Amandus van Maastricht

Uit Christipedia

Amandus van Maastricht, soms aangeduid als Amandus van Nantes, Amandus van Gent of Amandus van Elnone, bijgenaamd Apostel der Franken (ca. 600 — ca. 680) was een 7e-eeuwse missiebisschop en stichter van kloosters en kerken in Vlaanderen, Noord-Frankrijk en Baskenland. Hij was enkele jaren bisschop van Maastricht.

Boven: Amandus belaagd. Onder: Amandus en koning Dagobert I.

Hij werd ca. 600 geboren uit een oud-Romeinse familie in de omgeving van Nantes. Zijn vader heette Severus. Hij trad tegen de wil van zijn vaders in de geestelijke stand en werd te Rome onderwezen.

Nadat koning Dagobert I de Zuidelijke Nederlanden veroverd had, trad Amandus op onder de daar wonende Friezen met de prediking van het Evangelie. Met geweld wilde hij de heidenen dwingen om de christelijke doop te ontvangen, maar deze handelwijze berokkende hem de haat van de Friezen. Hij werd meer dan eens mishandeld en zijn helpers verlieten hem, omdat zijn arbeid met onvruchtbaarheid scheen geslagen te worden. Hij werd volgens de historieschrijvers van die dagen zelfs meer dan eens in de Schelde geworpen.

Nu keerde hij zich van de Friezen af, predikte aan de Baskiërs in de Pyreneeën het Evangelie en evenzo aan de Slaven aan de Donau.

Later keerde hij naar Gent terug, waar het hem gelukte een vermogende Fries, genaamd Bavo, tot bekering te brengen. Met diens hulp stichtte hij twee kloosters, ieder aan een oever van de Schelde gelegen.

In 647 werd hij door Sigibert III, koning der Franken in het deelgebied Austrasië, benoemd tot bisschop van Maastricht, maar in 649 nam hij, ondanks de raad van paus Martinus I, zijn ontslag. Hij kon onder de zedeloze geestelijken de tucht niet handhaven.

Nu stichtte hij het klooster Elno (later St. Amand genoemd). Dit klooster ligt in de huidige plaats Saint-Amand-les-Eaux in het noorden van het huidige Frankrijk. Daar stierf hij ca. 680[1].

Hij behoort onder de missionarissen die voor Nederland van betekenis zijn, al is zijn betekenis niet zo groot als die van andere missionarissen.

Meer informatie

Amandus van Maastricht, nl.wikipedia.org.

H.P. Hoffmann, G.A.N. Andries, D.A.M. Timmermans, J.B. Uytterhoeven, De geschiedenis van het christendom voor jonge mensen verhaald en getekend (Orbis en Orion Uitgevers N.V., 1982), deel 4: De tijd van de volksverhuizingen, nr. 14. Vertelling voor jonge mensen.

Bron

F. W. Grosheide, J.H. Landwehr, C. Lindeboom, J.C. Rullmann, Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche volk. Kampen: J.H. Kok, 1925-1931. Zes delen. Tekst van het lemma 'Amandus' is onder wijziging verwerkt op 27 juni 2020.

Amandus van Maastricht, nl.wikipedia.org. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 27 juni 2020.

Voetnoot

  1. J.H. Landwehr, Amandus, in: F. W. Grosheide, J.H. Landwehr, C. Lindeboom, J.C. Rullmann, Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche volk. (Kampen: J.H. Kok, 1925-1931) noemt 684 als sterfjaar.