Palestijnen

De term Palestijnen is de gebruikelijke aanduiding van de Arabische, niet-Israëlische bevolking van de zogenaamde Palestijnse gebieden, te weten de Westelijke Jordaanoever (door de Joden Samaria en Judea genoemd) en de Gazastrook. Zelf noemen de Palestijnen zich Filistijnen. 

Over de naam en het land 'Palestina', zie Palestina voor het hoofdartikel.

Tijdens de periode van het Britse Mandaat was de term 'Palestijnen' een aanduiding voor alle bewoners van Palestina, inclusief de Joden. Na de stichting van de staat Israël werd het een aanduiding voor de niet-Joodse bevolking.

'Palestijn' en 'Palestijns' worden thans nog wel gebezigd voor Arabische Israëliërs, Arabieren met een Israëlisch staatsburgerschap, maar dat woordgebruik is af te raden, omdat het onderscheid met de bewoners van de Palestijnse gebieden dan onduidelijk is. Arabische Israëliërs beschikken over een Israëlisch paspoort en definiëren zichzelf ook als Arabische Israëliërs. Zij willen over het algemeen niet in een eventuele toekomstige Palestijnse staat wonen.

Inwoners van de Westoever, Gaza zijn Palestijnen en noemen zich ook zo. De Arabische inwoners van Jeruzalem noemen zich ook over het algemeen 'Palestijnen'. Zij hebben een "Jeruzalemse identiteitskaart", hebben stemrecht bij de gemeenteraadsverkiezingen van de stad, maar hebben geen Israëlisch paspoort (dit kunnen ze wel aanvragen). Deze 'Palestijnen' zullen wel in een toekomstige Palestijnse staat gaan wonen.

Aantal. In de Westoever en de Gazastrook wonen 4 miljoen Palestijnen (2010). Hun aantal groeit sterk; het groeipercentage is een van de hoogste ter wereld. In de Westoever en Oost-Jeruzalem wonen 2,5 miljoen Palestijnen (2010). In Oost-Jeruzalem wonen 237.000 Palestijnen, in Gaza-stad 487.000, in Hebron 177.000, in Nabloes 133.000, en in Ramallah 30.000 (2010).

Afkomst. Wetenschappers zijn het over hun afstamming niet helemaal eens. In elk geval is het een 'mengvolk'. Wellicht stammen zij deels af van de oorspronkelijke Filistijnen; voor een deel zijn het waarschijnlijk geassimileerde nakomelingen van Joden uit de Romeinse tijd; verder zijn in de eerste helft van de 20e eeuw allerlei mensen uit de omringende landen naar Palestina gekomen, aangetrokken door het werk van Joodse pioniers die de leefbaarheid van het land sterk verbeterden. Volgens Fathi Hamad, Hamas-minister van Binnenlandse Zaken (2012), is de helft van de Palestijnen in de Gazastrook van Egyptische, de andere helft van Saoedische komaf. 

'Palestijns volk'. De Palestijnen hebben nauwelijks etnische en weinig historische banden. Wat ze gemeen hebben is de Arabische taal. En de overgrote meerderheid is moslim, een kleine minderheid is christen. Er heeft dan ook nog nooit een ‘Palestijns volk’ als aparte etnische identiteit bestaan.

Landbezit. Al eeuwen wonen er Arabisch sprekende mensen (moslims en Arabieren) en Joden. Men kan niet met recht beweren dat het land Palestina (het land Israël) aan de Arabische Palestijnen behoort.

De Arabische Palestijnen bezitten aan land (anno 2010) naast de Gazastrook 45% van de in de Bijbel genoemde landstreken Judea en Samaria. 

Politiek en economisch centrum. In de stad Ramallah op de Westelijke Jordaanoever - of Westoever, een streek door de Joden van ouds Judea en Samaria genoemd - zetelt het Palestijnse Gezag (de Palestijnse Autoriteit); Ramallah is ook het economische centrum van de Palestijnen op de Westoever.

Bevolkingsdichtheid: gemiddeld 433 Palestijnen op iedere vierkante kilometer (2010). De Gazastrook is met gemiddeld 4000 Palestijnen per vierkante kilometer één van de dichtsbevolkte gebieden ter wereld (2010). 

Godsdienst. De Palestijnse Autoriteit zegt in artikel 4 van haar in 2003 geamendeerde Basiswet zegt: “De Islam is de officiële religie in Palestina”. De Sharia is "de belangrijkste bron van wetgeving".

