Oude kerkgeschiedenis: verschil tussen versies

'''Vervolging.''' Ook wordt in dit eerste tijdvak reeds het voorspel gezien van de bloedige vervolging, waaraan de Kerk in de volgende eeuwen zou blootstaan. Men denke aan [[Stefanus]], [[Jakobus (naam en verwijzing)|Jacobus]], [[Paulus]], [[Petrus]] en [[Johannes (apostel)|Johannes]]. Paulus was eerst zelf een vervolger van de Gemeente. De eerste vervolging, in de eerste eeuw, kwam van de vijandige Joden, onder wie Saulus van Tarsus, en duurde betrekkelijk kort, maar daarop, reeds in de tweede helft van de eerste eeuw, volgde de vervolging door de heidenen, en deze vervolging was veel vreselijker. In drie perioden kan de vervolging door de heidense Romeinen verdeeld worden. De eerste periode valt in de 1e eeuw en is meer te beschouwen als uitbarstingen van persoonlijke wreedheid en willekeur van sommige Keizers, zoals Nero en Domitianus.

 

Het tweede tijdvak van de oude kerkgeschiedenis kenmerkt zich door strijd. Het oude Jodendom en het oude Heidendom riepen een strijd in het leven ''binnen ''de kerk en het geweld van de Romeinse staat en de hei­dense wetenschap bekampten haar ''van buiten. ''Het is de tijd van vervolgingen van de christenen, vervolgingen die reeds in het eerste tijdvak waren begonnen. Dit tweede tijdvak duurde ruim twee eeuwen (100-323).