kleine aanvullingen bij de tekst
(Een opmerking toegevoegd.) |
(kleine aanvullingen bij de tekst) |
||
Regel 51:
''Almacht en wijsheid''
Alleen Goddelijke almacht en wijsheid kan het leven tot stand brengen. Al zouden we van de Bijbel geen weet hebben, dan past ons nochtans slechts één conclusie: 'Dit is Gods Hand!' Zich beroepend op Zijn almacht, waarmee Hij alles schiep, ijst God alle eer en aanbidding op (Job 38:4; Jesaja 40:26; Jeremia 10:11-12 en 27:5).
Het is logischer te geloven in de scheppingskracht van God, dan het ontstaan van het leven toe te schrijven aan toevalligheden.
Regel 59:
De Bijbel beschrijft ons niet alleen het ontstaan van aparte soorten organismen, maar vermeldt nog eens speciaal het ontstaan van het eerste mensenpaar. Duidelijk wordt aangegeven dat er een onoverbrugbare kloof is tussen mens en dier. Dit wordt benadrukt door het Bijbels gegeven dat Adam en Eva ontstaan zijn door een speciale scheppingsdaad van God. Daarbij waren zij geschapen naar het beeld van God. Adam en Eva kregen een zelfde lichaamsvor m als waarin de beloofde Zoon van God (Jezus Christus) Zich op aarde wilde vertonen, met de daarbij behorende kennis, gerechtigheid en heiligheid. De mens is de enige geschapen soort die in relatie staat met de enige ware God, of hij dat wil of niet, en aan Wie hij verantwoording schuldig is. Bovendien kregen Adam en Eva met hun nakomelingen een eeuwigheidsbestemming.
De soort 'mens' heeft volgens de Bijbel, en daarom ook in de christelijke antropologie, een zelfstandige plaats naast de overige schepselen, ondanks fysieke overeenkomsten met hen
''(zie het artikel op Christipedia of Christipedia miraheze: '''Schepping)'''''
Regel 65:
''De australopithecinae''
Volgens de gangbare wetenschap ''(in het vervolg: '''(vao) =''' volgens algemene opvatting/ zoals de wetenschap er momenteel over denkt)'' zou het menselijk geslacht zich ontwikkeld hebben uit een afsplitsing van een geslacht van aapmensen (australopitheken of australopithecinen). Dit zou hebben plaats gehad ca ruim 3,5 miljoen jaar geleden, toen '''Australopithecus afarensis''' op aarde rond liep (de naam australopithecus betekent 'zuidelijke aap’). Typische vertegenwoordiger van deze groep individuen is Lucy. Van haar is in Ethiopië (regio Afar, tussen Addis Abeba en Djibouti) een groot deel van het skelet gevonden. Zo ontbraken met name de handen en de voeten. Men schat de lengte op max 110 cm en de schedelinhoud op 375-minder dan 500 ml.; ontdekker Donald Johanson. De vondsten (aug 1978) van dezelfde ouderdom te Laetoli in Tanzania betreffen voetafdrukken in vulkanisch as, over een lengte van 70 meter. De afdrukken tonen de kenmerken van een normale menselijke voet (een geprononceerde hiel, grote teen in één lijn met de andere tenen, overlangse voetgewelf). Blijkbaar van een volwassen iemand met een kind. Omdat de leeftijd geschat wordt op 3.500.000 jaar, gaat men er automatisch van uit dat de voetafdrukken in ieder geval niet van Homo sapiens afkomstig kunnen zijn, maar van een Australopithecus afarensis die in staat was rechtop te lopen, een familielid van Lucy. Daaruit trok men de conclusie dat de Australopithecus afarensis een belangrijke schakel moet zijn geweest naar de ontwikkeling van de mens. 8)
Tijdgenoot van Australopithecus afarensis zou Australopithecus prometheus ('Little Foot') kunnen zijn, gevonden 1997 te Sterkfontein in Zuid-Afrika, ontdekker Dr. Ron Clarke.
Regel 243:
2) Hanne-Louise Danielsen (hoofdredactie), ''Op zoek naar de eerste mens'' (Breda 2018), een uitgave van Bonnier Publications International.
3)
4) Willem de Visser, ''Bijbelse Chronologie en Wereldgeschiedenis'' (Zoetermeer 2016)
Regel 253:
7) Ref.Dagbl. 2 nov 2004
8) Rod Caird, Aapmens, ''het verhaal van de evolutie van de mens'' (Antwerpen 1995)
9) Richard E. Leaky, ''op het spoor van de mens (Utrecht/Antwerpen 1981)''
| |||