Kleine aanpassing aan de tekst
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'Tijdens de vloed steeg het water 'zodat alle hoge bergen, die onder de ganse hemel zijn, bedekt werden. Vijftien ellen omhoog namen de wateren de overhand; en de be...') |
(Kleine aanpassing aan de tekst) |
||
| (5 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 1:
De zondvloed heeft gevolgen gehad voor het berglandschap op aarde, had gebergtevorming tot gevolg.
Tijdens de vloed steeg het water 'zodat alle hoge bergen, die onder de ganse hemel zijn, bedekt werden. Vijftien ellen omhoog namen de wateren de overhand; en de bergen werden bedekt' (Gen. 7:19 SV). De tekst zegt niet alleen iets over het vele water, maar ook dat er bergen waren, toen de vloed uitbrak.
Regel 15 ⟶ 17:
{{Geologische tijdschaal}}
'''Vorming van
<u>Eerste fase.</u> De eerste fase van de alpiene gebergtevorming loopt van het begin van het paleozoïcum (zondvloed) tot het begin van het mioceen.
De '''alpiene orogenese''' begon waarschijnlijk niet zo maar uit zichzelf, zoals ook de zondvloed niet zo maar uit zichzelf kwam. Aan het ontstaan van de alpiene gebergten of plooiïngen ging wel het een en ander vooraf. Waar nu de '''Pyreneeën, de Alpen, de Apennijnen, de Dinarische Alpen, de Atlas, de Karpaten met de Transsylvanische Alpen, het Zagrosgebergte, de Zwarte Zee, de Kaspische Zee, de Taurus en de Elboers''' liggen, bevond zich de uitgestrekte '''Westelijke Thetyszee'''. Op veel plaatsen was ze niet meer echt diep te noemen. Reeds tijdens de zondvloed (in de fase van het carboon) werden de diepe delen volgestort met sediment. Dat proces zette zich voort tijdens het mesozoïcum (periode na de vloed) en vervolgens tot het '''mioceen''' van het '''tertiair.''' Deze lange periode kan gezien worden als de eerste fase van de alpiene gebergtevorming. Waarschijnlijk bedoelt de Bijbel met dezelfde periode de tijd tussen het begin van de zondvloed (4066 v. Chr.) tot de tijd dat men massaal naar de vlakte van Sinear trok (ca. 3650 v. Chr.). De door de Bijbel aangegeven vrij korte periode van 400 jaar laat nog eens duidelijk het catastrofale karakter van de gebeurtenissen zien. Er is in die tijd dan ook heel veel gebeurd (zondvloed met de vorming van de aardlagen, verplaatsing van continenten en herbevolking van de aarde). ▼
▲De
De tweede fase van de alpiene gebergtevorming is de fase waarin de bergen daadwerkelijk boven het wateroppervlak van de Tethyszee oprezen. Naarmate het pakket sediment dikker werd en dieper wegzakte in de aardmantel, werd de tegendruk vanuit de aardmantel groter, waardoor het sediment naar boven kwam en de zee kon overlopen. Gebeurde dat proces gelijkmatig dan kreeg het water meer gelegenheid af te vloeien. Het proces werd echter versterkt doordat Afrika richting Europa opschoof. Afrika kwam niet zomaar uit zichzelf in beweging. De aanzet tot het onrustig bewegen van de aardmantel zijn waarschijnlijk enkele grote meteorietinslagen geweest. Men denkt dan onder andere aan de '''Chicxulub-inslag op Yucatan in Mexico.''' Het kon zijn dat door de nadering van Afrika bij herhaling zoveel druk werd opgebouwd dat het proces schoksgewijs plaats vond. De Thetyszee werd dan in feite samengedrukt, waardoor het pakket sediment met geweld omhoog werd gestuwd. Waar eerst de zee was, ontstonden nu de hiervoor genoemde hoge collisiegebergten (Eng.: collision, botsing). Dat is geen proces van miljoenen jaren geweest. Misschien gebeurde het wel in opeenvolgende stappen, maar in ieder geval binnen een korte periode. Bij een proces van miljoenen jaren zouden de bergen volledig geërodeerd zijn en afgevlakt. Het tegendeel is het geval. De alpiene gebergten zijn jong, hoog en tekenen zich scherp af. De gebeurtenis moet gewelddadig van karakter zijn geweest en aan de bevolking niet voorbij zijn gegaan. Toen zich de eerste symptomen van gebergtevorming (tweede fase) voordeden, is men uit de meest onrustige gebieden vertrokken en vond men aan de noord- en oostrand van de Arabische Plaat (vlakte van Sinear) een geologisch rustiger gebied. ▼
<u>Tweede fase.</u> De tweede fase van de alpiene gebergtevorming is de fase waarin de bergen daadwerkelijk boven het wateroppervlak van de Tethyszee oprezen. Naarmate het pakket sediment dikker werd en dieper wegzakte in de aardmantel, werd de tegendruk vanuit de aardmantel groter, waardoor het sediment naar boven kwam en de zee kon overlopen. Gebeurde dat proces gelijkmatig dan kreeg het water meer gelegenheid af te vloeien.
