Richteren 2: verschil tussen versies

De engel van Jahweh verwijt de Israëlieten dat zij de Kanaänieten niet verdreven hebben, en dreigt dat ook hij hen nu niet verdrijven zal, waarop zij wenen en Jahweh offeren (1-5). Hier wordt Gods leiding in de tijd van de richters beschreven: de Israëlieten dienen Jahweh zolang Jozua en de oudsten die Gods daden gezien hadden leven, maar gaan daarna andere goden vereren (6-13). Jahweh, in toorn ontstoken, levert hen aan hun vijanden over, maar redt hen uit de benauwdheid door richters, naar wie zij echter ook niet luisteren. Telkens als Jahweh een richter heeft verwekt, helpt hij hem en redt hij Israël, maar na de dood van zulk een redder maakt het volk het nog erger dan te voren (14-19). Jahweh straft het door de nog niet verdreven oude bevolking in het land te doen overblijven, ten einde daardoor Israëls gehoorzaamheid op de proef te stellen (20-23).

'''Gilgal.''' Gilgal was de gezegende plaats, waar het volk het geheim van zijn kracht vond. En daarin kunnen wij een verklaring vinden voor de vele, onafgebroken overwinningen van Jozua. Het was de plaats der besnijdenis, en was, als voorafschaduwing, de plaats van de uittrekking van het vlees. Wij lezen in de Brief aan de Kolossers: „In wie u ook besneden bent met een besnijdenis, niet met handen verricht, in de uittrekking van het lichaam van het vlees, door de besnijdenis van Christus." Aan het kruis van Christus, in Zijn dood, heeft de gelovige de algehele veroordeling en het volkomen einde van het vlees gevonden.

== Samenvatting ==