Kleine aanpassing aan de tekst
(kleine aanvulling op de tekst) |
(Kleine aanpassing aan de tekst) |
||
Regel 62:
'''''De Australopitheken'''''
Alle hedendaagse mensenrassen rekent men biologisch tot één en dezelfde soort. De moderne mens behoort tot het soort 'Homo sapens'. Men heeft bedacht dat de mens ontstaan is na een lange ontwikkeling van veranderingen (evolutie) uit het dierenrijk. Uiteindelijk ontstonden mensaapachtige organismen (nog behorend tot het dierenrijk), de australopitheken, waaruit de mens voortgekomen zou moeten zijn.
De eerste kennismaking met een australopitheek ('Zuidelijke Aap') betrof de vondst van een kleine schedel in een mergelgroeve te Taung (Zuid-Afrika) in 1920. Prof. Raymond Dart schreef de schedel in 1924 toe aan een nieuw soort in de afstammingsreeks naar (overeenkomstig zijn evolutionistische visie) het ontstaan van de moderne mens. Hij meende de schedel toe te moeten schrijven aan een Australopithecus africanus. Geschatte ouderdom 2.250.000 jr oud. Tot op de vondst van Lucy in 1974 (zie hierover verder in de tekst) gold het kind van Taung als een directe voorouder van de mens. Later bleek de laag waarin de schedel werd gevonden jonger te zijn dan eerst werd aangenomen (800.000 jr oud). Vele paleontologen rekenden het kind van Taung daarom tot het menselijk geslacht (Homo sapiens erectus). De ontwikkeling van de schedel bleek echter duidelijk volgroeid en toebehorend aan een vierjarige. Geheel in overeenstemming met de ontwikkeling van een chimpansee. 11)
Volgens de gangbare wetenschap ''(in het vervolg: '''(vao) =''' volgens algemene opvatting/ zoals de wetenschap er momenteel over denkt)'' zou het menselijk geslacht zich ontwikkeld hebben uit een afsplitsing van een geslacht van australopitheken of australopithecinen. Dit zou hebben plaats gehad ca ruim 3,5 miljoen jaar geleden, toen '''Australopithecus afarensis''' op aarde rond liep. Typische vertegenwoordiger van deze groep individuen is Lucy. Van haar is in Ethiopië (regio Afar, tussen Addis Abeba en Djibouti) een groot deel van het skelet gevonden. De handen en de voeten ontbraken. Men schatte de lengte op max 110 cm en de schedelinhoud op 375 ml; ontdekker Donald Johanson. De vondsten (aug 1978) van dezelfde ouderdom te Laetoli in Tanzania betreffen voetafdrukken in vulkanisch as, over een lengte van 70 meter. De afdrukken tonen de kenmerken van een normale menselijke voet (een geprononceerde hiel, grote teen in één lijn met de andere tenen, overlangse voetgewelf). Blijkbaar van een volwassen iemand (een Homo sapiens) met een kind. De ouderdom van de voetafdrukken werd geschat op 3.500.000 jaar. Algemeen gaat men er van uit dat de moderne mens (Homo sapiens) pas 300.000 jaar geleden ontstond. Er bleef daarom slechts één conclusie over: de voetafdrukken waren van een Australopithecus afarensis die in staat was rechtop te lopen, een familielid van Lucy. Daaruit trok men de conclusie dat de Australopithecus afarensis een belangrijke schakel moet zijn geweest naar de ontwikkeling van de mens. 8) Toen de Duitse paleontoloog Hans Reck in 1913 in een zeer oude laag in de Oldoway-kloof het geraamte vond van een modern mens, stond de evolutionistische wereld op zijn kop. Geraamte en laag behoorden tot dezelfde periode. Er was van enige verstoring geen sprake. Hans Reck kon maar tot één conclusie komen: lang voor de verschijning van de neanderdaler-mens leefde Homo sapiens reeds in Afrika. Zo bleef het probleem tot 1931, tot Reck ging samenwerken met L.S.B. Leaky. Er werden nog beenderresten van moderne mensen gevonden. Reck is kort nadien overleden. Leakey verklaarde toen dat alle gevonden resten van moderne mensen in oudere lagen gevonden konden worden vanwege verstoringen, zoals aardbevingen en daarin dus niet thuis hoorden. Evenals bij het probleem 'Lucy en de gevonden voetstappen' is ook hier dus sprake geweest van een conclusie, opgedrongen door een evolutionistische tunnelvisie! 10)
Tijdgenoot van Australopithecus afarensis zou Australopithecus prometheus ('Little Foot') kunnen zijn, gevonden 1997 te Sterkfontein in Zuid-Afrika, ontdekker Dr. Ron Clarke.
Regel 81 ⟶ 83:
'''''Homo habilis'''''
Het verlangen om dé ideale schakel tussen aap en mens te vinden, leidde er toe dat men theoretisch en fictief een bepaald model voor ogen had omtrent het uiterlijk van deze ultieme missing link. De beroemde evolutionist Haeckel noemde zijn fictieve schakel 'Pithecanthropus alalus' (de 'sprakeloze mens'). De beroemd geworden paleontoloog Louis Leaky hield er eveneens zo'n gedroomde missing link op na. Hij noemde hem 'Homo habilis' (de 'handige mens'). Toen zijn zoon Jonathan Leaky ca 1961 botresten vond van, naar hij meende, een Australopithecus africanus met mogelijk een wat grotere schedelinhoud, noemde zijn vader, Louis Leaky, hem Australopithecus Habilis. Men (Louis Leaky, Philip Tobias en John Napier, Sterkfontein, Zuid Afrika 1964) heeft vervolgens geprobeerd aan de hand van botresten het uiterlijk te construeren van een eerste mensachtige op aarde, zoals zij dachten dat hij er zo uitgezien zou moeten hebben. De reconstructie kreeg (hoe kan het anders!) de naam van '''Homo habilis''' ('de handige mens'). Hij had een schedelinhoud van 500-800 cc en zou de maker zijn van de zo genoemde Oldowanwerktuigen in Oost-Afrika, 1.800.000 jaar geleden, in het begin van het vroegpaleolithicum aldaar. Bernard Ngeneo ontdekte in 1972 bij het Turkanameer (Rudolfmeer) een in honderden stukjes gebroken schedel (vondst no 1470). Alan Walker en Meave Leaky reconstrueerden vervolgens de schedel eveneens tot een Homo habilis-schedel.
De reconstructie tot het soort 'Homo habilis' berust echter op te veel aannames, gevoed door de wens om een overgangsvorm te hebben tussen mens en aap. De geestdrift en grote gedrevenheid van met name de familie Leaky, gekoppeld aan de behoefte om de 'ultieme' vondst te hebben gedaan, gaat zeer terecht achterdocht oproepen omtrent de reconstructie tot het soort 'Homo habilis'. 3)
| |||