]] reageerde: "En dat noemt gewetenschap? Wij lachen met die „wetenschap”, wij spotten er mee, wij noemen haar onzin en dwaasheid, nog meer: wij noemen haar een onbeschaamde en godtergende aanmatiging; een schande voor het menselijk geslacht. Eén ding echter troost ons. Dat de almachtige God zich aan de verklaringen van de ongelovige hoogleraren, zelfs van Duitse professoren, die zich de meeste rechtsmacht aanmatigen over de waarheid, al bitter weinig stoort. Hij gaat gewoon door met wonderen te werken, precies alsof de professoren, ook de Duitse, niets verklaard hadden."<ref>Th. F. Bensdorp, ''Apologetica''. Verzameld en ingeleid door M. Stoks. Derde deel. (Amsterdam: N.V. de R.K. Boek-Centrale, 1922), blz. 42-43.</ref>
== Kritische houding ==
Omdat wetenschappelijke beweringen kunnen strijden met de werkelijkheid en/of met de openbaring van de Schrift, is het raadzaam niet bij voorbaat te geloven wat zich als het resultaat van wetenschappelijke onderzoek aandient, maar kritisch te blijven. Arthur Rörsch (1933-2020), wijlen hoogleraar en bestuursvoorzitter van TNO, achtte twijfel de noodzakelijke grondhouding in de wetenschapsbeoefening. Hij stelde heersende wetenschappelijke inzichten ter discussie met drie grondvragen:
# Hoe weten we iets?
# Waarom geloven we het?
# Waar is het bewijs?
Hij oordeelde dat veel wetenschappelijke standpunten politiek waren gemotiveerd.<ref>[https://www.volkskrant.nl/mensen/arthur-rorsch-was-een-vooraanstaand-wetenschapsman-en-scepticus~b53f7fbc/ Arthur Rörsch was een vooraanstaand wetenschapsman en scepticus], op: Volkskrant.nl, 10 aug. 2020. Artikel is in te zien via Archive.ph. </ref>
==Wetenschap en christendom==
| |||