Otto Funcke

Uit Christipedia

Otto Julius Funcke (Würfrath 1836 – Bremen 1910) was een Duits protestants predikant, schrijver en zielszorger. Hij was één van de grootste volksschrijvers van de 19eeeuw.

Otto werd 9 maart 1836 in Wulfrath bij Düsseldorf geboren uit het huwelijk van Carl Wilhelm Arnold Funcke (1807-92) en Wilhelmine Neumann (1808-72). Otto’s vader was arts.

Van zijn 7tot zijn 11e jaar was Otto erg ziekelijk, zodat hij niet naar school mocht noch buiten met andere kinderen spelen. Hij benijdde alle andere kinderen, wanneer zij ’s morgens met hun schooltassen voorbijgingen. De kinderen echter benijden Otto, omdat hij niet naar school moest, maar thuis mocht blijven.

Zijn moeder onderwijs hem in de geestelijke dingen. Van haar leerde hij de bijbelse geschiedenissen, de geestelijke liederen van de kerklieddichter Gerhard Tersteegen alsook de liefde tot de heidenzending.

Hij bezocht het gymnasium in Gütersloh. In 1855 besloot hij theologie te studeren. Zijn moeder stond daar niet achter, omdat hij een zwakke borst had en bovendien stotterde.

In 1857 begon hij niettemin aan de theologische studie. Hij werd geplaagd door ziekte en twijfel. Leerstellige strijd en de lectuur van de vrijzinnige theoloof en filosoof David Friedrich Strauss (1808-1874) deden hem twijfelen aan de waarheid van de Bijbel. Toen hij ziek werd, wilde hij met zijn opleiding stoppen. Zijn moeder moedigde hem echter aan door te gaan en noch een semester in Tübingen bij Johann Tobias Beck (1804-1878) te studeren. Otto vertelde Beck dat hij op zoek was naar de waarheid. Beck hielp hem op zielszorgerlijk verder. Otto kwam ook onder de indruk van Johann Christoph Blumhardt (1805-1880).

In 1859 hield Otto Funcke, zonder te stotteren, zijn eerste preek. In 1860 werd hij hulppredikant in zijn vaderstad Wüfrath, daarna in Elberfeld. In 1862 werd hij predikant in Holpe en trouwde met Maria Jäger uit Elberfeld. Een jaar later overleed zijn vrouw bij de geboorte van hun eerste kind.
"Het was op de morgen van 17-8-1863, toen zekere tekenen melden dat ons een kindje geboren moest worden. De geboorte van het kindje zou tot de dood van de moeder worden. Hoe dat toegegaan is, daarover wil ik liever niets zeggen. Wat de arme vrouw aan haar lichaam en wat ik aan mijn ziel geleden – hoe wij beiden dag en nacht met God geworsteld hebben - : Hij alleen weet het, die in het verborgene schouwt en de tranen van Zijn kinderen telt."[1]
Na deze ingrijpende ervaring ondernam hij een vakantiereis naar Zwitserland. Op deze reis begon zijn schriftelijke arbeid.

In 1865 trouwde hij met zijn tweede vrouw, Maria Rehman. Enkele maanden later vertoonden zij symptomen van tuberculose. Het kind dat zij later kregen leefde niet lang. Maria overleed in 1867 aan tuberculose.

Om niet zwaarmoedig te worden, bezocht hij de Evangelische Alliantie in Amsterdam, waar hij door o.a. de Nederlandse theoloog Jan van Oosterzee werd opgebouwd. 

In 1868 was hij inspecteur van de inwendige zending te Bremen. Kort daarna stierf zijn zoon uit zijn eerste huwelijk. Funcke trouwde voor de derde keer, met de Betty Meier, dochter van de burgemeester van Bremen. Zij kregen zeven kinderen. Bij zijn arbeid in Bremen kwam een rijke schriftelijke arbeid. Hij ontving een vloed van brieven van mensen die raad en troost zochten, die hij als zielszorger antwoordde. Gezien de hoge arbeidsbelasting stelde hij zuchtend als zijn grafspreuk voor: “De correspondentie heeft hem gedood”. Otto Funcke ontsliep op 26 december 1910 in Bremen.  

Hij schreef populaire stichtelijke werken, zoals Freude, Leid un Arbeit (1879) (Ned. Vreugde, leed en werkzaamheid in het licht der eeuwigheid) en Fussspuren des lebendigen Gottes in meinen Lebenswegen (2 dln., 1898-1900) (Ned. Gods leidingen in mijne levensgeschiedenis). Andere werken zijn onder meer (in Nederlandse vertaling verschenen, met tussen haakjes het jaar van de Duitse uitgave):

  • De dienst des Heeren in het dagelijksch leven
  • Huwelijksgeluk: wegwijzer voor verloofden en gehuwden
  • Wat ik op reis leerde
  • Waak op, mijn ziel!
  • Hoe gedraagt gij u in verzoekingen?
  • Brood en zwaard : een boek voor hongerende, twijfelende en lijdende harten
  • Gelijk een hert schreeuwt
  • De rechtvaardige als een palmboom
  • Zielestrijd en zielevrede
  • Onze tijd en het geestelijk priesterschap van alle gelovigen
  • Tijd en eeuwigheid
  • Paulus te water en te land (1877)
  • Woorden van ernst en liefde
  • Beelden en schetsen uit Engeland
  • De Vader der geloovigen
  • Wilt gij gezond worden?; bijdrage tot de christelijke zielszorg (1882)
  • Apologie van een kreupele
  • Hoe men gelukkig wordt en gelukkig maakt (1885)
  • Onopgesmukte waarheden (1903)
  • Tijdelijke dingen in het licht der eeuwigheid; een laatste groet uit de schriftelijke nalatenschap (1912).

Bronnen

Artikel Otto Funcke op Wikipedia (Duits)

Artikel Funcke (Otto Julius), in: Grote Nederlandse Larousse Encyclopedie.

Funcke, Otto, artikel in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (1990)

Funcke, Otto Julius, biografisch artikel in Algemeine deutsche Biographie & Neue deutsche Biographie.

Meer informatie

Artikel Otto Funcke op Wikipedia (Duits)

Funcke, Otto Julius, biografisch artikel in Algemeine deutsche Biographie & Neue deutsche Biographie.

Funcke, Otto, artikel in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (1990)

Voetnoot

  1. Aangehaald in Funcke, Otto, artikel in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (1990)