Benhadad
Benhadad (of Ben-Hadad) is de naam van drie koningen van het Aramese koninkrijk van Damascus. De naam schijnt een algemene benaming te zijn geworden voor de koningen van Syrië (Aram), Amos 1:4; Jer. 49:27.
De naam betekent ‘zoon van Hadad’. Hadad was de naam van de Syrische weer- en oppergod.
Benhadad I
De eerste, Benhadad I, was koning van Aram-Damascus en regeerde ca. 900/895 – ca. 860 v.Chr.[1] Hij was een zoon van Tabrimmon, 1 Kon. 15: 18v.; 2 Kron. 16: 2.
Hij was een tijdgenoot van de koningen Baësa, Omri en Achab van Israël.
Sjabloon:Tijdbalk Asa tot Joram
Koning Asa van Juda sloot een verbond met hem tegen koning Baësa van Israël. Benhadad veroverde een deel van het koninkrijk Israël.
Hem volgde zijn zoon Ben-Hadad II in de regering op, 1 Kon. 20: 1v.; 2 Kon. 6: 24v.
Benhadad II
Benhadad II (ca. 860 – ca. 843 v.Chr.[1]) was een zoon van Benhadad I, 1 Kon. 20: 1v.; 2 Kon. 6: 24v. Tegen Syrië ondernam Salmanassar III van Assyrië (859–824 v.Chr.) vanaf 857 jaarlijks campagnes.
Hij was een tijdgenoot en tegenstander van koning Achab van Israël.
Sjabloon:Tijdbalk Asa tot Joram
Behadads leger werd tot tweemaal toe verslagen, doordat God aan Achab de overwinning schonk. De eerste nederlaag leed hij bij Samaria, de tweede bij Afek (zie kaart). Na zijn tweede nederlaag sloot Benhadad II in 856 een verdrag met Israël, dat drie jaren van vrede met dit koninkrijk bracht (1 Kon. 22:1).
In 853 verbond Benhadad zich met Achab tegen de Assyrische koning Salmanassar III. Bij Karkar aan de rivier Orontes leed deze een beslissende nederlaag tegen Israël en Syrë.
Kort hierna laaide de vijandschap tussen Israël en Syrië weer op. Achab van Israël verbond zich daarop met koning Josafat van Juda, in een poging om Ramoth in Gilead op Benhadad terug te veroveren (1 Kon. 22:29); maar de Syriërs wonnen de strijd en Achab werd gedood.
Benhadad II is de "koning van Aram" die zijn officier Naäman voor diens genezing naar de profeet Elisa zond (2 Kon. 5:1-19). Later, toen de Damasceense vorst zelf ziek was, zocht hij hulp bij Elisa. Zijn dienaar Hazaël (Hebr. Chazaël), die de boodschap aan Elisa bracht, kreeg van de profeet te horen dat hij de Damasceense vorst zou opvolgen. Bij zijn terugkeer ca 843 vermoordde Hazaël zijn heer en greep de macht (2 Kon. 8:14v). Hazaël regeerde ca. 843 - ca. 796 v.C.
Benhadad III
Benhadad III was de zoon van Hazaël, die Benhadad II vermoord had. 2 Kon. 13: 3; 24: 25. Hij regeerde ca. 796 - 770 v.Chr.[1]. Ook hij was een vijand van Israël.
De profeet Amos, die profeteerde ca. 760-750, spreekt van 'het huis van Hazaël' en 'de paleizen van Benhadad'.
Am 1:3 Zo zegt de HEERE: Vanwege drie overtredingen van Damascus, ja, vanwege vier, zal Ik er niet op terugkomen, omdat zij met ijzeren dorssleden Gilead gedorst hebben. Am 1:4 Daarom zal Ik vuur werpen in het huis van Hazaël; dat zal de paleizen van Benhadad verteren. Am 1:5 Ik zal de grendel van Damascus in stukken breken, Ik zal de inwoner uitroeien uit Bikeat-Aven, en de scepterdrager uit Beth-Eden, en het volk van Syrië zal in ballingschap gaan naar Kir, zegt de HEERE. (HSV)
Bronnen
Bromiley, Geoffrey W.: The International Standard Bible Encyclopedia, Revised (Wm. B. Eerdmans, 1988, 2002), s.v. Ben-Hadad.
S.J. van Ronkel, Woordenboek der eigennamen, naar hunne eerste spelling en oorspronkelijke uitspraak met eene korte beschrijving de personen, landen en plaatsen, in het Oude Testament voorkomende, en voor het grootste gedeelte ook etymologisch behandeld. (Groningen: M. Smit, 1835) s.v. Ben-Hadad.