Regering. De regering van de Palestijnse gebieden is verdeeld. In de Gazastrook zwaait Hamas de scepter, in de overige gebieden is de Palestijnse Autoriteit (Al Fatah) de baas (anno 2012). Fatah is een seculiere partij, Hamas een islamitische. Hamas heeft in de Gazastrook een islamitische dictatuur gevestigd en weigert nieuwe verkiezingen (anno 2012). Beide partijen botsen regelmatig met elkaar. Dat de Palestijnen (anno 2012) politiek gespleten zijn tussen de partijnen Al Fatah en Hamas, blijkt uit het volgende nieuwsbericht:  

Palestijnen kiezen voor het eerst sinds jaren Voor het eerst in zeven jaar hebben de Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever zaterdag kunnen deelnemen aan lokale verkiezingen. Circa 500.000 kiezers waren opgeroepen voor circa 1000 zetels in de gemeenteraden. De opkomst was volgens waarnemers echter laag. Mogelijke oorzaak is dat er geen echt alternatief is voor de partij Fatah van president Mahmud Abbas. In 181 van de 353 gemeenten is geheel geen verkiezing gehouden, omdat er slechts één partij meedeed. In het andere Palestijnse gebied, de Gazastrook, heeft de heersende Hamaspartij geen verkiezing toegestaan. De verkiezingen verliepen vreedzaam.  Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 20 oktober 2012.

Beide partijen streven er naar heel het land Israël terug te krijgen in één Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad.  

Bij de Palestijnse Autoriteit is geen goede scheiding der machten (rechtsprekende, wetgevende en regerende macht). Rechters en rechtbanken worden op de Westoever ingesteld door Fatah en in de Gazastrook door Hamas (2017), waardoor onafhankelijke rechtspraak, over de schending van rechten, belemmerd wordt.

Zelfbestuur. De Palestijnen beschikken over zelfbestuur, op grond van de Oslo-akkoorden, over 96% van de eigen bevolking (anno 2012): de Palestijnse Autoriteit in Ramallah kan zelf alle beslissingen nemen over bouwvergunningen, milieunormen, stedelijke administratie, belastingen en andere zaken. 

Zelfverrijking. Sommige Palestijnse leiders hebben zichzelf verrijkt. Arafat had volgens de CIA en de Mossad meer dan vier miljard euro op persoonlijke bankrekeningen in het buitenland staan. Ook zijn weduwe heeft miljoenen Palestijns geld op haar rekening laten overmaken. Zij ontvangt (anno 2016) een Palestijns pensioen van 70.000 euro per maand. Ook Hamasleiders verblijven (anno 2016) in peperdure hotels in de golfstaat Qatar en leiden er een luxueus bestaan, ver van de gewone Palestijnen, maar wel op hun kosten.

Christenheid. Voor de oprichting van de staat Israël in 1948 was 20% van de bevolking in Palestina christelijk. Op de Westelijke Jordaanoever is minder dan 2% van de bevolking christelijk (stand 2020). In de jaren '70 van de vorige eeuw was dit 5%.

In het gebied van Bethlehem is de christelijke bevolking gedaald van 86% in 1950 tot minder dan 12% in 2020. De Arabische Eerste Baptistengemeente in Bethlehem belijdt dat het Oude Testament met Gods beloften voor het Joodse volk, nog geldt voor het Joodse volk. De gemeente en en haar predikant worden regelmatig (anno 2012) met de dood bedreigd.

In de Gazastrook, waar Hamas regeert (anno 2020), is het aantal christenen teruggelopen van 4200 in 2007 tot enkele honderden in 2020.

Televisie. Van de Palestijnen in Judea en Samaria hebben 97 procent een tv-aansluiting, in de Gazastrook is dat aantal 93,2 procent (2010). 

Bijzondere dagen.

• 15 mei: 'Dag van de Ramp', ter herinnering aan de ontheemding van ongeveer 750.000 Arabieren tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948.
• 6 juni: 'Dag van de Terugval', ter herinnering aan de nederlaag tijdens Zesdaagse Oorlog in 1967.

Israël en de Joden

Werken in Israël. Voor 7 oktober 2023, toen Hamas een grote terreuraanslag op het zuiden van Israël pleegde, waren er meer dan 150 duizend Palestijnen werkzaam in Israël, waarvan zo’n twee derde in de bouw. Na de aanval van Hamas van 7 oktober heeft Israël de werkvergunningen van de Palestijnen ingetrokken.

