Eustrathius

Eustrathius, secretaris van een stadhouder, stierf als bloedgetuige in het jaar 303 na Christus, het eerste jaar van de tienjarige vervolging der christenen die begonnen was onder de keizers Diocletianus (keizer 284 — 305) en Maximianus (mederegent 286 — 305).

Eustrathius was zeer bedreven in de Griekse taal. Toen hij de standvastigheid zag van de martelaren, deed hij van de christelijke godsdienst, waarin hij te voren in het geheim onderwezen was, in het openbaar belijdenis, en verfoeide alle heidense goddeloosheid. Hij werd daarom gevangen genomen, aan een paal op­getrokken, jammerlijk geslagen, daarna aan verscheidene delen van het lichaam met vuur gezengd en met zout en edik overgoten, tenslotte met potscherven zodanig geschrabd en geraspt, dat het gehele lichaam slechts één wond vertoonde. Echter, door Gods kracht genas hij weer.

Later werd hij naar de stad Sebastia gevoerd en eindelijk met zijn vriend Orestus verbrand. 

Bron

Adrianus Haemstedius, Historie der martelaren; Die, om de getuigenis der evangelische waarheid, hun bloed gestort hebben, van Christus onze Zaligmaker af tot het jaar 1655. Amsterdam: 1671. Herziene druk 1881.  Tekst van blz. 40 is verwerkt. Online: http://www.iclnet.org/pub/resources/text/nederlandse/haemstedius-martelaren.htm.