Eerste brief van Petrus

De eerste brief van Petrus is de eerste van twee brieven van de apostel Petrus die zijn opgenomen in het Nieuwe Testament.

Schrijver, adressanten, datering

Zowel de eerste als de tweede brief van Petrus noemen hem als de schrijver. Ze beginnen in vers 1 met de vermelding respectielijk " Petrus, een apostel van Jezus Christus" en "Simeon Petrus, een dienstknecht en apostel van Jezus Christus."

Bij het schrijven van de eerste brief ontving Petrus hulp van Silvanus (Silas) 5:12. Aangezien Petrus deze brief specifiek geschreven heeft aan de gelovigen in Pontus, Galatië, Kapadocië, Asia en Bitynië, kunnen we aannemen dat deze brief pas rond 60 na Christus moet zijn geschreven, daar er voor die tijd nog geen christengemeenten waren in deze regio.

Petrus schreef de brief toen hij zich samen met Marcus in Babylon bevond, waar een uitgebreide Joodse gemeenschap woonde. Het is echter ook mogelijk dat hij "Babylon" gebruikte als een symbolische aanduiding voor de stad Rome. Blijkens 4:3 is de 1e brief gericht aan christenen van niet Joodse afkomst. Aanleiding tot het schrijven zijn de vervolgingen die de christenen in Klein Azië overkwamen.

Boodschap

Doel van de 1e brief is het toerusten van de gelovigen voor het lijden dat hen als christenen te wachten staat. Hij roept hen op tot een geheiligde levenswandel, zodat aan ieder duidelijk zal zijn dat ze niet lijden vanwege eigen zonden. Lijden hoort bij het christenleven, ook Christus heeft voor ons geleden. Trouwens ook gelovigen elders worden vervolgd omwille van Christus.

Daarnaast schrijft Petrus over maatschappelijke problemen als: houding t.o.v. de overheid, slavernij, het huwelijk en de onderlinge relaties binnen de gemeente. Hij roept op tot een nederige levenshouding.

De 2e brief houdt sterke waarschuwingen tegen dwaalleraren in. Hun voornaamste kenmerk is ongebondenheid en normloosheid. Ze praten over geestelijke werkelijkheden, zonder er zelf enig benul van te hebben.

Ook besteed Petrus ruime aandacht aan de wederkomst, hoewel mensen om hen heen spotten omdat die wederkomst uitblijft, dringt hij erop aan dat de gelovigen zich voorbereiden en standvastig zullen zijn, want de wederkomst zal totaal onverwachts komen. Om zich erop voor te bereiden wijst hij op het belang van de profetische geschriften.

Beide brieven benaderen praktische zaken: een levensstijl die volkomen anders is dan die van de wereld, ook de betekenis van het profetische woord van God, juist in het kader van de wederkomst van Christus.

Analyse.

Globaal gaat de 1e brief over 3 zaken:

1.     1:1-2:10          over de verlossing en levensheiliging.

2.     2:11-3:12        over het gezag en huwelijk.

3.     3:13-5:14        over het lijden en volharding.

De 2e brief gaat eveneens over drie hoofdzaken:

1.     1:1-21             aanmoediging om standvastig te blijven.

2.     2:1-22             waarschuwing tegen dwaalleraren.

3.     3:1-18             herinnering aan de wederkomst.