Amandelboom

Amandelboom (Lat. Prunus dulcis of Amygdalus communis Lex; Duits Mandelbaum; Eng. almond; Fr. amandier ) is een vroeg bloeiende boom of struik, die thuis hoort in West-Azië en van de oudste tijden af ook in het land van Israël veel wordt gekweekt.

Uit: Franz Eugen Köhler, Köhler's Medizinal-Pflanzen (1897)

De amandel is een tot de steenvruchten behorende struik en boom. Het boompje wordt doorgaans niet erg hoog, maar kan niettemin een hoogte van 7,5 meter bereiken. In tegenstelling tot de vijgeboom en de olijfboom wordt de amandelboom niet oud.

De amandelboom heeft talrijke bruine takken en twijgen en deze brengen, uit schubbige knoppen, enkele of gepaarde, meestal zeer dicht op elkaar staande, vijfbladige bloesems voort, die bijna geen stengel hebben, terwijl de lange, lancetvormige, getande bladeren zich pas later ontwikkelen.

Van alle vruchtbomen bloeit hij het vroegst. Hij heeft zeer mooie rozeroode bloesems, die vóór de bladeren bloeien. In Israël is de amandel de eerste boom die bloeit. In Syrie en Israël toont hij zijn volle bloemen al tegen het einde van januari en in het begin van Februari.

Foto: Bloeiende amandelboom in het land Israël (ca. 1940-1945). Op de achtergrond de plaats Bethanië. 

De bloemen hebben vijf bladen en zijn tot 5 cm in doorsnede. Ze hebben de vorm van een schoteltje. Het zachte rozerood van de gesloten en het wit en rood van de ontloken bloesems is de eerste liefelijke lentetooi in de overigens nog kale boomgaarden en wijnbergen. De bloemen verschijnen in Israël eind januari, begin februari. De boom heeft dan nog geen bladeren. Terwijl de andere bomen nog enige tijd in de winterslaap liggen, heeft de amandelboom reeds zijn talrijke ogen geopend, als de wachter van de komenden lentemorgen. 

Bloeiende amandeltak. Foto: Roy Fokker