geen bewerkingssamenvatting
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'Deuterocanonieke boeken zijn de tien (of volgens sommigen elf) geschriften die, hoewel ze niet tot de Hebreeuwse canon (= de lijst van gezaghebbende heilige g...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (7 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 1:
'''Deuterocanonieke boeken''' zijn de tien (of volgens sommigen elf) geschriften die, hoewel ze niet tot de Hebreeuwse [[canon]] (= de lijst van gezaghebbende heilige geschriften van het Oude Testament) behoren, door de [[Rooms-Katholieke Kerk]] en de oosters-orthodoxe kerken gezaghebbend worden geacht.
Deze geschriften zijn:
{| class="wikitable sortable"
! Deuterocanoniek boek
! Datum<ref>NBV studiebijbel 2008; Bijbelse encyclopedie Kok, Kampen (1975),</ref>
! Literair genre
! Oorspronkelijke taal
|-
|
| 225-175 v.Chr.
| Legende
| Hebreeuws/Aramees
|-
| [[
| 195-170 v.Chr.<ref>P. Beentjes, de wijsheid van Jesus Sirach;
Damon 2006</ref>
|
| Hebreeuws
|-
|
| Ca. 100 v.Chr.
|
| Grieks
|-
| [[Esther (Grieks)|Toevoegingen op Ester]]
| 100 v.Chr.?
|
| Grieks
|-
| Ca. 125 v.Chr.
| Geschiedenis
| Hebreeuws of Aramees
|-
|
| Ca. 50 v.Chr.
| Geschiedenis
| Grieks
|-
▲| [[Judit (boek)|Judit]]
| Ca. 100 v.Chr.
| Novelle
| Hebreeuws of Aramees
|-
|
| 50 v.Chr.-30 n.Chr.
|
| Grieks
|-
|
| In gedeelten
|
|
|-
|
| 150-1 v.Chr.
|
| Waarschijnlijk Grieks
|-
| [[Het gebed van Manasse]]
| Ca. 1 v.Chr.
| Liederen
|
|}Ze zijn ontstaan in de periode tussen het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Ze zijn opgenomen in de Septuagint (de tussen ca. 225 en 100 v. Chr. vervaardigde Griekse vertaling van het Oude Testament). [[Hiëronymus]] nam ze, pas na aandringen van Augustinus van Hippo en Paus Damasus I, in zijn Latijnse [[Vulgaat|Vulgaatvertaling]] op. Hij noemde ze, zonder afkeurende bedoeling, "[[Apocriefen|apocrief]]".▼
Het Concilie van Ferrara-Florence (1441) en het Concilie van Trente (1546) stelden nog eens dat de Vulgaat de norm was en bevestigden daarmee het gezag van deze boeken. De verklaring te Trente was een reactie op de protestantse Bijbelvertalingen die in de decennia ervoor waren vervaardigd, waaronder de Lutherbijbel (1534). Maarten Luther en andere hervormers erkenden de tien boeken niet als gezaghebbend en sindsdien worden ze door protestanten "apocrief" genoemd, waardoor het woord "apocrief" een negatieve bijklank kreeg. ▼
De van Jood tot katholiek bekeerde theoloog Sixtus van Siena vond de term ''deuterocanoniek'' uit in 1566, waarmee hij ze in tweede instantie tot de canon wilde rekenen (Gr. ''deuteros'' = tweede); bovendien gaf hij een engere, rooms-katholieke betekenis aan het woord "apocrief", namelijk enkele oudtestamentische boeken die ook volgens de Rooms-Katholieke Kerk niet gezaghebbend waren.▼
== Bronnen ==
[https://nl.wikipedia.org/wiki/Apocriefen_van_het_Oude_Testament Apocriefen van het Oude Testament], nl.wikipedia.org. Een deel van de tabel is overgenomen op 23 dec. 2017.
▲* II Makkabeeën
[https://nl.wikipedia.org/wiki/Deuterocanonieke_boeken Deuterocanieke boeken], nl.wikipedia.org. Tekst hiervan is overgenomen en bewerkt op 23 dec. 2017.
▲Ze zijn ontstaan in de periode tussen het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Ze zijn opgenomen in de Septuagint (de tussen ca. 225 en 100 v. Chr. vervaardigde Griekse vertaling van het Oude Testament). Hiëronymus nam ze, pas na aandringen van Augustinus van Hippo en Paus Damasus I, in zijn Latijnse [[Vulgaat|Vulgaatvertaling]] op. Hij noemde ze, zonder afkeurende bedoeling, "[[Apocriefen|apocrief]]".
▲Het Concilie van Ferrara-Florence (1441) en het Concilie van Trente (1546) stelden nog eens dat de Vulgaat de norm was en bevestigden daarmee het gezag van deze boeken. De verklaring te Trente was een reactie op de protestantse Bijbelvertalingen die in de decennia ervoor waren vervaardigd, waaronder de Lutherbijbel (1534). Maarten Luther en andere hervormers erkenden de tien boeken niet als gezaghebbend en sindsdien worden ze door protestanten "apocrief" genoemd, waardoor het woord "apocrief" een negatieve bijklank kreeg.
▲De van Jood tot katholiek bekeerde theoloog Sixtus van Siena vond de term ''deuterocanoniek'' uit in 1566, waarmee hij ze in tweede instantie tot de canon wilde rekenen (Gr. ''deuteros'' = tweede); bovendien gaf hij een engere, rooms-katholieke betekenis aan het woord "apocrief", namelijk enkele oudtestamentische boeken die ook volgens de Rooms-Katholieke Kerk niet gezaghebbend waren.
==
| |||