Discriminatie
Discriminatie is het onterecht onderscheid maken en daarmee bevoorrechten, benadelen, verplichten of uitsluiten van een persoon of groep.
Rechtskundig gezien is discriminatie: in vergelijk met anderen ongelijke behandeling waarvoor geen rechtvaardigingsgrond aanwezig is.
Het aan de Nederlandse taal van oorsprong vreemde woord 'discriminatie' betekent letterlijk "onderscheid maken".
Juist het woord 'discriminatie' bewijst dat het gebruik van vreemde woorden voor verwarring zorgt, want in maatschappelijk en rechtskundig opzicht is het begrip van dit woord van de letterlijke betekenis gaan afwijken, namelijk dat men het eerst is gaan opvatten als het onrechtmatig onderscheid maken tussen mensen en later als te zijn àlle onderscheid tussen mensen, dat dan als vanzelf onrechtmatig zou zijn. Deze verschuiving heeft er toe bijgedragen dat (vooral linksdenkende) mensen gauw iets bestempelen als 'discriminatie' en kwaadwillige opzet vermoeden.
Artikel 1 van de Nederlandse Grondwet luidt: 'Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.'
Tegen dit artikel kan men aanvoeren dat het mogelijk zou kunnen zijn om iemand terecht op grond van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook te 'discrimineren', ofwel dat er voor discriminatie (gewoon onderscheid) een rechtvaardigingsgrond aanwezig zou kunnen zijn.
Er zijn door gebeurtenissen en uitspraken van politici de laatste tientallen jaren vele, vele voorbeelden te noemen dat zij 'discrimineren', maar dan op zowel onterechte als ook op onwettige wijze. Een zeer kenmerkend, in feite rascistisch, voorbeeld daarvan was een wetsvoorstel in februari 1992. Dat voorstel hield in om werkgevers belastingvoordelen te geven bij het tewerkstellen van leden van 'minderheidsgroeperingen' (alleen niet-Nederlanders werden bedoeld), maar niet bij het tewerkstellen van Nederlanders: dit was het bevoorrechten (d.m.v. belastingvoordelen) en zelfs het aanzetten van werkgevers om Nederlanders te benadelen en achter te stellen ten opzichte van niet-Nederlanders: buitenlanders. En nog steeds hebben niet-Nederlanders (vooral mensen van Arabische afkomst) bij de overheid voorkeur ten opzichte van blanke Nederlanders en krijgen een dienovereenkomstige behandeling (aanstelling).
Voorts valt op dat meer ophef over discriminatie door blanken dan over discriminatie door islamisten, zoals er ook meer veroordeling van de slavenhandel door blanken dan die van de slavenhandel door de arabieren in het verleden is. De weerzinwekkende benadeling van vrouwen, Joden, 'ongelovigen', jonge meisjes en sodomisten die door islamistische arabieren krijgt veel minder aandacht. De verontwaardiging zelf over dergelijke misstanden is eenzijdig en selectief, 'discriminerend'.