Johannes Purvey
Johannes Purvey (ca. 1353 - 1414), ook genoemd John Purvey en Johannes Puraeus, was een Engelse leraar in de vrije kunsten en een leerling van John Wyclif. Om zijn christelijk geloof en om zijn kritiek op de toenmalige kerk moest hij lijden verduren.
Hij moest veel lijden van de tegenpartij en de vijanden van de waarheid. In zijn jeugd had hij John Wycklif (ca. 1328 - 1384) tot onderwijzer, door wie hij in de gronden van de ware godsdienst goed onderwezen was, en die naderhand dit onderwijs zo goed wist aan te wenden, toe te passen, dat hij door zijn leer en godzalig leven vele zwakke en verdwaalde schapen uit de kaken der wolven redde, en weer tot de schaapsstal van Christus bracht. Daarom noemde zijn tegenpartij hem smadelijk 'een boekverkoper der Lollarden' (Lollarden, zo werden de leerlingen van Wyclif genoemd) en 'een uitlegger van Wyclif'.
In 1388 voltooide hij een herziening van de Bijbelvertaling door Wyclif en Nicolas van Hereford uit 1382. Samen Wyclif had Purvey aan de herziening gewerkt en voltooide haar vier jaar na Wyclifs's dood. In datzelfde jaar 1388 werd alle bisschoppen opgedragen om acht te geven op 'ketterse' geschriften van Purvey en Wyclifs leerlingen.
Thomas Arundel, aartsbisschop van Canterbury, vervolgde hem en liet hem als ketter in het jaar 1390 in de gevangenis werpen. Purvey zette zijn schriftelijke arbeid in de gevangenis voort. Hij had de vrijmoedigheid te zeggen, dat Rome het verleidende hoerenhuis was van de satan, en dat zijn zo zeer vergiftigde en geschonden Kerk de hoer was, met purper bekleed en met goud behangen, met wie de koningen en bewoners der aarde zo lang gehoereerd hadden, dat zij dronken waren van de wijn van haar hoererij (Openb. 17).
Men bracht hem door velerlei pijnigingen zo ver, dat hij op 6 maart 1401 in de St. Pauluskerk te Londen zeven 'ketterse' artikelen herriep. Hiervan had hij naderhand spijt, evenals andere leerlingen van Wyclif die gedwongen waren te herroepen.
In 1403 nam hij ontslag uit zijn parochie en de volgende achttien jaar predikte hij waar hij maar kon. In 1407 werd Purvey genoemd als deelnemer aan de Oldcastle-opstand in Derbyshire en Warwickshire. Hij werd op 12 januari gearresteerd en werd vastgehouden in de Newgate Prison in Londen. Hij stierf een natuurlijke dood op 16 mei 1414.
Meer informatie
John Purvey, op en.wikipedia.org
Bronnen
Adrianus Haemstedius, Historie der martelaren; Die, om de getuigenis der evangelische waarheid, hun bloed gestort hebben van Christus onzen zaligmaker af tot het jaar 1655. (Rotterdam: D. Bolle, 1881) blz. 85. Tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 10 juli 2022.
John Purvey, op en.wikipedia.org. Enige tekst hiervan is vertaald en opgenomen.