Demon: verschil tussen versies

De Schrift openbaart dat afgoderij in wezen aanbidding van demonen is, de afgod zelf is niets. "Ze offerden aan demonen (Hebr. shed), niet aan God," Deut 32:17; 1 Kor 10:19,20. "Zij zullen niet meer hun offers aan demonen (Hebr. sair) brengen.", Lev. 17:7 en Opb. 9:20. Jerobeam was zo diep gezonken omdat hij priesters had aangesteld voor de demonen (Hebr. sair) en voor de kalveren die hij gemaakt had, 2 Kronieken 11:15. Sommige Israëlieten offerden hun zonen en hun dochteren aan de demonen (Hebr. shed).", Ps. 106:37. Achter (de aanbidding van) afgoden en afgodsbeelden zitten boze, onreine geesten, zodat het zedelijk onmogelijk is om gemeenschap te hebben met de Heer Jezus en met deze demonen, 1 Kor. 10:19-21.<blockquote>''De 32:16 Zij hebben Hem tot na-ijver gebracht met vreemde [goden], met gruwelijke daden hebben zij Hem tot toorn verwekt. De 32:17 Zij hebben geofferd aan de demonen, niet aan God; aan goden die zij niet kenden, aan nieuwe [goden], die kortgeleden gekomen zijn, voor wie uw vaderen niet gehuiverd hebben.'' (HSV)</blockquote>

 

Oude filosofen spraken van demonen heel anders dan de manier waarop ze worden beschreven in de Schrift. Zo Plato zegt: "Elke demon is een middenwezen tussen God en het sterfelijke. God is wordt niet direct benaderd door de mens, maar alle handel en verkeer tussen goden en mensen wordt uitgevoerd door de bemiddeling van demonen." Dit denkbeeld, dat God benaderd kan worden door middel van demonen of halfgoden, is een leugen van satan. Op een vergelijkbare manier bidden de rooms-katholieken tot de Maagd en de heiligen opdat deze voor hen pleiten.