Joas (koning van Juda): verschil tussen versies
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
Over de betekenis van zijn naam en andere naamgenomen, zie artikel [[Joas]]
Hij was de zoon en opvolger van koning [[Ahazia (koning van Juda)|Ahazia]] van Juda.
{{Stamboom Ahazia (koning van Juda)}}
Hij regeerde gedurende 40 jaar over het koninkrijk [[Juda (koninkrijk)|Juda]] van 835-795 v.C.<ref>Volgens ''Bijbels ontstaansmodel; tijdbalk Masoreten'' ([[Stichting De Oude Wereld]], 2009). </ref>
{{Tijdbalk Israël 850-750 v.C.}}
Hij zou op éénjarige leeftijd op bevel van zijn grootmoeder [[Athalia]], die zich de heerschappij had aangematigd, met al zijn broers omgebracht zijn, als hij niet tijdig door zijn tante [[Joseba]], de echtgenote van de hogepriester [[Jojada]], aan het gevaar onttrokken was. De vrome Jojada voedde het kind, dat voor de troon bestemd was, godvruchtig op, en wachtte de geschikte tijd af, om aan de dwingelandij van koningin Athalia een eind te maken.
Na verloop van zes jaren had hij alles in stilte voorbereid, om zijn pleegkind op de troon van zijn vaders te plaatsen.
Tenminste 23 jaren stond hij Joas ter zijde en was de eigenlijke oorzaak van al het goede, dat in die tijd tot stand kwam. Inzonderheid wendden vorst en hogepriester al hun zorg aan tot herstel van de tempel, die onder de laatste regeringen in diep verval gekomen was. Daar de priesters deze pogingen echter niet ondersteunden, werd op koninklijke last een welgesloten kist met opening in het deksel naast het altaar geplaatst, opdat ieder daarin zijn bijdrage storten zou, terwijl Joas zelf zich met de uitvoering van het werk belastte. Zijn doortastende en krachtige maatregelen hadden het gewenst gevolg. Wederom verrees de tempel heerlijk en prachtig, als het waardige huis van God.
Wel bleef de offerdienst nog altijd op de hoogten plaats hebben, maar afgoderij en baälsdienst werden niet geduld. Ondanks deze gunstige verschijnselen schijnt nog veel aan de godsdienstige en zedelijke zin van het volk ontbroken te hebben. Uit de godspraken van Joël, die waarschijnlijk in deze tijd geprofeteerd heeft, zien wij dat de velden door talloze sprinkhanen werden afgegeten, en dat droogte benevens hongersnood de mensen kwelde. Wel maakt hij geen gewag van afgoderij en verwaarlozing van de tempeldienst, of van de staking van de offers - anders dan om wettige en geldige redenen - en van de vasten en gebeden, evenwel dringt hij bij het volk aan om hun leven naar de wet een leven voor God te doen worden, en kondigt de tijd aan, dat Gods Geest op alle vlees zou worden uitgestort.
| |||