Zondoffer: verschil tussen versies

Het zondoffer spreekt zinnebeeldig van '''Jezus Christus'''. Ten behoeve van onze verlossing, verzoening en vergeving was er voor Hem geen andere weg dan zijn Zelfovergave als bloedig offer aan het kruis van Golgota. Omdat Hij ons wilde redden, moest Hij in onze plaats de zonden dragen en het oordeel van God ondergaan. Aan het kruis, buiten de stadsmuren van Jeruzalem, werd Hij tot zonde gemaakt. Aan Hem, die in het vlees gekomen was, werd de zonde in het vlees geoordeeld (Rom. 8:3). Hij heeft 'buiten de poort geleden' (Hebr. 13:12), als het ware zondoffer dat buiten de legerplaats werd verbrand. <blockquote>''Heb 13:11 want van de dieren waarvan het bloed voor de zonde door de hogepriester in het heiligdom gedragen wordt, daarvan worden de lichamen buiten de legerplaats verbrand. Heb 13:12 Daarom heeft ook Jezus, opdat Hij door zijn eigen bloed het volk zou heiligen, buiten de poort geleden. Heb 13:13 Laten wij daarom tot Hem uitgaan buiten de legerplaats, terwijl wij zijn smaad dragen.'' (TELOS)</blockquote><blockquote>''2Co 5:21 Hem die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem.'' (TELOS)</blockquote><blockquote>''Heb 9:26 ... Maar nu is Hij eenmaal in de voleinding van de eeuwen geopenbaard om de zonde af te schaffen door het slachtoffer van Zichzelf.'' (TELOS)</blockquote><blockquote>''Ro 8:3 Want wat voor de wet onmogelijk was, doordat zij door het vlees krachteloos was - God heeft, doordat Hij zijn eigen Zoon in een gedaante gelijk aan het vlees van de zonde en voor de zonde heeft gezonden, de zonde in het vlees veroordeeld;'' (TELOS)</blockquote>Het zondoffer verzinnebeeldt dat onze zonden op Hem zijn overgegaan. Bij het brandoffer gebeurt er iets in omgekeerde richting: de liefelijkheid van het offer komt op de offeraar: wij zijn aangenaam gemaakt in de Gods geliefde Zoon.