Klaagmuur

De Klaagmuur (Hebr. הכותל המערבי ha'kotel ha'ma'aravi = de westelijke muur, kortweg Kotèl = muur; Eng. The Wailing Wall), ook genoemd Westelijke Muur, is een overblijfsel van de westelijke muur van de Tweede Tempel, dat is de tempel verbouwd door Herodes de Grote. De Klaagmuur is 48 meter lang en 18 meter hoog. Sedert de 7de eeuw hebben de joden er de ondergang van de tempel beweend. Het is voor hen de belangrijkste gebedsplaats.

De jaarlijkse klacht bij de Westelijke Muur over de historische verwoestingen van de tempel was de aanleiding voor de benaming “Klaagmuur”, die door niet-Joodse Europeanen in de 19e eeuw aan de muur is gegeven. De term is mogelijk ontstaan als vertaling van de Arabische benaming "al-Makba" = plaats van geween. De Joden zelf gebruiken de uitdrukking "Klaagmuur" niet, zij spreken van 'de muur' of 'de westelijke muur'.

De Klaagmuur is een deel van de muur die Herodes de Grote heeft doen bouwen. Het is een rest van de buitenste muur van het tempelcomplex, dat door de soldaten van Titus in 70 na Christus verwoest werd. De muur is mogelijk een deel van ‘de hof der heidenen’.

De klaagmuur is de plek waar de Joden het dichtst bij de plaats van de oude tempel kunnen komen zonder het tempelplateau te betreden.

Foto: Klaagmuur en plein. Links het Islamitische heiligdom van de Rotskoepel op de plaats waar eens de tempel van God stond. Foto gemaakt door Chad Rosenthal

Schilderij: van Johann Martin Bernatz: "Joden biddend bij de Klaagmuur in Jeruzalem", ca. 1839. Gezien de blote voeten en de uitgetrokken schoenen, mogelijk een tafereel op Tisja beAv, de dag van rouw over de verwoesting van de beide tempels en andere rampen in de Joodse geschiedenis.