Wind: verschil tussen versies

'''Wind''' is een (horizontale) luchtstroom in de dampkring.

'''Wervelwind''' in Ezech. 13: 11, 13. Mark. 4: 37. Luk. 8: 23 heeft in de grondtekst hetzelfde woord dat Luther anders met „weer” vertaalt (Jes. 17: 13), maar is in de Hebreeuwse grondtekst een stofwolk, door de storm opgejaagd en voortgezweept, evenzo Ps. 83: 14 en Jes. 41 : 16.<blockquote>''Lu 8:23  Terwijl zij varen slaapt hij in. Dan valt er een wervelwind op het meer; ze zijn volgelopen en in nood geraakt. (NaB)''

In het Grieks wordt de oostenwind ''kausoon'' genoemd, de verzengende. Het woord komt van het werkwoord καυσοω, kausoo, dat betekent 1. verbranden, in brand steken, 2. aan koortshitte lijden, van koorts versmachten. Het naamwoord καυσων, kausoon, betekent 1. brandende hitte, gloed, bijvoorbeeld van de zon; 2. Eurus, een heel droge en hete oostenwind, die alles verzengt en doet verdorren<ref>''Grieks-Nederlands Lexicon'', onderdeel van de Online Bible, een uitgave van Importantia. </ref>. Het woord kausoon komt 3x voor in het Nieuwe Testament. <blockquote>''Mt 20:12  met de woorden: Deze laatsten hebben een uur gewerkt, en u hebt hen met ons gelijk gesteld die de last van de dag en de <u>hitte</u> gedragen hebben. (Telos)''</blockquote><blockquote>''Lu 12:55  En wanneer u een zuidenwind ziet waaien, zegt u: Er zal <u>hitte</u> zijn; en het gebeurt. (Telos)''</blockquote><blockquote>''Jak 1:11  Want de zon gaat op met haar <u>hitte</u> en doet het gras verdorren, en zijn bloem valt af en de schoonheid van haar uiterlijk gaat verloren; zo zal ook de rijke in zijn wegen verwelken.'' (Telos)</blockquote>

Volgens één mening<ref>H. Zeller, ''Bijbelsch Woordenboek voor het Christelijke volk''. Tweede deel K - Z. ('s Gravenhage: M.J. Visser, 1872) s.v. Oostenwind. </ref> zou in Jak. 1: 11, waar in plaats van 'hitte' moeten staan 'oostenwind'.