Geschiedenis van Israël/1900-1947: verschil tussen versies

=== 1911 ===

=== 1913 ===

Augustus: 11e Zionistische congres, te Wenen.

=== 1924 ===

=== 1925 ===

'''Eerste universiteit.''' De eerste universiteit in Israël wordt geopend: de Hebreeuwse Universiteit op de Scopusberg te Jeruzalem. Bij de opening spreekt de hoge Britse staatsambtenaar Arthur Balfour de aanwezigen toe. Hij was de man die in 1917 als minister van buitenlandse zaken de Balfour-verklaring had afgegeven.

Kort Brits verslag van de gespannen toestand in Israël (Jeruzalem):

'''9-10 nov.: de Kristallnacht''', een door de nazi's georganiseerde pogrom gericht tegen de Joodse bevolking in Duitsland. In heel Duitsland worden Joden aangevallen, 1.000 tot 2.000 synagogen in brand gestoken en ongeveer 7500 winkels en bedrijven van Joden vernield. Ook Joodse huizen, scholen, begraafplaatsen en ziekenhuizen moeten het ontgelden. De brandweer mag de branden niet blussen. Tijdens deze 'Nacht van het gebroken glas' worden 400 Joden vermoord of tot zelfmoord gedreven. Ook in Oostenrijk en Sudetenland worden Joden aangevallen en hun bezittingen vernield<ref>[https://nl.wikipedia.org/wiki/Kristallnacht Kristallnacht], Wikipedia.nl. Enige tekst hiervan is verwerkt op 1 okt. 2016</ref>.

De Joden bouwen een nieuw dorp. Een filmimpressie uit 1939:

De Joden bebouwen het land. Een filmimpressie uit 1939:

Een impressie van het leven in Israël in 1939 geeft het volgende kleurenfilmpje uit dat jaar:

'''23 mei 1939.''' Het Britse lagerhuis keurt een witboek voor Palestina goed, een beleidsnota waarin het idee van de deling van Palestina wordt losgelaten en een ongedeelde staat wordt bepleit. De onafhankelijke, gemengde Arabisch-Joodse eenheidsstaat moet er binnen 10 jaar komen. Deze staat moet bestuurd worden door Palestijnse Arabieren en Joden naar verhouding tot hun inwonertal in 1939. Verder stelt het witboek een maximum van 75.000 joodse immigranten voor de periode 1940-1944. Na 1944 zou de verdere immigratie van Joden naar Palestina afhangen van de toestemming van de Arabische meerderheid. Ook werd het recht van Joden om het land te kopen van Arabieren beperkt.

De teleurstelling bij de zionistische leiders was groot. De nazi's brachten de Joden in Europa in moeilijkheden, terwijl de deur naar Palestina werd vernauwd. De volgende video toont Joden die protesteren tegen het Britse witboek (''White Paper''):

== Jaren '40 ==

'''Rosj Hasjana'''. Joods-burgerlijk nieuwjaar [[Rosj Hasjana]], filmimpressie van bezoek aan de Klaagmuur:

=== 1947 ===

[[Bestand:Israël VN verdelingsplan.jpg|miniatuur|''Verdelingsplan van de Verenigde Naties, 1947.''|893x893px]]'''Febr. 1947.''' De Britse minister van Buitenlandse Zaken, Ernest Bevin, legt in februari 1947 in een toespraak tot het Britse parlement uit, waarom Groot-Brittannië het mandaat door de Volkenbond toevertrouwd niet langer kan uitvoeren en het dus teruggeeft aan de Verenigde Naties: “De regering van Zijne Majesteit is dus geconfronteerd met een onverzoenbaar conflict van principes … Voor de Joden is het essentiële principepunt de stichting van een soevereine Joodse Staat. Voor de Arabieren is het essentiële principepunt om zich tot het laatst te verzetten tegen de vestiging van Joodse soevereiniteit in enig deel van Palestina.”<ref>In het Engels: "His Majesty’s Government have thus been faced with an irreconcilable conflict of principles … For the Jews the essential point of principle is the creation of a sovereign Jewish State. For the Arabs, the essential point of principle is to resist to the last the establishment of Jewish sovereignty in any part of Palestine”</ref>

'''30 november 1947'''. De dag na de stemming in de Verenigde Naties vallen Arabieren Joodse gemeenschappen in Palestina en in buurlanden aan.

== Zie ook ==

{{Subpagina's}}