Zif

Zif, ook geschreven Ziph, verwijst in de Bijbel naar:

1. nakomeling van Juda;
2. een stad in het zuiden van Juda, in de Negev, ten westen van de Dode Zee, Joz. 15:24;
3. een stad ten zuiden van Hebron (zie kaart), in het gebergte van Juda, Joz. 15:55, die haar naam gaf aan de woestijn Zif, welke zich oostelijk van deze plaats uitstrekt. 23:14. Hier verborg David zich, 1 Sam. 23:14v., maar zijn verblijfplaats werd door de inwoners van Zif (Zifieten) aan Saul te kennen gegeven. De stad is door koning Rehabeam van Juda in de 10e eeuw v.Chr. versterkt en tot vestingstad gemaakt. Zij heet thans Khirbet ez-Zif.
   
   

Bron

P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Ziph' is op 28 mei 2016 verwerkt.

Elseviers Encyclopedie van de Bijbel. (Amsterdam - Brussel: Elsevier, 1960) s.v. Zif.