Novatianen: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Novatianen''' (genoemd naar Novatianus, die in 251 optrad) leerden dat de Gemeente door zondaars besmet wordt en dus slechts uit ''Kathari'', dat is reinen, kan...') |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
Toen Cornelius, paus van 251 — 253, na de zware vervolging van keizer Decius de gevallenen in de schoot der Kerk opnam, stelde Novatianus zich als tegenpaus aan het hoofd van de rigoristen. Novatianus werd krachtig bestreden door de kerkleraar [[Cyprianus]] (leefde 200 — 258).{{Tijdbalk kerkgeschiedenis 200-300}}Het heeft de Kerk heel wat moeite en strijd gekost, om tussen de twee uitersten van overdreven zedelijke strengheid en zedelijke laksheid de gouden middenweg (''via aurea'') te vinden. |
Toen Cornelius, paus van 251 — 253, na de zware vervolging van keizer Decius de gevallenen in de schoot der Kerk opnam, stelde Novatianus zich als tegenpaus aan het hoofd van de rigoristen. Novatianus werd krachtig bestreden door de kerkleraar [[Cyprianus]] (leefde 200 — 258).{{Tijdbalk kerkgeschiedenis 200-300}}Het heeft de Kerk heel wat moeite en strijd gekost, om tussen de twee uitersten van overdreven zedelijke strengheid en zedelijke laksheid de gouden middenweg (''via aurea'') te vinden. |
||
== Bron == |
|||
H.M.H. Bartels, ''Geschiedenis der Katholieke Kerk'' (Venloo: G. Mosmans senior, 1926) blz. 57. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 10 nov. 2019. |
|||
Versie van 10 nov 2019 20:14
Novatianen (genoemd naar Novatianus, die in 251 optrad) leerden dat de Gemeente door zondaars besmet wordt en dus slechts uit Kathari, dat is reinen, kan bestaan. Volgens hen mocht een zondaar nooit meer in de gemeenschap der gelovigen worden opgenomen.
Toen Cornelius, paus van 251 — 253, na de zware vervolging van keizer Decius de gevallenen in de schoot der Kerk opnam, stelde Novatianus zich als tegenpaus aan het hoofd van de rigoristen. Novatianus werd krachtig bestreden door de kerkleraar Cyprianus (leefde 200 — 258).
 |
Het heeft de Kerk heel wat moeite en strijd gekost, om tussen de twee uitersten van overdreven zedelijke strengheid en zedelijke laksheid de gouden middenweg (via aurea) te vinden.
Bron
H.M.H. Bartels, Geschiedenis der Katholieke Kerk (Venloo: G. Mosmans senior, 1926) blz. 57. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 10 nov. 2019.