Vijandige houding. De houding tegenover Joden en de staat Israël is echter in het algemeen vijandig. Joden worden gedehumaniseerd (in de voorstelling ontmenselijkt) en gedemoniseerd. Ze worden apen en varkens genoemd. 

Doel: vernietiging van de Joodse staat. Ismail Haniya, leider van de radicale Palestijnse beweging Hamas, wil (anno 2012) de staat Israël nooit erkennen. „Het verzet gaat door tot al het Palestijnse land, inclusief Jeruzalem, is bevrijd en alle vluchtelingen terug zijn”, aldus Haniya.

In het handvest van de PLO, de stichtingsakte van de Palestijnse Bevrijdingsbeweging uit 1964 (aangepast in 1968), wordt benadrukt dat Israël geen bestaansrecht heeft. Tijdens de onderhandelingen in Oslo (1993-1994) beloofde de PLO Israël te zullen erkennen. Maar dat is nog niet gebeurd (stand 2016). 

De logo's van diverse Palestijnse organisaties tonen (anno 2011) het ideaal van één enkele Palestijnse staat, die het grondgebied van de staat Israël omvat. Fatah streeft stapsgewijs, via VN-resoluties, naar de vernietiging van de staat Israël. 

Terreurgroepen. De belangrijkste terreurorganisaties, die Israël belagen, zijn (anno 2019):

• Hamas, dat dictatoriaal de Gazastrook regeert;
• Palestijnse Islamitische Jihad met als militaire afdeling de Jeruzalembrigades
• Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een seculiere Palestijnse marxistisch-leninistische en revolutionaire socialistische organisatie, gesticht in 1967 door George Habash. De militaire tak heet de Abu Ali Mustapha Brigades.

Terroristen geëerd, tot voorbeeld gesteld, en beloond. Plegers van zelfmoordaanslagen worden geëerd. Wekelijks zijn er tv-programma's die terroristen eren (2017). Vierentwintig scholen zijn vernoemd naar terroristen (stand 2017). Gebouwen van de Istiqlal-universiteit in Jericho werden 2019 vernoemd naar Abu Jihad, die verantwoordelijk was voor de moord op 125 Israëli's, en naar een andere terrorist die het bloedbad van de Olympische Spelen van 1972 gepland had.

Sportevenementen worden vernoemd naar terroristen. Zo werd bijvoorbeeld een jeugdvoetbalevenement genoemd het 'Ahmed Manasra Voetbaltoernooi'. Ahmed Manasra was de jongste terrorist ooit (stand 2017), hij was 13 jaar oud toen hij een 13-jarige Israëlische jongen in de nek stak en hem bijna vermoordde. De jonge terreurdader wordt tot een inspirerend voorbeeld gesteld.

Naar Dalal Mughrabi - een vrouwelijke terrorist die in 1978 een bus kaapte, waarbij door haar en andere terroristen 37 Israëlische burgers (25 volwassenen en 12 kinderen) omkwamen - werd een meisjesbasketbaltoernooi vernoemd, "De Dalal Mughrabi cup". Naar haar zijn ook drie scholen vernoemd (stand 2017). Een leerlinge van de Dalal Mughrabi middelbare school in Gaza verklaarde tegenover de omroep van de Palestijnse Autoriteit: "Dalal Mughrabi is een groot leider. Ze is gestorven en haar ziel is dan in de hemel. Maar onze moeders baren duizenden als Dalal: zij is nog steeds onder ons. Dalal Mughrabi heeft ons veel gegeven. Ik ben er trots op naar de Dalal Mughrabischool te gaan." Een andere leerling beleed: "Het is mijn levensdoel om te zijn als de martelaar Dalal Mughrabi".

De Palestijn Barghouti bijvoorbeeld pleegde meerdere aanslagen of bereidde deze voor, zoals de bomaanslag op het Sbarro restaurant in 2001, waarbij 15 mensen om het leven kwamen. Hij kreeg 67x levenslang wegens het voorbereiden van explosieven voor meerdere terreuraanslagen, waarbij in totaal 67 mensen omkwamen. De Palestijnse Autoriteit noemt zulke terroristen 'helden'. 

Het is dan ook niet verwonderlijk dat er terroristen in de tienerleeftijd zijn.

