Ziekte: verschil tussen versies

Het grondbegrip, zowel van het Nederlandse woord 'krankheid' als van de Hebreeuwse uitdrukking ''choliy'', van ''chala'', ziek zijn, en ''anasj'', (heel) ziek zijn (Jer. 17: 9, gezegd van het menselijk hart<ref>Luther vertaalde met "verzagt": versaagd, moedeloos.</ref>), is het begrip voor verzwakking (Oudhoogduits: ''chrancholon'' = zwak worden, Oudnoors ''krangr'' = zwak<ref>Zie https://etymologiebank.nl/trefwoord/krank</ref>), kromming, verlamming. De Hebreeuwse uitdrukking אנושׁ, ''enoowsj,'' meest vertaald door "man", soms door "mens", komt van het werkwoord אנשׁ, ''anasj'', dat 'zwak zijn, ziek zijn, broos zijn' betekent. De man, de mens is de naar lichaam en ziel gekromde, verlamde, met ziekte, zwakheid behebt<ref name=":2" />.

 

Het ziek zijn wordt in de Bijbeltaal met des te meer recht niet slechts van het lichaam, maar ook van ziel en geest gezegd. Door de innige wederkerige werking van deze in de persoonlijkheid tot eenheid samengevatte delen van 't menselijk wezen is het lichaam oorspronkelijk ziek geworden door de ziekte van ziel en geest, d. i. door de zonde, de verkeerde, van God afgekeerde, Hem weerstrevende wil. De geestelijke krankheid der zonde is, om zo te zeggen, de eerste oorspronkelijke ziekte van het menselijk geslacht, de oorzaak van al het ziek zijn, zowel van het lichaam, als van ziel en geest.

 

In het Nederlands worden 'ziekte' en 'krankheid' ook gebruikt voor een abnormale psychische gesteldheid die vergeleken wordt met lichamelijk ziek-zijn. Bijvoorbeeld de behoefte tot kwaadspreken is bij sommige mensen een ziekte, een ziekelijke neiging of gewoonte. Een geestesziekte of zielsziekte is een abnormale gesteldheid van de geest of de ziel.

 

== Zieken ==