Dalmatië

Dalmatië (Lat. Dalmatia) was een provincie in het Romeinse rijk. Zij lag ten oosten van Italië aan de Adriatische zee. Daar ging Titus, de medearbeider van de apostel Paulus, heen.

Dalmatië was een bergachtig kustland ten oosten van de Adriatische zee. Het lag tussen de rivier de Titius in het noorden en de rivier de Drinus (thans Drin geheten) in het zuiden. Het was een deel van de vroegere Romeinse provincie Illyricum (Illyrië). Tijdens het bewind van de Romeinse Augustus (27v.C. – 14 n.C.) werd Illyricum ca, 8 v. Chr. in twee nieuwe provincies gesplitst: Dalmatia in het zuiden en Pannonia in het noorden.

Ligging van het Dalmatië ten oosten van de Adriatische zee

De Griekse naam in de brontekst van het Nieuwe Testament is δαλματια, Dalmatia, uitgesproken met de klemtoon op de tweede lettergreep –ma-. De naam komt 1x voor in de Bijbel (2 Tim. 4:10) en betekent ‘een priesterkleed’. Het Strongnummer is 1149.

Dalmatië was een deel van de Romeinse provincie Illyricum sedert 119 v. Chr., maar werd eerst in 23 v. Chr. geheel onderworpen. De voornaamste steden waren: de hoofdstad Salona (thans Solin), Epidaurus, Scodra en Lissus (Italiaans: Alessio).

Toen de apostel Paulus te Rome gevangen zat, ca. 62, was zijn medearbeider Titus naar Dalmatië vertrokken.

2Ti 4:10 want Demas heeft mij verlaten, daar hij de tegenwoordige eeuw heeft liefgekregen, en is naar Thessalonika gereisd, Crescens naar Galatie, Titus naar Dalmatië. (TELOS)

Vermoedelijk verkondigde Titus daar het evangelie, in de laatste levensdagen van Paulus, die zelf slechts tot aan de grenzen gekomen was.

Ro 15:19 in de kracht van tekenen en wonderen, in de kracht van Gods Geest; zodat ik, van Jeruzalem af en rondom tot Illyrie toe, de verkondiging van het evangelie van Christus heb voleindigd, (TELOS)