Terroristen in de gevangenis van Israël worden beloond met een hoog salaris. Als ze lang genoeg zitten, kan hun salaris 3000 euro per maand bedragen (stand 2017)

Opvoeding en opruiïng. De door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde media en schoolboeken ruien op tegen Israël en de Joden in het algemeen. Joden zijn honden, ze wordt als onder-menselijk voorgesteld. Kinderen worden aangemoedigd om het martelaarschap te zoeken. Hun wordt verteld dat het goed is te sterven voor Allah. In een officieel kinderprogramma van de Palestijnse Autoriteit droeg een kleine jongen een gedicht voor, waarin deze woorden voorkwamen: "We hebben ze afgeslacht in je straten Beiroet. Voor u, Yasser Arafat, voor u zullen wij sterven. (...) Morgen zullen we wraak nemen, en zal hun leider sterven. Wij, Fatah, zijn een storm, en ons bloed is voedsel voor de revolutie." Daarna klonk een bravo en handgeklap.

Ter gelegenheid van zijn eerste terreuraanslag in 1965 hield Fatach in 2016 in Bethlehem een parade, waaraan Palestijnse kinderen deelnamen die verkleed waren als gewapende strijders, compleet met namaakbomgordels. 

Kinderen worden vergiftigd met haat en valse denkbeelden. Zo groeit een deel van hen op tot terroristen.

Loochening van historische feiten. Yasser Arafat, leider van de Fatah-beweging, beweerde dat Jeruzalem nooit een heilige stad voor de Joden is geweest. Dat op de tempelberg eens de Joodse tempel stond, wordt (anno 2011) geloochend. In 1925 stelde de Islamitische beheerder van het tempelbergcomplex echter dat "Al Haram al-Sharif" ('het edele heiligdom', zoals moslims de rotskoepel en de tempelberg in het Arabisch noemen) ontegenzeglijk de plaats is waar Salomo de eerste tempel bouwde.

Tweetongig. De Palestijnen sturen in verschillende berichten de wereld in en spreken met twee tongen spreken. De tong gericht op de eigen bevolking of de luisteraars spreken rept meer van geweld dan de tong die tot de westerse wereld spreekt. Voorbeelden:

• Tegen Europa bijvoorbeeld vertelt de Palestijnse Autoriteit dat ze alleen de Westoever willen hebben, maar tegen hun kinderen dat ze Jaffa, Haifa, Akko, alle Israëlische steden willen hebben, want die zijn allemaal bezet door de Zionisten, ze moeten deel worden van Palestina.
• Tegen de internationale gemeenschap zeggen zij tegen terreur te zijn, maar hun eigen mensen worden geëerd als zij een Israëli vermoorden (zie boven).

Palestijnse staat

Verdelingsplan van de VN (1947). In november 1947 besloten de Verenigde Naties dat de Arabieren en de Joden in Palestina, dat onder Brits bestuur stond, elk een eigen staat mochten hebben. Het land verdeeld tussen Joden en Arabieren. De Arabieren wezen het plan af, mede onder druk van de Arabische staten, die geen Joodse staat wilden. De Joden daarentegen namen het plan aan en stichten in mei 1948 hun staat. Niet de Joden hebben een Palestijnse staat tegengehouden, het waren de Arabieren zelf.

'Palestijnse staat' (1988). In november 1988, twaalf maanden na het uitbreken van de eerste intifada, riep de Palestijnse leider Arafat vanuit Algerije een Palestijnse staat uit. Tot 2010 hebben meer dan honderd landen de staat Palestina erkend. Van een echte staat kan echter nog niet gesproken worden.  

Jodenvrij. Op het grondgebied van een echte Palestijnse staat (anno 2010 nog toekomstig) zal geen woonplaats zijn voor Joden; die zullen moeten vertrekken. 

Geschiedenis

Een enkele notitie om te beginnen:

1948. Nadat Israël in mei de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen, wordt de jonge staat aangevallen door zes Arabische staten. In deze tijd van oorlog nemen ongeveer 750.000 Arabieren de vlucht uit het land. De gebeurtenissen van 1948 zal onder de vluchtelingen in herinnering worden gehouden als de ‘catastrofe’ (Arabisch: nakba).

