Hanun

Hanun is de naam van meerdere mannen in de Bijbel. De bekendste is de Ammonitische koning die Davids gezanten onteerde en de daarop volgende oorlog met Israël verloor.

De naam Hanun betekent 'genadig; begunstigd; bevallig'

1. Zoon en opvolger van Nahas, koning der Ammonieten. Nadat Saul een en andermaal Nahas verslagen had, was er verder onder zijn bewind tussen Israël en Ammon vrede geweest. Toen Nahas gestorven was, zond David gezanten om Hanun over zijn vader te troosten. Hanun echter, wantrouwend gemaakt, onteerde Davids gezanten door hun baard en kleding half af te snijden, 2 Sam. 10. Zo verbrak hij de vrede met Israël. Toen hij zag dat hij zich stinkend gemaakt had bij David, riep hij de Syriërs te hulp. David overwon Syriërs en Ammonieten beide, de laatste in die mate, dat Hanuns kroon de zijne werd. Het schijnt echter, dat deze zijn landvoogd of stadhouder bleef;

2. Een man die samen met het volk van Zanoah een poort in de muur van Jeruzalem herstelde, toen een deel van Israël uit de Babylonische ballingschap was teruggekeerd.

3. De zesde zoon van Zalaf, die meehielp aan het herstel van de muur van Jeruzalem, waarschijnlijk aan de oostzijde. Mogelijk is hij dezelfde als de man genoemd bij 2.

Bron

P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Hanun' is op 3 feb. 2017 verwerkt.

Hebreeuws-Nederlands Lexicon, onderdeel van de Online Bible, een uitgave van Importantia.