Tering
Tering is een aandoening of ziekte waarbij men wegkwijnt, zoals wegkwijning als gevolg van malaria of tuberculose (‘longtering’). God kan bozen en ongehoorzamen straffen met tering.
Het Hebreeuwse woord is שַׁחֶ֫פֶת is, in het Nederlands overgeschreven sjachefet, in het Engels shachepheth. In de Bijbel komt het 2x voor: Lev. 26:16, Deut. 28:22. Het Strongnummer is 07829. Het woord betekent 'wegkwijning, wegtering' en komt van een stam die ‘vermageren’ betekent. Nederlandse bijbelvertalingen hebben 'tering', de King James bijbel en andere Engelse vertalingen hebben ‘consumption’.
Het Hebreeuwse woord duidt een ziekte aan waarbij men wegkwijnt, wegteert.
Le 26:15 indien gij mijn inzettingen versmaadt en van mijn verordeningen een afkeer hebt, zodat gij geen van mijn geboden doet en mijn verbond verbreekt, Le 26:16 dan zal Ik ook aldus met u doen en met verschrikking u bezoeken: tering en koorts, die de ogen verteren en het leven doen verkwijnen; dan zult gij tevergeefs uw zaad zaaien, want uw vijanden zullen het eten. (NBG51)
Tering wordt genoemd onder de vloeken die Israël bij ongehoorzaamheid zouden treffen.
De 28:22 De HERE zal u slaan met tering, koorts, brand, ontstekingen, droogte, brandkoren en honigdauw: zij zullen u vervolgen, totdat gij te gronde gaat. (NBG51)
Het kan gaan om een longziekte waaraan men wegkwijnt. In het Oosten kwam longtuberculose veel voor. Volgens één uitleg[1] echter moet men niet longtuberculose denken, maar kan een of andere uitterende ziekte zijn bedoeld, vgl. Jes. 10: 16 ‘magerheid’. De International Standard Bible Encyclopedia[2] acht het, gezien de opnoeming met 'koorts' in beide Schriftplaatsen, waarschijnlijk dat het gaat om wegkwijnen en vermageren door langdurig of vaak terugkerende aanvallen van malariakoorts. Dit kwam veel vaker voor dan longtuberculose.