Geschiedenis van Egypte: verschil tussen versies

Toegevoegde inhoud Verwijderde inhoud
Regel 94: Regel 94:
De Hyksos zijn  verdreven. De 18<sup>e</sup> dynastie kent veel beroemde farao's, waaronder Amenhotep I, II en III, Thoetmosis I, II, III en IV, Hatsjepsoet, Achnaton, Toetanchamon, Ay en Horemheb. 
De Hyksos zijn  verdreven. De 18<sup>e</sup> dynastie kent veel beroemde farao's, waaronder Amenhotep I, II en III, Thoetmosis I, II, III en IV, Hatsjepsoet, Achnaton, Toetanchamon, Ay en Horemheb. 


Thoetmosis I (18e dynastie) liet de pasgeboren jongetjes van het volk Israël in de nijl werpen.
Thoetmosis I (18e dynastie) liet de pasgeboren jongetjes van het volk Israël in de Nijl werpen.


Thoetmosis III (18e dynastie) wilde Mozes arresteren. Mozes vluchtte naar Midian.
Thoetmosis III (18e dynastie) wilde [[Mozes]] arresteren. Mozes vluchtte naar [[Midian]].


Amenhotep II (Amenophis II, 18e dynastie), die regeerde van ca. 1428-1397 v.C, is vermoedelijk de farao tijdens de uittocht van Israel geweest. Israël wordt door God uit Egypte verlost en het Egyptische leger, dat de achtervolging had ingezet, komt om in de zee. 
Amenhotep II (Amenophis II, 18e dynastie), die regeerde van ca. 1428-1397 v.C, is vermoedelijk de farao tijdens de uittocht van Israel geweest. Israël wordt door God uit Egypte verlost en het Egyptische leger, dat de achtervolging had ingezet, komt om in de zee. 


Ramses II, de 3e farao van de 19e dynastie, regeert van 1290-1224.  
Ramses II, bijgenaamd "de Grote", de 3e farao van de 19e dynastie, regeert van 1290-1224.  


'''Religie.''' In het Nieuwe Rijk kwamen samensmeltingen tussen verschillende goden vaker voor en stond het Egyptische Rijk ook meer open voor buitenlandse invloeden. Zo kwamen ook vreemde goden in het Egyptische pantheon terecht (bijvoorbeeld Astarte). Ook de invloed van de vorst kon van doorslaggevend belang zijn: men denke aan de Aton-cultus onder Achnaton (18e dynastie) of de introductie van de god Serapis in de latere Ptolemeïsche tijd.
'''Religie.''' In het Nieuwe Rijk kwamen samensmeltingen tussen verschillende goden vaker voor en stond het Egyptische Rijk ook meer open voor buitenlandse invloeden. Zo kwamen ook vreemde goden in het Egyptische pantheon terecht (bijvoorbeeld Astarte). Ook de invloed van de vorst kon van doorslaggevend belang zijn: men denke aan de Aton-cultus onder Achnaton (18e dynastie) of de introductie van de god Serapis in de latere Ptolemeïsche tijd.