Tien Geboden: verschil tussen versies

De '''Tien Geboden''' (ookwel ''de Tien Woorden'' of ''de Wet'') zijn de eerste tien geboden die het volk [[Israël (volk)|Israël]] ontvangt in de [[Sinaï (Bijbel)|Sinaïwoestijn]]. Ze dienen als het fundament van het [[verbond]] dat God met hen sluit; alsmede als een basis voor de volgende 603 wetten van de [[Thora]]. De Tien Geboden staan beschreven in [[Exodus]] 20:1-17 evenals in [[Deuteronomium]] 5:6-18.

In sommige Christelijke tradities heeft het voorlezen van de Tien Geboden een vaste plaats in de Zondagse [[Liturgie]]. Voor veel mensen gelden ze als morele aanwijzingen voor een goed leven. De eerste vier geboden gaan over de realatie tussen God en de mensen, en de laatste zes geboden gaan over de relatie tussen mensen onderling.

De [[Hebreeuws|Hebreeuwse]] benaming voor de Tien Geboden is ''Asereth haDevariem'' wat letterlijk betekend ''De Tien Woorden'', omgezet in het [[Grieks]] is het ''Deka Logos'' waar de term ''De Decaloog'' vandaan komt. Het feit dat God tien maal spreekt reflecteert de tien [[Schepping|Scheppingswoorden]] envenals de tien woorden die vooraf gingen aan de tien [[Plagen van Egypte]].

Nadat het volk Israël 40 jaar door de woestein heeft gezworven, houd [[Mozes]] een aantal toespraken voor de nieuwe generatie, die de uittocht uit [[Egypte]] niet heeft meegemaakt. Hij herhaald hierbij ook de Tien Geboden. Deze geboden zijn inhoudelijk hetzelfde maar wijken op sommige punten af.

Nadat Mozes de Tien Geboden en de plannen voor de bouw van de [[Tabernakel]] van God ontvangen heeft komt hij weer in het kamp van de Israëllieten. Dezen hebben alleen in de 40 dagen al de eerst twee geboden overtreden door het maken en aanbidden van het Gouden Kalf. Mozes gooit de stenen tafelen kapot op de grond, en pleidt voor God om het volk niet te verlaten en hen nog een kans te geven. Zie Ex. 32-33.