k
→Bronnen
kGeen bewerkingssamenvatting |
k (→Bronnen) |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 5:
'''Naam'''. “Stoïsch” of “Stoicijns” komt van het Griekse bijvoeglijk naamwoord στωικος, ''stoi’kos'', afgeleid van ''stoa.'' “Stoici” of “Stoicijnen” betekent “van de zuilengalerij”. De Stoicijnen ontleenden hun naam aan de '''Stoa''', de welbekende beschilderde zuilengalerij of gaanderij in Athene. De galerij was door Polygnotus rijk met schilderijen versierd.
'''Paulus'''. Sommige van de wijsgeren redetwistten met de apostel Paulus te [[Athene]], die de stad bezocht tijdens zijn tweede zendingsreis.<blockquote>''Hnd 17:18 En ook sommigen van Epicureïsche en Stoïcijnse wijsgeren redetwistten met hem, en ook sommigen zeiden: Wat wil deze naprater toch zeggen? En anderen: Hij schijnt een verkondiger van vreemde goden te zijn, -omdat hij hun Jezus en de opstanding verkondigde. (TELOS)''</blockquote>"Naprater", letterlijk zeiden zij "graantjespikker"<ref>Aldus een voetnoot in ''Het Nieuwe Testament; herziene Voorhoeve-uitgave'' (Vaassen: uitgeverij H. Medema, 1982). </ref>. De Stoïsche wijsgeren komen alleen in deze Schriftplaats voor. De hier genoemde [[Epicureïsche filosofen]] vormden een andere richting.
=== Zeno ===
Regel 40:
Het Stoïsche stelsel kan men op grond van de Woordopenbaring, de Bijbel, het volgende tegenwerpen. God is niet een onpersoonlijke redekracht, maar een persoonlijk Wezen. Het heelal en al wat daarin is, is door zijn scheppende Woord en Hand voortgebracht. Hij is een verterend vuur voor zover Hij gelijk een vuur alles kan verteren. De menselijke ziel houdt niet op te bestaan, maar bestaat als persoonlijke ziel voort. Er zal een toekomstige wereldbrand zijn, namelijk van de oude schepping, die plaats maakt voor een nieuwe schepping, een nieuwe hemel en aarde. De mens moet niet zozeer leven in overeenstemming met de natuur, die door de zonde is aangetast, maar bovenal met Hem die boven de natuur staat. Hoofddeugden van het christendom zijn geloof, hoop en liefde. Ook de vier Stoïsche hoofddeugen zijn bijbelse deugden.
== Bronnen ==
D. Harting, ''Grieks-Nederlands handwoordenboek op het Nieuwe Testament'', onderdeel van de Online Bible (Importantia).
Regel 46:
Ed. Rhiem, C.H. van Rhijn (red.), ''Bijbelsch woordenboek voor ontwikkelde lezers der Heilige Schriften'' (Utrecht: Kemink & Zoon, z.j.) s.v. Epikuristen en Stoicijnen.
== Voetnoot ==
| |||