Cimbaal
Een cimbaal is een muziekinstrument en wel een slaginstrument. In de tijd van de Bijbel bestond het uit twee ronde metaalschijven (bekkens), die tegen elkander werden geslagen.
Andere schrijfwijze in het Nederlands: cymbaal.
Het Engelse woord is cymbal. Duits: Zimbel. Frans: cymbale.
Het woord cimbaal komt van de Griekse benaming κυμβαλον, kumbalon (klemtoon op eerste lettergreep). Dit woord komt 1x voor in het Nieuwe Testament, in 1 Cor. 13:1. Het Strongnummer is 2950.
1Co 13:1 Als ik in de talen van de mensen en van de engelen spreek, maar ik heb geen liefde, dan ben ik klinkend koper of een schelle cimbaal geworden.
De Statenvertaling heeft hier 'luidende schel', de Herziene Statenvertaling heeft 'schallende cimbaal'.
De cimbaal komt ook voor in het Oude Testament. De Hebreeuwse woorden zijn tseltselim (2 Sam. 6: 5; Ps. 150: 5), vaker nog mesiltajim (מצלתים) (meervoudig daar de cimbalen altijd een paar zijn), d.w.z. klinkende instrumenten heten.
De cimbalen behoren met de pauken, schellen (2 Sam. 6: 5) en triangels (1 Sam. 18: 6; Statenvertaling: 'muziekinstrumenten') tot de levenmakende instrumenten, die niet dienen, zoals snaar- en blaasinstrumenten, tot het leiden van de melodie, maar alleen om de maat te doen uitkomen. Het slaan van de bekkens en pauken verving dus het aangeven van de maat door het klappen van de handen.
Op oud-Egyptische monumenten komen de pauken en slaginstrumenten in menigte en in allerlei vormen voor. Ook oud-Egyptische cimbalen van dezelfden vorm als thans nog gebruikt worden, zijn ons bewaard gebleven.
Het gezang werd dikwijls alleen begeleid door cimbalen en pauken, vooral als er bij gedanst werd. Bij het snarenspel van de tempelmuziek bediende de voorganger zich van metalen bekkens (1 Kron. 15: 19).
Volgens Ps. 150: 5 schijnen er twee verschillende soorten van bekkens (cimbalen) bij de Godsverering in gebruik te zijn geweest: kleinere, luidklinkende en grotere, dofklinkende bekkens. De Joodse geschiedschrijver Josephus (Ant. 7, 12, 3) vermeldt slechts de laatste soort. Zij werden in elk geval met beide handen geslagen. Twijfelachtig is of men de kleinere bekkens - zoals die welke Egyptische danseressen met de duimen en de wijsvingers van iedere hand plegen samen te slaan - voor castagnetten of duimklappers mag houden.
Bij de inwijding van Jeruzalems muren ten tijde van Ezra en Nehemia klonken cimbalen.
Ne 12:27 Bij de inwijding van de muur van Jeruzalem zochten zij de Levieten uit al hun woonplaatsen om hen naar Jeruzalem te brengen, om met blijdschap de inwijding te verrichten, met dankzegging en met gezang, met cimbalen, luiten en harpen. (HSV)
Bron
Ed. Rhiem, C.H. van Rhijn (red.), Bijbelsch woordenboek voor ontwikkelde lezers der Heilige Schriften (Utrecht: Kemink & Zoon, 1885-1886) s.v. Bekkens. Een deel van de tekst van dit lemma is op 22 okt. 1016 verwerkt.