Galerius
Gaius Galerius Valerius Maximianus (ca. 250 - 311), bekend als Galerius, was Romeins keizer van 1 mei 305 tot mei 311. Volgens de overlevering was Hij eerst herder. Toen hij keizer was geworden vervolgde hij de christenen.
Galerius was niet slechts een bekwaam legeraanvoerder, maar nam ook het welzijn van zijn onderdanen ter harte; ruw en hartstochtelijk van aard, liet hij zich echter door zijn luimen besturen en woedde vooral tegen de christenen in zijn rijk.
Caesar
Onder het bewind van de keizers Aurelianus en Probus was hij soldaat. Op 1 maart 293 werd hij door keizer Diocletianus benoemd tot Caesar. Hij verliet zijn vrouw en hertrouwde met Valeria, de dochter van Diocletianus. Als Caesar vocht hij in 294 in Egypte, en in de jaren erna tegen de Perzen. Hij slaagde erin hun koning Narses een nadelige vrede op te leggen: de vrede van Nisibis.
In 303 waren er veel christenvervolgingen, die waarschijnlijk door Galerius, onder Diocletianus, waren ingezet.
Augustus
Op 1 mei 305 kwam er een einde aan de eerste vierkeizerregering (tetrarchie) door het afgesproken gezamenlijk aftreden van Diocletianus en diens medekeizer Maximianus. Galerius volgde Diocletianus als keizer op, en Constantius I Chlorus kwam in de plaats van Maximianus. Galerius' nieuwe Caesar werd zijn neef Maximinus II Daia (de zoon van een zuster van Galerius), en Galerius zorgde ervoor dat zijn goede vriend Severus II in het westen Caesar werd.
Een jaar later, in 306, stierf Constantius Chlorus, toen hij een veldtocht tegen de Picten in Britannia voorbereidde. Zijn leger verklaarde zijn zoon Constantijn de Grote meteen tot keizer. Galerius zag dat niet zomaar zitten, en benoemde Severus tot keizer in het westen. Om de zaak te sussen werd Constantijn wel Caesar.
De hele situatie werd nog wat ingewikkelder toen in oktober 306 de zoon van Maximianus, Maxentius zich illegitiem tot keizer verklaarde in Rome. Galerius stuurde Severus er met een leger op af, maar dat werd door Maxentius omgekocht. Severus vluchtte maar werd later gedood. Galerius deed een poging om zijn dood te wreken, maar dit mislukte.
In 308 werd besloten dat Severus werd opgevolgd door Licinius, een andere vriend van Galerius. Constantijn en Maximinus Daia werden ook keizer gemaakt. Maximianus, die op een tweede legitieme termijn had gehoopt, kreeg deze niet.
Hierna deed Galerius het 'rustig aan'. Hij stierf in mei 311 als gevolg van een natuurlijke dood. Een week voor zijn dood vaardigde hij het edict van Nicomedia uit waardoor een voorlopig een einde kwam aan de christenvervolgingen die in 303 onder Diocletianus waren begonnen. Maxentius verdronk in 312 bij de Slag bij de Milvische Brug.
Bronnen
Vivat's geïllustreerde encyclopedie. Amsterdam: Vivat, 1899-1908. Tekst van het artikel 'Galerius' is onder wijziging verwerkt op 5 mei 2019.
Galerius, nl.wikipedia.org. Tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 5 mei 2019.