1964. Op 28 mei wordt de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) opgericht op 28 mei 1964.

1965. De eerste terreuraanslag door de Fatachbeweging.

1967. Op 6 juni wordt Israël aangevallen door de drie buurlanden Egypte, Jordanië en Syrië, het begin van de Zesdaagse Oorlog, waarbij Israël Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook verovert. Deze gebeurtenis zou onder de Palestijnse Arabieren de naam 'Terugval' (of 'Tegenslag', 'Nederlaag', Arabisch 'Naksa') krijgen, en zal jaarlijks op 6 juni herinnerd worden als 'Dag van de Terugval'

1974. Palestina wordt toegelaten als waarnemer bij de VN, met de status van 'entiteit', niet van 'staat'. 

2004. Op 22 maart liquideert Israël de geestelijk leider van de Al Qassam Brigades, de 67-jarige sjeik Ahmed Yassin, door de raketten afgevuurd door een helikopter. — In november overlijdt PLO-leider Yasser Arafat 2004 in een militair ziekenhuis in Parijs. De precieze doodsoorzaak werd nooit meegedeeld. De vrouw van Arafat beweert dat hij vergiftigd is met radioactief polonium. Hiervoor is echter geen bewijs geleverd, zoals het Parijse Hof van Beroep in juni 2016 zou oordelen.

2005. Arafat wordt als voorzitter van de PLO opgevolgd door Mahmoud Abbas, mede-oprichter van Al-Fatah.

2006. Palestijnse parlementsverkiezingen, waaraan ook Hamas deelneemt.

2007. Hamas trekt de macht in de Gazastrook naar zich toe, Fatah houdt het bestuur over de Westelijke Jordaanoever.

2008/9. Gazaoorlog, kost het leven van 1200 à 1400 Palestijnen en 13 Israëli's.

2011. Heftige botsingen met het Israëlische leger op 15 mei (jaarlijkse Dag van de Ramp) en 6 juni (jaarlijkse Dag van de Terugval).

In juli besluit de Arabische Liga om bij de Verenigde Naties een verzoek in te dienen, Palestina als volwaardige staat te erkennen. Overleg met Israel over de toekomst schijnt zinloos. Op 1 november 2011 wordt ‘Palestina’ opgenomen als volwaardig lid van de UNESCO, het cultureel agentschap van de Verenigde Naties dat waakt over het werelderfgoed.

Sinwar, de latere leider van Hamas, wordt bij een gevangenenruil vrijgelaten, na meer dan 20 jaar vast te hebben gezeten in Israël. Hij was destijds veroordeeld onder meer om de ontvoering en moord op twee Israëlische soldaten.

2012. Op 6 januari sluiten de twee rivaliserende groeperingen Fatah en Hamas een akkoord. Ze willen samen een nieuwe regering vormen, die zeggenschap krijgt over zowel de Westelijke Jordaanoever als de Gazastrook. De huidige Palestijnse president Abbas (leider van Fatah) wordt de beoogde premier. Israël wijst de Palestijnse coalitie met Hamas af. 

Per 29 november krijgt Palestina bij de Verenigde Naties (VN) de status van waarnemer, waarnemend niet-lid. De Algemene Vergadering van de VN stemt met 138 stemmen voor resolutie 67/19, 9 stemmen tegen en 41 onthoudingen. De VN erkent de 'Staat Palestina'. De uitspraak is echter niet bindend.

Binnen een week na het bereiken van de genoemde status verklaart de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, het volgende: “Op een dag zal een jonge Palestijn de Palestijnse vlag hijsen boven Jeruzalem, de eeuwige hoofdstad van de staat Palestina!”

2017. Sinwar wordt in 2017 gekozen tot leider van Hamas in de Gazastrook. — Op 12 oktober ondertekenen in de Egyptische hoofdstad Cairo Hamasleider Salah al-Arouri en Fatah’s afgevaardigde Azzam al-Ahmad een verzoeningsakkoord. Dit is door Egypte bemiddeld en moet een einde maken aan de tien jaar durende vete.

2018. In maart begint de Mars van de Terugkeer, een wekelijks tegen de Israëlische grensbewaking en Israëlische grensdorpen gericht gewelddadig protest.

2020. Hamas-leider Ismail Haniyeh mag de Gazastrook niet meer in, Egypte belet dat. Hij verblijft in Qatar.

2021. In maart van dit jaar wordt Sinwar herkozen als leider van Hamas, waardoor hij tot 2025 op zijn post kan blijven. — Op 10 mei breekt een oorlog uit tussen de terreurgroepen in de Gazastrook en Israël. Zie Palestijns-Israëlisch conflict.

Toekomst

De Palestijnen, d.w.z. de niet-Joodse Arabische inwoners van Israël en de zogenaamde Palestijnse gebieden, zullen mèt de Joden het land erfelijk bezitten.

