Brontekst bekijken van Raad (Sanhedrin)

De '''Raad''', of het ''Sanhedrin'', in het Grieks ''Synedrium'', was een Joodse rechterlijke en uitvoerende macht in [[Jeruzalem]], het hoogste burgerlijke en godsdienstige rechtslichaam van de [[Joden]]. De Raad werd voorgezeten door de [[hogepriester]]. [[Jezus Christus|Jezus]], [[Stefanus]], [[Paulus (apostel)|Paulus]] en anderen zijn ter verantwoording voor de Raad gebracht.[[Bestand:Beeldengroep van de leden van de Hoge Raad in het grote vertrek van het Sanhedrin - Heilig Land-stichting - 20531461 - RCE.jpg|miniatuur|Beeldengroep van de leden van de Hoge Raad in het grote vertrek van het Sanhedrin (Heilig Land-stichting).|links|611x611px]]
[[Bestand:Sanhedrin of Hoge Raad.jpg|miniatuur|links|800x800px]]
Van de Raad wordt eerst na de ballingschap melding gemaakt.

Ter onderscheiding van de ''kleine raad'', die in alle Joodse steden bestond, heette het Sanhedrin te Jeruzalem de ''Grote Raad'' (of ''Hoge Raad'').

De vergadering bestond uit 71 leden, te weten:
* priesters met de titel van hogepriester of overpriester (opperpriesters)
* oudsten van het volk (de hoofden van de voornaamste families) en
* schriftgeleerden,
* met de hogepriester als voorzitter.

De samenstelling van de Raad wordt genoemd door Lucas, als hij schrijft: <blockquote>''Lu 22:66 En toen het dag was geworden, vergaderde de raad van oudsten van het volk, zowel overpriesters als schriftgeleerden, en zij brachten Hem voor hun Raad. (TELOS)''</blockquote><blockquote>De Hoge Raad werd te Jeruzalem dagelijks gehouden in een daartoe bestemde raadszaal.</blockquote>Ten tijde van Jezus was aan de Raad de bevoegdheid ontnomen om een uitgesproken doodvonnis uit te voeren. Eerst moest het door de Romeinse landvoogd bekrachtigd zíjn. 

Daarom werd Jezus door de Raadsleden - een 'hele massa', aldus Lucas - vóór de landvoogd Pilatus gesteld. <blockquote>''Lu 23:1 En de hele massa van hen stond op en leidde Hem voor Pilatus. (TELOS)''</blockquote>

== Bron ==
P.J. Gouda Quint, ''Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling''. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Hieruit is op 6 maart 2013 tekst genomen en bewerkt.