Palestina
Palestina is de oude naam die de Romeinen in de 2e eeuw na Christus gaven aan het land van Israël. Het werd onderdeel van de provincie Syria-Palaestina. Tegenwoordig is Palestina ook de naam van een staat in het land dat van Godswege aan Israël is beloofd.
Over 'Palestijnen', zie Palestijnen voor het hoofdartikel.
'Palestina'
'Palestina' was vroeger de naam van een geografisch gebied, niet van een staat. De Romeinen gaven de naam in de 1e helft van de 2e eeuw aan het land van de Joden, omdat ze de rebellerende Joden zat waren en de naam Judea ('Jodenland') wilden uitwissen. Ook Jeruzalem kreeg een andere naam: Aelia Capitolina.
De naam 'Palestina' komt veel voor in (oudere) Nederlandse Bijbelcommentaren en Bijbelse atlassen en kaarten als aanduiding van het land Israël. Een voorbeeld is de wandkaart uit 1921. Op de kaart staan de namen van Israëls stammen (in rode hoofdletters) en de bekende gebieden Samaria en Judea, welke laatste twee namen nog altijd in Israël gebezigd worden.
'Palestijnse staat'
Er heeft vroeger nooit een ‘Palestijnse staat’ bestaan. Arabieren en Joden in het gebied hebben er geleefd onder het bewind van de Mamelukken (tot 1517), onder het bewind van de Turken (tot 1920), onder het bewind van de Britten (tot 1948) en onder Jordaans bewind (tot 1967) en Israëlisch bewind. In de door Egypte bezette Gazastrook hadden de ‘Palestijnen’ de Egyptische, en die op de Golan-hoogvlakte de Syrische nationaliteit.
Geschiedenis
In 390 werd de Romeinse provincie Syria-Palaestina opgesplitst in drie delen (zie kaart):
- Palaestina Prima (Paleastina I) met hoofdstad Caesarea;
- Palaestina Secunda (Paleastina II) met hoofdstad Scythopolis (Beth-San);
- Palaestina Tertia (Paleastina III) met hoofdstad Petra.
Tijdens de Turkse (Ottomaanse) overheersing (1516-1917) was de landstreek 'Palestina' onderdeel van de Ottomaanse provincie Zuid-Syrië.
Na de verdrijving van de Turken uit Palestina kregen de Britten het 'mandaatgebied Palestina' te besturen.
In 1947 werd een verdelingsplan voor Palestina door de volkenbond aangenomen. De Joden aanvaardden het, doch de Arabieren verwierpen het.
In 1967, tijdens de Zesdaagse Oorlog, veroverde Israël de Gazastrook, de Sinaï, de Westelijke Jordaanoever en de Hoogten van Golan. Het is onjuist te beweren dat de Israëli’s toen ‘Palestijns gebied’ bezetten. Uit zelfverdediging bezetten zij land dat door de Turken, Britten en/of Jordaniërs was bestuurd, een gebied waar vanouds Joden en Arabieren woonden en landbezittingen hadden.
In 1988 riep de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) de staat 'Palestina' met Oost-Jeruzalem als hoofdstad uit.
In 1994 werd, na de Oslo-akkoorden van 1993, de Palestijnse Autoriteit opgericht, die over bepaalde delen van de 'Palestijnse Gebieden' een bepaalde mate van autonomie kreeg.
Op 11 mei 2009 deed de VN Veiligheidsraad een hernieuwde oproep voor de oprichting van een Palestijnse staat.
In december 2010 erkenden Ecuador, Brazilië, Argentinië en Uruguay Palestina als zelfstandige staat. Erkenning door vele andere landen volgde. In december 2011 was de staat Palestina erkend door 130 landen.
Op 29 november 2012 werd door de Verenigde Naties aan Palestina de status van waarnemend niet-lidstaat toegekend, vergelijkbaar met die van Vaticaanstad. Hierdoor kan Palestina desgewenst toetreden tot VN-commissies en zich ook wenden tot het Internationaal Gerechtshof te Den Haag.
Zie ook
Meer informatie
The Real Origins of the Philistines and Palestinians. Youtube.com: Study of Antiquity and the Middle Ages, 10 oct. 2020. Duur: 1 uur 19 sec. Geschiedkundige, etymologische en genealogische verhandeling door Nick Barksdale over de oorsprong van 'Palestina', 'Palestijnen' en de Filistijnen.
Bronnen
Geschiedenis van Palestina (regio), nl.wikipedia.org. Enige tekst hiervan is verwerkt op 15 mei 2018.
Geschiedenis van de staat Palestina, nl.wikipedia.org. Enige tekst hiervan is verwerkt op 15 mei 2018.
Willem Ouweneel, Veertien stellingen met betrekking tot Israël en de Palestijnen, op WillemOuweneel.nl, 24 okt. 2023.