Eze 47:21  Dit land nu moet u voor uzelf verdelen over de stammen van Israël. Eze 47:22  En het zal gebeuren dat u het [als] erfelijk bezit zult doen toevallen aan u en aan de vreemdelingen die in uw midden verblijven, die in uw midden kinderen verwekt hebben. Zij zullen voor u zijn als een ingezetene onder de Israëlieten. Hun zal het met u in erfelijk bezit toevallen, te midden van de stammen van Israël. Eze 47:23  Het zal gebeuren [dat] in de stam waarbij de vreemdeling verblijft, u daar zijn erfelijk bezit moet geven, spreekt de Heere HEERE.. (HSV)

Meer informatie

• The Real Origins of the Philistines and Palestinians. Youtube.com: Study of Antiquity and the Middle Ages, 10 oct. 2020. Duur: 1 uur 19 sec. Geschiedkundige, etymologische en genealogische verhandeling door Nick Barksdale over de oorsprong van 'Palestina', 'Palestijnen' en de Filistijnen.
• Het Palestijns Academisch Genootschap voor de Studie van Internationale Zaken ( http://www.passia.org/ ) is een Arabisch (niet-christelijk) genootschap dat zetelt in Jeruzalem en eerlijke informatie wil verstrekken over de Palestijnse Kwestie.
• Officieel Palestijns nieuws- en informatie-agentschap: WAFA, http://english.wafa.ps/ 
• Onafhankelijke Palestijnse nieuwsbron: Ma'an News Agency (Engels).
• Palestijnse nieuwsdienst: paltimes.net (Arabisch). Twitter: @paltimes2015(Arabisch).
• De Palestinian Media Watch (PMW) houdt de uitingen van de Palestijnse Autoriteit en Hamas via tv en internet kritisch in de gaten. Kwalijke uitingen worden vastgelegd en vertaald. PMW heeft een Youtube-kanaal.
• Over de aanspraken van de Palestijnen, zie de video 1964: The Truth about the Palestinians (Gepubliceerd 19 feb. 2016 door gebruiker The Truth about the Middle East op Youtube.com, speelduur 5 minuten).
• Israël in Focus aflevering 1: Leven in een vluchtelingenkamp. Youtube.com: Christenen voor Israël, 31 juli 2023. Duur: 33 min. 25 sec. Reportage over vluchtelingenkampen, de vluchtelingenstatus, het vluchtelingenprobleem, UNWRA, de scheidsmuur, de dictatuur van de Palestijnse Autoriteit en tot slot een een beetje hoop.
• Radical Arab Muslim filled with Holy Spirit & met Jesus. Youtube.com, strongtower29, 16 mei 2017. Duur: 17 min. 1 sec. Radicale moslim Hussain, zoon van een Palestijnse vader en een katholieke moeder, wordt op de Westoever een radicale moslim. Hij houdt van Jezus, maar haat de kerk en het christendom. Totdat de Heilige Geest op hem valt en de leegte van zijn hart opvult. In de video vertelt hij hoe de Islam Jezus ziet en hoe zijn kijk op Jezus is veranderd.

Boeken

• Els van Diggele, We haten elkaar meer dan de Joden. Tweedracht in de Palestijnse maatschappij. Uitgever: Atheneaeum - Polak & van Gennep, 2017. Omvang: 320 pagina's. Dit boek gaat over verdeeldheid tussen Palestijnen onderling en niet over Israël en de bezetting van de Palestijnse gebieden. De schrijfster heeft in Ramallah gewoond.
• Johannes Gerlof, De Palestijnen. Een volk in het brandpunt van de geschiedenis. Leeuwarden: Uitgeverij Jongbloed, 2011. Pagina's: 410. De auteur studeerde theologie en woont sinds 1994 in het Midden-Oosten, waar arbeidt als politiek commentator, redacteur en verslaggever.
• Tass Saada, Een geest van terreur. Hoornaar: uitgeverij Gideon, 2017. Omvang: 207 blz. De schrijver was een moslim en sluipschutter in dienst van Arafat. In de Verenigde Staten werd hij christen. Hij pleit ervoor vredestichters te zijn en ons niet te laten intimideren door terreur.

Zie ook

• Palestina
• Palestijns-Israëlisch conflict

Bronnen

• Likoed Nederland http://www.likud.nl/
• Messiaanse Studies van Werner Stauder http://sites.google.com/site/messiaansestudies/