De gevolgen waren groot. Bij iedere schok stroomden ontstellende massa's water in de vorm van tsunami's (gelukkig vooral, omdat het noorden waarschijnlijk vrijwel niet bevolkt zal zijn geweest) naar het noorden weg. Algemeen is het zo, dat wanneer land zich verheft, het aangrenzende land daalt. Er ontstaat dan een extensiebekken. Het wegstromende water vormde in het noorden van Europa in het laagland omvangrijke continentale zeeën (bekend als de '''Paratethys'''). Maar ook tussen de gebergten-in-wording zal veel water een uitweg gezocht hebben, mogelijk ook via bestaande slenken of rivierdalen. Ook de '''Midden Donauvlakte (Pannoonse Bekken)''' , westelijk van de Karpaten met de Transsylvanische Alpen, vulde zich met water. De daling van het zeeniveau van ongeveer 60 meter, de sterke klimaatveranderingen, nieuwe continentale waterverplaatsingen en vulkanische uitbarstingen waren het gevolg. De bevolking was hierdoor op drift geraakt.▼
▲
▲De gevolgen waren groot. Bij iedere schok stroomden ontstellende massa's water in de vorm van tsunami's (gelukkig vooral, omdat het noorden waarschijnlijk vrijwel niet bevolkt zal zijn geweest) naar het noorden weg. Algemeen is het zo, dat wanneer land zich verheft, het aangrenzende land daalt. Er ontstaat dan een extensiebekken. De Noordzee is hiervan een voorbeeld. Het werd dalend land dat zich vulde met water. Het wegstromende water vormde in het noorden van Europa in het laagland omvangrijke continentale zeeën (bekend als de
De Bijbel vertelt ons dat men elkaar gevonden heeft in de vlakte van Sinear (Gen. 11:2). Sinear strekte zich uit van het noorden tot het oosten van de Arabische Plaat. Noordelijk van Sinear lag het water van de Tethys, waarin de jonge gebergten zich vormden. Geologisch was dit dus een zeer onrustig gebied. De Ararat lag in dit onrustige gebied. Het Vanmeer en het Oermia-meer, met de Kaspische Zee moeten gezien worden als restanten van de Tethys. De Arabische Plaat was daarentegen redelijk stabiel.
'''Alpiene gebergtevorming en ijstijden.''' De Alpiene gebergtevorming met zijn waterverplaatsingen vervangt in feite de theorie van de ijstijden
Zoals men de verschijnselen (aardlagen) van het paleozoïcum heeft willen verklaren met processen die vele miljoenen van jaren duurden, zo wil men hetzelfde met de tertiaire verschijnselen (alpiene orogenese). De Bijbel geeft, gelet op de Bijbelse tijdrekening, aanleiding te denken aan kort durende, zeer heftige en catastrofale ontwikkelingen. In plaats van te spreken over het tertiair als een lange periode, kan men beter spreken over
== Bronnen ==
Immanuel Velikovsky - ''Earth in upheaval'' (Londen 1956)
W. de Visser - ''Herschreven Geschiedenis. Bijdrage aan de vorming van een Bijbels paradigma.'' (Zoetermeer 2010)
Robert R. Coenraads e.a. - ''Geologica. De dynamische krachten van de aarde.'' Uitg. H.F. Ullmann, 2008
Prof. dr. Fr. van Noten e.a., ''De evolutie van de mens. De speurtocht naar ontbrekende schakels.'' Maastricht: Uitg. Natuur en Techniek, 1981)
[https://nl.wikipedia.org/wiki/Tethysoceaan Tethysoceaan] , nl.wikipedia.org
▲De gevolgen van de Chicxulub-inslag in Mexico had wereldwijd gevolgen. In Amerika werd het Yellowstone Park in de Rocky Mountains bedolven door modderstromen en bomen gefossiliseerd. De paardachtigen verdwenen uit Amerika met andere soorten organismen. In Afrika ontstond de Oost-Afrikaanse Slenk. De Middellandse Zee werd dicht gedrukt. Er ontstond een landbrug en vele dieren, waaronder apen, vonden hun weg naar Europa. Een van de grotere apen (''dryopithecus)'' , gevonden bij de Pyreneeën, ziet men onder hen die in evolutie geloven, als een mogelijke voorouder van de menselijke stamboom (?).
Ariel Roth - ''Oorsprong, Wetenschap en Bijbel verenigd'' (Heerenveen 2003)
▲Zoals men de verschijnselen (aardlagen) van het paleozoïcum heeft willen verklaren met processen die vele miljoenen van jaren duurden, zo wil men hetzelfde met de tertiaire verschijnselen (alpiene orogenese). De Bijbel geeft, gelet op de Bijbelse tijdrekening, aanleiding te denken aan kort durende, zeer heftige en catastrofale ontwikkelingen. In plaats van te spreken over het tertiair als een lange periode, kan men beter spreken over '''tertiaire cataclysmen''' . 'Not only in the age of man, but in the age of historical man, mountains were thrust up, valleys were torn out, lakes were dragged uphill and emptied.' (Velikovsky, ''Earth in upheaval ''1956, blz. 66).
== Voetnoot ==
| |||