Eufraat
De Eufraat (Oudgrieks: Εὐφράτης, Euphrates; Arabisch: الفرات, Al Foerat, Turks: Fırat) is de belangrijkste rivier in het Midden-Oosten.
De Eufraat is één van de vier rivieren die vanaf de hoofdrivier in Eden aftakte.
Ge 2:10 En een rivier was voortgaande uit Eden, om dezen hof te bewateren; en werd van daar verdeeld, en werd tot vier hoofden. (SV)
In de tijd voor 2000 v. Chr. had de rivier een ander verloop dan tegenwoordig. Ze werd toen door de Babyloniërs en Assyriërs genoemd Purattu. Haar bedding lag in de tijd van Sumer en Akkad een stuk oostelijker dan nu.
Het gebied tussen de Eufraat en de Tigris, dat bekendstaat als Mesopotamië of Tweestromenland, was de oorsprong van diverse oude beschavingen, zoals de Sumerische, de Assyrische en de Babylonische.
De rivier heeft thans een lengte van 2735 kilometer[1]. Zij begint in noordoost-Turkije en stroomt via Syrië naar Irak, waar ze ten noorden van de stad Basra samenvloeit met de Tigris en vandaar heet de ene rivier Sjatt al-Arab. Vervolgens mondt deze verenigde rivier door moerasachtig gebied via Abadan uit in de Perzische Golf.
Tussen december en maart is de Eufraat soms slechts 60 cm diep. In de rivier zijn diverse stuwdammen aangelegd.
In de bijbelboeken van Ezra en Nehemia wordt de Eufraat zonder nadere bepaling 'de Rivier' genoemd, bijvoorbeeld in Neh. 2:7:
Ne 2:7 Verder zei ik tegen de koning: Als het de koning goeddunkt, laat men mij [dan] brieven geven voor de landvoogden van [het gebied aan] de overzijde van de rivier, dat zij mij doorgang verlenen totdat ik in Juda ben aangekomen, (HSV)
De NBG51-vertaling en de Willibrordvertaling schrijven 'rivier' dan ook met een hoofdletter:
Ne 2:7 En ik zeide tot de koning: Indien het de koning goeddunkt, laat men mij brieven geven voor de landvoogden van het gebied over de Rivier, dat zij mij laten doortrekken, totdat ik in Juda kom; (NBG51)
De meer vrije en verklarende vertalingen Groot Nieuws Bijbel en de Nieuwe Bijbelvertaling (2004) voeren ter verduidelijking de naam 'Eufraat' in, hoewel deze naam niet in de Hebreeuwse grondtekst staat.
Ne 2:7 ‘Majesteit,’ zei ik, ‘geef mij als het u goeddunkt een schriftelijke volmacht mee voor de landvoogden over het gebied ten westen van de Eufraat, opdat zij mij doorgang naar Juda verlenen. (Groot Nieuws Bijbel)
Ne 2:7 ‘En als het de koning goeddunkt, ‘zo zei ik, ‘laat men mij dan brieven meegeven voor de gouverneurs van de provincie Trans-Eufraat, opdat zij mij doorgang verlenen tot aan Juda.’ (NBV2004)
'Trans' = over.
Toekomst
De rivier wordt genoemd in het laatste bijbelboek, de Openbaring van Jezus Christus aan Johannes. In de toekomstige tijd dat het aardrijk geoordeeld zal worden, maakt een engel dat het water van de Eufraat opdroogt, opdat de weg van de koningen uit het Oosten bereid wordt.
Opb 9:14 die zei tot de zesde engel die de bazuin had: Maak de vier engelen los die gebonden zijn bij de grote rivier, de Eufraat.
Opb 16:12 En de zesde goot zijn schaal uit op de grote rivier de Eufraat, en zijn water droogde op, opdat de weg van de koningen die van de zonsopgang komen, bereid zou worden.
(TELOS)
De rivier wordt mogelijk genoemd in Jes. 11:15-16, waar zij opdroogt ten behoeve van het vertrek van de Israëlieten uit Assyrië, wanneer ze weer vandaar en andere alle landen verzameld worden. Anders ziet dat gedeelte op de Nijl en gaat het om het vertrek uit Egypte. Zie Jes. 11
Bron
Art. Eufraat op Wikipedia.nl. Tekst hiervan is verwerkt op 11 april. 2016.
Voetnoot
- ↑ De Nijl in Afrika is minstens 2x zo lang.