Menahem
Menáhem (= "trooster"), ook geschreven Menachem of Menacheem, was de moordenaar en opvolger van Sallum, de koning van Israël, die het tienstammenrijk gedurende 10 jaren, van 750 tot 739 vóór Chr.[1], bestuurd heeft.
Naam. De Hebreeuwse naam is מנחם, Menacheem, en betekent "(ver)trooster"[2]. Het Strongnummer is 04505. De naam komt 8x voor in het Oude Testament.
Hij was de zoon van Gadi. Hij versloeg de overweldiger Sallum en besteeg de troon in zijn plaats. Hij was een tijdgenoot van de profeten Hoséa en Amos.
Zijn regering kenmerkte zich door slaafse onderwerping aan de Assyrische vorst Pul, wiens inval hij voor een zeer grote som moest afkopen, en door afgoderij en wreedheid. Het laatste toonde hij na de inneming van Tifsah, 2 Kon. 15:16.
Hij stierf een natuurlijke dood en werd door Pekahja opgevolgd.
Sjabloon:Tijdbalk Israël 800-700 v.C.
Bronnen
P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Menahem' is op 17 nov. 2017 verwerkt.
Hebreeuws-Nederlands Lexicon; op basis van Strong-coderingen. Onderdeel van de Online Bible, een uitgave van Importantia.
- ↑ Bijbels ontstaansmodel; tijdbalk Masoreten (Stichting De Oude Wereld, 2009). Van 771 tot 760 vóór Chr. noemt P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866.
- ↑ Hebreeuws-Nederlands Lexicon; op basis van Strong-coderingen. Onderdeel van de Online Bible, een uitgave van Importantia.