Sanherib

Sanherib was koning van Assyrië, van het jaar 705-681 vóór Chr. achtereenvolgens koning van Assyrië en Babylonië, opvolger van zijn vader Sargon II.

Zijn naam luidt in de apocriefe boeken enigzins anders, bijvoorbeeld in het boek Tobias Sennacherib.

Zijn tocht tegen het rijk van Juda en Egypte had een droevig einde. In Juda sneuvelden 185.000 mannen doordat een engel van God hen doodde.

Veldtocht van Sanherib tegen Juda.

Deze nederlaag werd door een andere ramp gevolgd. Na vijf eeuwen aan de Assyriërs schatplichtig (cijnsbaar) geweest te zijn, stonden de Mediërs op en werden onafhankelijk. Hun voorbeeld volgden de Babyloniërs. Eerst na grote krachtsinspanning werd de opstand bedwongen.

Om nieuwe oproeren te voorkomen, stelde Sanherib zijn zoon Esarhaddon te Babel als zijn stadhouder aan. Enige tijd later werd de Assyrische koning door zijn eigen zonen Adramelech en Sarezer in de tempel van de afgod Nisroch te Nineve vermoord.

Esarhaddon belette de moordenaars vruchten van hun schandelijke misdaad te plukken en volgde zijn vader op.

Bron

P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Sanherib' is op 12 dec. 2017 verwerkt.