k
geen bewerkingssamenvatting
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'Deuterocanonieke boeken zijn de tien (of volgens sommigen elf) geschriften die, hoewel ze niet tot de Hebreeuwse canon (= de lijst van gezaghebbende heilige g...') |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
{| class="wikitable sortable"
! Deuterocanoniek boek
! Datum<ref>NBV studiebijbel 2008; Bijbelse encyclopedie Kok, Kampen (1975),</ref>
! Literair genre
! Oorspronkelijke taal
|-
|
| 225-175 v.Chr.
| Legende
| Hebreeuws/Aramees
|-
|
| 195-170 v.Chr.<ref>P. Beentjes, de wijsheid van Jesus Sirach;
Damon 2006</ref>
|
| Hebreeuws
|-
|
| Ca. 100 v.Chr.
|
| Grieks
|-
|
| 100 v.Chr.?
|
| Grieks
|-
| Ca. 125 v.Chr.
| Geschiedenis
| Hebreeuws of Aramees
|-
|
| Ca. 50 v.Chr.
| Geschiedenis
| Grieks
|-
| Ca. 100 v.Chr.
| Novelle
| Hebreeuws of Aramees
|-
|
| 50 v.Chr.-30 n.Chr.
|
| Grieks
|-
|
| In gedeelten
|
|
|-
|
| 150-1 v.Chr.
|
| Waarschijnlijk Grieks
|-
| [[Het gebed van Manasse]]
| Ca. 1 v.Chr.
| Liederen
|
|}Ze zijn ontstaan in de periode tussen het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Ze zijn opgenomen in de Septuagint (de tussen ca. 225 en 100 v. Chr. vervaardigde Griekse vertaling van het Oude Testament). Hiëronymus nam ze, pas na aandringen van Augustinus van Hippo en Paus Damasus I, in zijn Latijnse [[Vulgaat|Vulgaatvertaling]] op. Hij noemde ze, zonder afkeurende bedoeling, "[[Apocriefen|apocrief]]".▼
▲* II Makkabeeën
▲* Judit
▲Ze zijn ontstaan in de periode tussen het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Ze zijn opgenomen in de Septuagint (de tussen ca. 225 en 100 v. Chr. vervaardigde Griekse vertaling van het Oude Testament). Hiëronymus nam ze, pas na aandringen van Augustinus van Hippo en Paus Damasus I, in zijn Latijnse [[Vulgaat|Vulgaatvertaling]] op. Hij noemde ze, zonder afkeurende bedoeling, "[[Apocriefen|apocrief]]".
Het Concilie van Ferrara-Florence (1441) en het Concilie van Trente (1546) stelden nog eens dat de Vulgaat de norm was en bevestigden daarmee het gezag van deze boeken. De verklaring te Trente was een reactie op de protestantse Bijbelvertalingen die in de decennia ervoor waren vervaardigd, waaronder de Lutherbijbel (1534). Maarten Luther en andere hervormers erkenden de tien boeken niet als gezaghebbend en sindsdien worden ze door protestanten "apocrief" genoemd, waardoor het woord "apocrief" een negatieve bijklank kreeg.
| |||