Paulus

Paulus, vóór zijn bekering een vervolger van de christenen, was één van de apostelen, een “uitverkoren vat” voor de Heer Jezus om Zijn naam te dragen voor de volken en de Joden.

Hnd 9:15 ... deze is Mij een uitverkoren vat om mijn naam te dragen zowel voor volken als koningen en zonen van Israel; (TELOS)'

Paulus heette vóór zijn bekering Saulus (Hand. 7:58; 8:1, 3; 9:1, 8, 11, 19, 22, 24; enz). Het Griekse woord Saulos betekent: "gewenst, verlangd". De naam Paulus betekent “klein” of “gering”. Hij, die de gemeente van God had vervolgd, noemde zichzelf 'de allergeringste van alle heiligen' (Ef. 3:8).

Efe 3:8 Mij, de allergeringste van alle heiligen, is deze genade gegeven om de onnaspeurlijke rijkdom van Christus onder de volken te verkondigen, (TELOS)

Door de genade en kracht van God werd hij echter een krachtig verkondiger van Jezus (Hand. 9:22) en een belangrijk apostel. Paulus was een Israëliet uit de stam van Benjamin (Fil. 3 :5). Hij kwam ter wereld in Tarsus, de hoofdstad van Cicilië (Hand. 22 :3). Evenals zijn vader bezat hij het Romeinse burgerrecht. Al vroegtijdig werd hij naar Jeruzalem gezonden, om onder de beroemde wetgeleerde Gamaliël de joodse Wet te bestuderen, en werd hij, zoals de Farizeeën in die dagen, een ijveraar voor de Wet, voor zichzelf de gerechtigheid zoekend uit de werken der Wet,

Hnd 22:3 Ik ben een Joods man, geboren in Tarsus in Cilicie, maar opgevoed in deze stad, aan de voet van Gamaliel onderwezen naar de gestrengheid van de voorvaderlijke wet, en ik was een ijveraar voor God, zoals u allen vandaag bent; (TELOS)

Paulus was een vijand van allen die hij hield voor vijanden der Wet. Daarom haatte deze Schriftgeleerde uit de school van de Farizeeër Gamaliël de volgelingen van Jezus en had een welbehagen in Stefanus’ steniging (Hand. 7:58; 8:1), hij vervolgde de discipelen van Jezus te Jeruzalem (Hand. 8 :3; 22 :4), en wilde ook de discipelen die in Damascus woonden vervolgen.

Maar op de reis naar de Syrische stad, met een volmacht van de overpriesters om de christenen op te pakken en geboeid naar Jeruzalem mee te voeren, verscheen de verheerlijkte Zaligmaker hem, sprak hem aan en greep hem in het hart (Hand. 9:3 v.; 22 :6 v.; 26 :9 v.). Hij werd verblind en naar Damascus gebracht. Daar werd hij na enkele dagen bezocht door Jezus’ leerling Ananias, genezen van zijn blindheid en gedoopt. De Heer riep hem tot het apostelschap, waartoe hij verkoren was (Gal. 1:15, 16), om Zijn Naam voor de heidenen te dragen. In Damascus verkondigde hij in de synagogen dat Jezus de Messias is, de Zoon van God. De Joodse leiders beraadslaagden dan samen om hem te doden, maar hij wist te ontkomen.

De apostolische taak heeft Paulus volbracht door zijn drie grote zendingsreizen (Hand. 13–20) èn door de Zendbrieven die hij schreef. Paulus maakte meerdere zendingsreizen en moest veel lijden voor de naam van de Heer Jezus (Hand 9:16). Zijn metgezel, de arts Lucas beschreef Paulus’ reizen en handelingen in het boek Handelingen der apostelen.

Het boek Handelingen eindigt met het verblijf van Paulus in Rome; wat daarna gebeurt wordt niet beschreven. Verscheidene brieven in het Nieuwe Testament zijn van zijn hand. De tweede brief aan Timotheüs is een afscheidsbrief.

*De martelaarsdood van Paulus. Afbeelding door Hendrick Goltzius (1558–1617)*

2Ti 4:6 Want ik word al als een drankoffer uitgegoten en de tijd van mijn heengaan is aangebroken. 2Ti 4:7 Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb de loop geeindigd, ik heb het geloof behouden. 2Ti 4:8 Overigens is voor mij de kroon van de gerechtigheid weggelegd, die de Heer, de rechtvaardige Rechter, mij in die dag zal geven; en niet alleen mij, maar ook allen die zijn verschijning hebben liefgehad. (TELOS)

Volgens de overlevering stierf hij de marteldood door onthoofding te Rome, in het jaar 64 of 67 na Christus.

Brieven van Paulus

Paulus heeft 13 Brieven geschreven die zijn opgenomen in het Nieuwe Testament. Ze zijn gericht aan:

afzonderlijke gemeenten, nl. te Rome, Korinthe, Efeze, Filippi, Kolosse en Thessalonica;
vele gemeenten in één landstreek: de Galaten.
afzonderlijke personen: Timotheüs, Titus en Filémon.

Naar de tijd waarin ze geschreven zijn is de volgorde als volgt:

1 en 2 Thessalonicenzen, Galaten, 1 en 2 Korinthe, Romeinen. Deze brieven zijn alle door Paulus geschreven vóór zijn gevangenschap;
Efeze, Kolossenzen, Filémon, Filippenzen, 1 Timotheüs, Titus, 2 Timotheüs, die alle door hem als gevangene zijn geschreven.

De brief aan de Hebreeën is mogelijk ook door Paulus geschreven, maar dit is onzeker. Is Paulus de schrijver, dan het getal van zijn nieuwtestamentische geschriften op 14.

Meer informatie

F. F. Bruce, In de voetsporen van de apostel Paulus. Kampen: Kok, 1995. ISBN: 90-242-2419-5. 64 pagina's.

Kees Langeveld, ‘Een vurig dienaar’, bekerings- en levensverhaal van Paulus op Keerpunt.net, 2003.

H.S.S. Kuyper, Paulus; loopbaan, levenswerk en lijdensweg. Zwolle: La Rivière en Voorhoeve, 1919. Omvang: 184 blz.

Bron

C. Lindeboom, Bijbelgids, of Handleiding tot het verkrijgen van Bijbelkennis (Middelburg: Stichting de Gihonbron, 2009; bewerking door J. Pluimers van de uitgave uit 1929), blz. 72. Hieruit is, onder toestemming, op 2 dec. 2012 tekst gebruikt.